Ο τροχός της Ιστορίας γύρισε την Κυριακή. Μόνο που, όπως επισήμανε η Γιάννα Αγγελοπούλου, δεν ήταν έκπληξη - χρειαζόταν η Αλλαγή. Η ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας σε κυβέρνηση της Αριστεράς, ήταν μια εκκρεμότητα της Ιστορίας που κράτησε ακριβώς εβδομήντα χρόνια.
Η Αλλαγή έμεινε ημιτελής και σταδιακά οι μύθοι της ανασκευάστηκαν από τους δημιουργούς της.
Πριν από επτά δεκαετίες η Αριστερά είχε την ευκαιρία να αναλάβει τις μεταπολεμικές τύχες της χώρας. Αλλά τα λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ που την ποδηγετούσε, την ακύρωσαν. Όσα ακολούθησαν, ήταν περιπέτεια για τον ελληνικό λαό και το δημοκρατικό πολίτευμα. Χρειάστηκε να περάσουμε την οδυνηρή δοκιμασία της χούντας, για να έλθει η Γ' Ελληνική Δημοκρατία και να εξασφαλιστούν πάγιες ομαλές πολιτικές συνθήκες.
Δεν εξασφαλίστηκαν, όμως, και κοινωνικές μεταβολές που πηγάζουν από την προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων.
Θα επιχειρηθούν το 1981, αλλά στο τέλος θα μείνουν στη μέση και εν συνεχεία θα αναστραφούν από εκείνους που τις άρχισαν. Η Αλλαγή έμεινε ημιτελής και σταδιακά οι μύθοι της ανασκευάστηκαν από τους δημιουργούς της.
Τελικά, φτάσαμε στο άσχημο παιχνίδι που μας έπαιξε η Ιστορία το 2009. Όταν ένας Πρωθυπουργός με παροιμιώδη ακρισία, αντί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα, για τα οποία προκηρύχθηκαν οι πρόωρες εκλογές που τον ανέδειξαν, οδήγησε -υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες- τη χώρα ξυπόλυτη σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και στον πενταετή χειμώνα των Μνημονίων.
Να γίνει η Αριστερά η πρώτη δύναμη της μεταπολιτευτικής και γενικότερα την μεταπολεμικής Ελλάδας που θα θεμελιώσει την ευρωπαϊκή Ελλάδα που αξίζει στους Έλληνες.
Ωστόσο, η μοίρα παίζει τα δικά της παιχνίδια. Και ο μόνος Παπανδρέου, στον οποίο οφείλει χάρη η Αριστερά, είναι τελικά ο Γιώργος. Η τραγωδία, στην όποια έβαλε τη χώρα, ήταν η μήτρα, από την οποία αναδείχθηκε το αστέρι του Αλέξη Τσίπρα και προέκυψε η παντοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, για πρώτη φορά σε συνθήκες πολιτικής ομαλότητας και δημοκρατικής τάξης, η Αριστερά διεκδίκησε και πήρε την εξουσία και τώρα καλείται να εκπληρώσει -στις σημερινές συνθήκες- την ιστορική αποστολή της. Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση...
Αυτή η ιστορική εξέλιξη τοποθετεί μεγάλο βάρος στις πλάτες του νέου Πρωθυπουργού. Στα δικά του χέρια βρίσκεται το στοίχημα που όλο έβαζε και όλο έχανε η ελληνική Αριστερά. Και καθώς στον ίδιο προσωπικά οφείλεται, κατά το μεγαλύτερο μέρος, ότι τελικά το κέρδισε στην κάλπη, τον επιφορτίζει με το καθήκον να μετατρέψει το εκλογικό κέρδος σε πραγματικό όφελος για τη χώρα και την κοινωνία.
Να γίνει η Αριστερά η πρώτη δύναμη της μεταπολιτευτικής και γενικότερα της μεταπολεμικής Ελλάδας που θα θεμελιώσει την ευρωπαϊκή Ελλάδα που αξίζει στους Έλληνες. Στην πολιτική οι πρώτες αποφάσεις διαμορφώνουν το γήπεδο που ορίζει το είδος του παιχνιδιού. Τα πρόσωπα που θα επιλέξει για το υπουργικό Συμβούλιο ο Πρωθυπουργός και οι συμμαχίες που θα κάνει, θα κρίνουν το εγχείρημα.
Η Αριστερά από τη φύση της δεν μπορεί να συναλλάσσεται και πολύ περισσότερο να συγκυβερνά, ούτε με τον ακροδεξιό τσαρλατανισμό, ούτε με τα μακριά χέρια της διαπλοκής. Είναι σαν να βάζει μόνη της μια βόμβα στα θεμέλιά της. Δε νοείται κυβερνητικός εταίρος της Αριστεράς που να εμφορείται από την αντίθετη ιδεολογία και αμφιλεγόμενες πρακτικές ή από διαφορετικό ύφος και πολιτική κουλτούρα.
Εκ παραλλήλου η σύγχρονη κυβερνώσα Αριστερά της Ευρώπης δε θα μπορεί να ανταποκριθεί στον ιστορικό ρόλο της με υπουργούς που, είτε δεν αρμόζουν σ' αυτόν τον ρόλο, είτε δεν μπορούν να τον μάθουν, εξ ιδιοσυγκρασίας. Δε νοούνται στην κυβέρνηση υπουργοί με διαφορετική άποψη από τον Πρωθυπουργό για στρατηγικά θέματα. Όπως δε νοούνται και υπουργοί χωρίς έξωθεν καλή μαρτυρία, η αμφιλεγόμενη επιστημονική υπόσταση και αμφίβολο ευρωπαϊκό συγχρωτισμό.
Η Ιστορία έκανε το χρέος τη προς την Αριστερά και τώρα πρέπει με τις δικές του επιλογές να κάνει και η Αριστερά το χρέος της προς την Ιστορία.
Και δυο αποφάσεις -κυβερνητικοί εταίροι και μέλη της κυβέρνησης- επαφίενται αποκλειστικά στην κρίση του Αλέξη Τσίπρα. Θα αποδειχθούν επωφελείς για τη χώρα και την κυβέρνησή του, αν ληφθούν με όρους Μεγάρου Μάξιμου και όχι με όρους Κουμουνδούρου. Αν ληφθεί υπόψη ότι η παρουσία μιας χώρας στα ευρωπαϊκά όργανα είναι επιτυχής, όταν δεν κατεβαίνουν τα ακουστικά μόλις παίρνουν τον λόγο οι εκπρόσωποί της.
Επιπλέον, σε αυτές τις αποφάσεις, κρίνεται και ο βαθμός αντίληψης της ευκαιρίας που έχει ο Πρωθυπουργός να μείνει στην Ιστορία με φωτοστέφανο, καθώς και η πολιτική του ικανότητα να κάνει υπερβάσεις με πρόσωπα που θα εκπροσωπούν από σήμερα τη χώρα στην απαιτητική διεθνή σκηνή.
Με άλλα λόγια, στο πρόσωπο του 40άρη που κυβερνάει από σήμερα τη χώρα κρίνεται η μεγάλη αμοιβαιότητα: η Ιστορία έκανε το χρέος της προς την Αριστερά και τώρα πρέπει, με τις δικές του επιλογές, να κάνει και η Αριστερά το χρέος της προς την Ιστορία.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr