Πιο απόλυτα υποτελής κυβέρνηση στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας απ’ αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, νομίζω πως δεν υπήρξε και πιθανόν να μην υπάρξει στο μέλλον… κανείς δεν ξέρει.
Ενώ, πουλούσαν νταηλίκι στο εσωτερικό και έπαιζαν όλο μαγκιά το κομπολόι στα καφενεία φωνασκώντας: «Μέρκελ; Ποια Μέρκελ μωρέ, Σόιμπλε; Ποιος Σοιμπλε μωρέ», την ίδια στιγμή έκαναν τα χαδιάρικα και όλο υποταγή σκυλάκια μπροστά στην τρόικα και τους δανειστές, προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στην εξουσία. Και το κατάφεραν!
Τούμπαραν τα πάντα. Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, μέχρι το δημοψήφισμα και τα όσα κατά καιρούς αφηγήματα προσέφεραν, ως σανό για βρώση, στον ελληνικό λαό.
Ο Αλέξης πρωθυπουργός έχει χαράξει πλέον ξεκάθαρα μια γραμμή πλεύσης: Προχωράμε, κραυγάζουμε την αντίσταση εντός των τοίχων και στρώνουμε το χαλί της υποταγής για τους δανειστές.
Είναι ολοφάνερη η αποτυχία τους να διαπραγματευτούν, έστω και ένα σημείο στίξης σε όποια πρόταση κειμένου μιας συμφωνίας, με αποτέλεσμα να τους έχουν πάρει χαμπάρι (κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά ευρωβουλευτές εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ) και να τους περιπαίζουν σε κάθε ευκαιρία.
Ο Αλέξης πρωθυπουργός ζει το δικό του απατηλό όνειρο για τον… κόμπο της γραβάτας του. Θεωρεί, πως οι διαβεβαιώσεις που λαμβάνει από συνομιλητές του στο εξωτερικό(;) για στήριξη και λύση στο θέμα του χρέους, θα ευοδωθούν και στην πράξη.
Είναι φαίνεται μικρός (πολιτικά πάντα), για να συνειδητοποιήσει το αυτονόητο. Πως, όταν δεν μπορείς να ορθώσεις συνεπή πολιτικό λόγο, ικανό να πείσει τους δανειστές σου και ταυτόχρονα να παρουσιάσεις έργο μεταρρύθμισης, ώστε να αλλάξεις τα κακώς κείμενα του κράτους σου, τότε κανείς δεν θα σε πάρει στα σοβαρά και ουδείς δε θα σου δώσει ως αντάλλαγμα απολύτως τίποτα.
Όταν διατηρείς, εν γνώσει σου πάντα, μια ανακόλουθη κυβέρνηση, ανίκανη για οποιαδήποτε μεταρρύθμιση βυθίζεις τη χώρα σου ακόμα πιο βαθιά στον πάτο της κατάντιας .
Βέβαια, δεν μπορείς να ζητάς από τον Αλέξη πρωθυπουργό και το κυβερνητικό του συνονθύλευμα, που τον ακολουθεί με κλειστά μάτια, να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεών του. Γιατί, απλά, δεν το έμαθε ποτέ και δεν είναι στην κουλτούρα του.
Γνωρίζουν μόνο να θεωρητικολογούν, να χαριεντίζονται, να αναπολούν μέρες επανάστασης της παντόφλας, πίνοντας εσπρασάκια, χτυπώντας μάγκικα το κομπολόι της αυταπάτης τους, νιώθοντας ταυτόχρονα άρχοντες στο μαντρί τους.
Κοινώς τσοπαναραίοι…
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr