Πολλοί διάσημοι συγγραφείς έχουν καλλιεργήσει ένα μύθο γύρω από τον εαυτό τους, όχι μόνο λόγω του αδιαμφισβήτητου συγγραφικού τους ταλέντου, αλλά και για την εξωφρενική, ενίοτε βασανιστική και σίγουρα ..παράξενη καθημερινή τους ρουτίνα.
Κατ'οίκον περιορισμοί, κιμωλίες, σάπια μήλα και πολλές ακόμα περίεργες συνήθειες, συνθέτουν την καθημερινότητα πολλών αγαπημένων μας συγγραφέων.
Όσο παράξενες κι αν ακούγονται οι εν λόγω συνήθειες, η Johnson μας υπενθυμίζει πως πολλοί διανοούμενοι δημιουργούν συχνά μύθους γύρω από το όνομά τους, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι οι εν λόγω συγγραφείς και τα άτομα που ζούσαν μαζί τους, μπορεί να έχουν ως κάποιο βαθμό ..στολίσει λιγάκι γεγονότα. Τέτοιες ιδιομορφίες, όταν περάσουν από στόμα σε στόμα, μπορεί να πάρουν μυθολογικές διαστάσεις!
Ωστόσο, ακόμα κι αν οι συγγραφείς έχουν διαστρεβλώσει λιγάκι τα γεγονότα, οι καθημερινές συνήθειες των καλλιτεχνών αποκαλύπτουν πάντα κάτι για τον εσωτερικό τους κόσμο και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους.
Ξεκινώντας τώρα την αναφορά μας στις ανορθόδοξες συγγραφικές συνήθειες μερικών από τους λαμπρότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, είναι εύκολο να διακρίνουμε πολλά στοιχεία που φανερώνουν πολύπλοκες προσωπικότητες, ιδιαίτερα καλλιτεχνικές και γεμάτες φαντασία.
Για παράδειγμα, ο Τζακ Κέρουακ, έγραψε το περίφημο «On The Road» σε μια απίστευτα μακριά ταινία χαρτιού που στη συνέχεια τύλιξε σε ρολό και την παρέδωσε στον έκπληκτο συντάκτη του, Rοbet Giroux, ο οποίος φυσικά τον προέτρεψε να γυρίσει σπίτι του και να ξεκινήσει το ..ψαλίδισμα!
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, συνήθιζε να γράφει σε ξεχωριστά κομμάτια χαρτιού και στη συνέχεια τα κόλλαγε με κερί σε μια περγαμηνή ενώ ο Wallace Stevens, συνέθετε τα ποιήματά του σε κομματάκια χαρτί ενώ ταυτόχρονα έκανε τον καθημερινό του περίπατο!
Ο Τζέιμς Τζόυς έγραφε πάντα ξαπλωμένος μπρούμυτα στο κρεβάτι του, ντυμένος πάντα με ένα λευκό παλτό και χρησιμοποιώντας πάντοτε ένα μεγάλο μπλε μολύβι. Επίης, συνέγραψε το «Finnegan's Wake» σε ένα μεγάλο χαρτόνι, χρησιμοποιώντας κιμωλίες! Βέβαια, ο σπουδαίος λογοτέχνης είχε έναν πιο ρεαλιστικό λόγο που τον ώθησε σε αυτές τις παράξενες για πολλούς, συγγραφικές συνήθειες. Ο περίφημος συγγραφέας του «Οδυσσέα» ήταν στην πραγματικότητα σχεδόν τυφλός. H παιδική μυωπία του εξελίχθηκε σε σοβαρές οπτικές διαταραχές που τον άφησαν σχεδόν τυφλό, αναγκάζοντάς τον να βρίσκει πρωτότυπους τρόπους για να καταφέρνει να διαβάζει τα συγγράμματά του. Έτσι, οι μεγάλες κιμωλίες τον βοηθούσαν να βλέπει τι γράφει, ενώ το λευκό παλτό βοηθούσε για να αντανακλάται περισσότερο φως στη σελίδα, κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η Βιρτζίνια Γουλφ, συνήθιζε να συγγράφει κάθε πρωί, για δυόμισι ώρες, σε ένα πανύψηλο θρανίο με κεκλιμένη επιφάνεια, έτσι ώστε να έχει μια πανοραμική θέα της δουλειάς της, όταν πέρναγε από το δωμάτιο!
Ο Βίκτορας Ουγκώ, έγραψε την «Παναγία των Παρισίων» μέσα σε ένα αυστηρό καθεστώς εγκλεισμού! Για να εξασφαλίσει την ύψιστη παραγωγικότητα, ο Ουγκώ έθετε τον εαυτό του σε κατ' οίκον περιορισμό.
Ο Τζον Στάϊνμπεκ, είχε πάντα στο πλάι του δώδεκα, καλά ακονισμένα μολύβια καθοδηγούμενος από έναν ανεξήγητο φόβο εξάντλησης υλικών (!) την ώρα της συγγραφής.
Τέλος, η (αδιαμφισβήτητα!) πιο παράξενη συνήθεια από όλες, μαθεύτηκε από τον Γκαίτε και αφορά τον στενό του φίλο και σπουδαίο θεατρικό συγγραφέα, Φρίντριχ Σίλερ. Σύμφωνα με τον Γκαίτε, ο Σίλερ έκρυβε σάπια μήλα μέσα στα συρτάρια του γραφείου του γιατί, όπως ανέφερε η γυναίκα του, η αποπνικτική μυρωδιά τους ήταν γι'αυτόν...πηγή έμπνευσης!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr