Δρ Μορδεχάι Κεντάρ
Τα σύνορα των περισσότερων από τις αραβικές χώρες ανατολικά της Μεσογείου έχουν οριοθετηθεί κατά την περίοδο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πάνω στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα σύνορα είχαν καθοριστεί βάσει των βρετανικών και γαλλικών συμφερόντων και των δεσμών που αυτές οι δύο χώρες είχαν σχηματίσει με τοπικές ομάδες.
Σε δύο μη-μουσουλμανικές ομάδες χορηγήθηκε ανεξαρτησία: ΣτουςΕβραίους δόθηκε υπόσχεση της Βρετανίας - με τη μορφή της Διακήρυξης Balfour - ότι θα συμβάλει στη δημιουργία μιας εθνική πατρίδας για αυτούς, και η Γαλλία χορήγησε στους χριστιανούς που ζουν βόρεια του Ισραήλ, τη χώρα του Λιβάνου, όπως διαχωρίστηκε από τη Συρία. Το σιωνιστικό κίνημα ήταν ενεργό και ορατό στους πολιτικούς διαδρόμους της Βρετανίας, ενώ οι Γάλλοι συνέπασχαν με τους φόβους των Χριστιανών του Λιβάνου που ήταν μια μειονότητα σε μια χώρα με μουσουλμανική πλειοψηφία.
Μια εθνοτική ομάδα, οι Κούρδοι, έμεινε χωρίς κράτος, και, αντ 'αυτού, διαιρέθηκαν μεταξύ τεσσάρων χωρών: του Ιράκ, τη Συρία, την Τουρκία και το Ιράν.
Μια εθνοτική ομάδα, οι Κούρδοι, έμεινε χωρίς κράτος, και, αντ 'αυτού, διαιρέθηκαν μεταξύ τεσσάρων χωρών: του Ιράκ, τη Συρία, την Τουρκία και το Ιράν. Ο κύριος λόγος για αυτό ήταν ότι οι Κούρδοι δεν είχαν καμία οργάνωση που να τους εκπροσωπεί στην ευρωπαϊκή σκηνή και καμία χώρα που να μεσολάβησε για αυτούς. Οι Κούρδοι ήταν η πραγματικά ο αμνός επί σφαγή της συμφωνίας Sykes-Picot 1916. Σε κάθε ένα από τα έθνη στα οποία επισυνάφθηκαν, μισούνται, στερούνται τα δικαιώματά τους, ωθούνται στο περιθώριο και διώκονται. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς δολοφονήθηκαν σε αγώνες ενάντια στις κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες είχαν διαμελιστεί. Το Ισραήλ βοήθησε τους Κούρδους στο βόρειο Ιράκ στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Η προβληματική κατάσταση των Κούρδων τους οδήγησε να γίνουν ατρόμητοι και διαποτισμένοι με μια ισχυρή αίσθηση της εθνικής συνείδησης, έτσι ώστε, ως επί το πλείστον, είναι σε θέση να ξεπεράσουν φυλετικές πίστεις και διαιρέσεις ανάμεσά τους. Ένα αίσθημα ότι είναι υπό πολιορκία και την ανάγκη για την καταπολέμηση της συνεχώς για την ύπαρξή τους και τα βασικά δικαιώματα τους έχουν αναγκάσει να κατατάσσουν όποιον είναι σε θέση να κρατήσει ένα όπλο. Αυτός είναι ο λόγος που τόσες Κούρδισες είχαν τη δυνατότητα να ενταχθούν σε μαχόμενες μονάδες, σε αντίθεση με τη παράδοση στη Μέση Ανατολική που υποβιβάζει τις γυναίκες στα καθήκοντα της φροντίδας των σπιτιών και των οικογένειων τους.
Η κατάσταση των Κούρδων έχει επιδεινωθεί ριζικά από τότε που το Ισλαμικό Κράτος εμφανίστηκε στη σκηνή στο Ιράκ και τη Συρία, πριν από αρκετούς μήνες.
Η κατάσταση των Κούρδων έχει επιδεινωθεί ριζικά από τότε που το Ισλαμικό Κράτος εμφανίστηκε στη σκηνή στο Ιράκ και τη Συρία, πριν από αρκετούς μήνες. Αυτή η σκληρή τρομοκρατική οργάνωση επιτίθεται και εξαλείφει όποιον δεν είναι σουνίτης μουσουλμάνος, όπως όλοι ήμασταν μάρτυρες σε σχέση με την τρομερή μοίρα που είχε η φυλή Yazidi: δολοφονίες, μάζες νεκρούς από την πείνα, η πώληση των γυναικών ως σκλάβων στην αγορά και τον αναγκαστικό εξισλαμισμό. Οι μουσουλμανικές κοινότητες των σουνιτών δεν τα πηγαίνουν καλύτερα, εκτός αν ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος και οι άνδρες τους γίνουν μέλη της συμμορίας δολοφόνων.
Οι περισσότεροι από τους Κούρδους είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, αλλά δεν έχουν ενταχθεί στο “Ισλαμικό Κράτος”, έτσι πρέπει να αγωνιστούν για να επιβιώσουν και να εκμηδενιστούν. Η πόλη Κομπάνι είναι στο επίκεντρο αυτής της μάχης εδώ και ένα μήνα τώρα, και όλες οι πλευρές που εμπλέκονται παίζουν ένα βρώμικο παιχνίδι με τις ζωές των Κούρδων που ζουν εκεί. Ο Ασαντ απολαμβάνει πραγματικά βλέποντας τους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη προς την Τουρκία, οι Τούρκοι που τους μισούν δεν ήθελαν να τους βοηθήσουν, μέχρι πριν από λίγες ημέρες, η Δύση είναι απασχολημένη με τον ιό Έμπολα και με την προσπάθεια να σώσει τη Βαγδάτη και το Ιράκ - και μόνο οι Κούρδοι του Ιρακ και της Τουρκίας επιθυμούν να πάνε στο Κομπάνι με τα όπλα τους για να ενισχύσουν τους πολιορκημένους αδελφούς τους.
Ο κόσμος γενικά και οι χώρες σε γειτνίαση με τους Κούρδους ειδικότερα έχουν αποδειχθεί για άλλη μια φορά - αν ήταν ανάγκη επιπλέον απόδειξη - ότι μόνο οι Κούρδοι μπορούν να βοηθήσουν τους Κούρδους. Μόνο μια κουρδική δύναμη, μια κουρδική στρατιωτική δύναμη και ένα κουρδικό κράτος μπορεί να εγγυηθεί ότι ο κουρδικός λαός θα είναι σε θέση να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, το είδος της ζωής όπου ένα έθνος μπορεί να έχει τη δική του κατάσταση στα χέρια του. Αυτό είναι πρώτα και κύρια μια ηθική θέση, γιατί κάθε έθνος που έχει επιτύχει ανεξαρτησία για τον εαυτό της είναι ηθικά υποχρεωμένη να σταθεί με τους Κούρδους, έτσι ώστε αυτοί, επίσης, είναι σε θέση να ζουν ως ελεύθεροι άνθρωποι στη γη που κατοικεούν εδώ και χιλιάδες χρόνια . Δεν είναι μετανάστες, δεν είναι εισβολείς, και δεν θα πάνε πουθενά αλλού.
Ο κόσμος γενικά και οι χώρες σε γειτνίαση με τους Κούρδους ειδικότερα έχουν αποδειχθεί για άλλη μια φορά - αν ήταν ανάγκη επιπλέον απόδειξη - ότι μόνο οι Κούρδοι μπορούν να βοηθήσουν τους Κούρδους.
Οι συνεδριάσεις των εξόριστων Κούρδων λαμβάνουν χώρα τον τελευταίο καιρό για να καταλήξουν σε ιδέες για κάποιο επίπεδο αυτοδιοίκησης, ενώ διαφαινόμενη στο παρασκήνιο υπάρχει η τουρκική απειλή να λυώσει κάθε ίχνος της κουρδικής ανεξαρτησίας σε αυτό που ήταν κάποτε η γη της Συρία.
Οι Κούρδοι στη Συρία, ωστόσο, έχουν πλήρη επίγνωση των ιρακινών αδελφών τους οι οποίοι έχουν κυβέρνηση, κοινοβούλιο, στρατο, επικοινωνίες και δικό τους οικονομικό σύστημα σε μια ανεξάρτητη περιοχή για είκοσι χρόνια, με ελάχιστους δεσμούς με το Ιράκ. Οι Κούρδοι πρόσφυγες ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να αποσπάσουν επάξια οικονομική υποστήριξη του κοινού για τα δεινά τους. Ο κόσμος - τα έθνη, οι οργανώσεις και οι πολίτες - απλά πρέπει να τους υποστηρίξουν.
Ο κόσμος πρέπει να πει στους Κούρδους: Ηρθε η ώρα για την εξιλέωση σας. Είναι καιρός να ανακοινώσει το θάνατο των τεχνητών χωρών της Συρίας και του Ιράκ, που δημιουργήθηκαν από τη συμφωνία Sykes-Picot. Είναι καιρός να αναδιοργανωθεί η Μέση Ανατολή, σύμφωνα με τα συμφέροντα των δικών της λαών, που δεν είναι εκείνα της Βρετανίας και της Γαλλίας.
Ο κόσμος πρέπει να πει στους Κούρδους: Ηρθε η ώρα για την εξιλέωση σας.
Η αποικιοκρατία εξαφανίστηκε πριν από εβδομήντα χρόνια, και έχει έρθει η ώρα για να το διαγραφεί η αποικιοκρατική κληρονομιά - που είναι, τα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ. Το τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, την Τσεχοσλοβακία και την ΕΣΣΔ είναι το μοντέλο για τον επανασχεδιασμό της Μέσης Ανατολής. Και οι τρεις ήρθαν διαχωρισμό σε εθνοτικές γραμμές και τα περισσότερα είναι τώρα αναπτυγμένα, ήρεμα και νόμιμα σύγχρονα κράτη. Η Ουκρανία έχει κάνει το ίδιο πράγμα τώρα. Αυτή είναι μια φυσική διαδικασία, σε έναν κόσμο όπου οι εθνοτικές προελεύσεις έχουν μεγάλη σημασία για το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, όπου ομάδες είναι πρόθυμες να κηρύξουν τον πόλεμο σε άλλους και αυτό οφείλεται σε διαφορές στη γλώσσα, τον πολιτισμό και την παράδοση.
Σε ό, τι αφορά αυτό το ζήτημα, η Μέση Ανατολή δεν είναι διαφορετική από την Ευρώπη. Εδώ, επίσης, η πίστη στα παραδοσιακά πλαισία - φυλές, τους ανθρώπους, τη θρησκεία και τις αιρέσεις - είναι ισχυρότερη από την πίστη σε ένα σύγχρονο κράτος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα έθνη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως η Συρία και το Ιράκ, απέτυχαν στον βασικό στόχο του κράτους: να βρει μια θέση στις καρδιές των πολιτών του, να δημιουργήσουν έναν Ιρακινό και Συριακό εθνικό ήθος, να ανταλλάξουν την παραδοσιακή πίστη και ταυτότητα με αυτήτου σύγχρονου κράτους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Κούρδοι εξακολουθούν να ορίζονται ως Κούρδοι - από τους γείτονές τους, καθώς και από τους ίδιους - και όχι ως Σύριοι, Ιρακινοί, Τούρκοι και Ιρανοί.
Η Δύση και ιδιαίτερα το Ισραήλ, πρέπει να λάβει μια ηθική στάση - που συμβαίνει επίσης να είναι μια ρεαλιστική στάση – και να υποστηρίξεουν, τόσο στα λόγια, όσο και στην πράξη, τα νόμιμα δικαιώματα των Κούρδων στην πλήρη ανεξαρτησία
Η Δύση και ιδιαίτερα το Ισραήλ, πρέπει να λάβει μια ηθική στάση - που συμβαίνει επίσης να είναι μια ρεαλιστική στάση – και να υποστηρίξεουν, τόσο στα λόγια, όσο και στην πράξη, τα νόμιμα δικαιώματα των Κούρδων στην πλήρη ανεξαρτησία και σε μια κατάσταση σαν όλους τους άλλους λαούς του κόσμου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να τους απελευθερώσουμε από δεκαετίες βασάνων που προήλθε από τον καιρό των εξαφανισμένων αποικιακών συμφερόντων. Όλα αυτά τα έθνη είναι τόσο πρόθυμα να αναγνωρίσουν “παλαιστινιακό λαό", μια πλασματική “εθνότητα” του οποίου η ύπαρξη ήταν άγνωστη πριν από τη δεκαετία του 1970, ένας “λαός”, χωρίς δική του γλώσσα, πολιτισμό, εθνικότητα ή έδαφός - ας ακούσουμε τι λένε για τους Κούρδους. Οι Κούρδοι είναι ένα πραγματικό έθνος, πολύ πιο άξιο για αναγνώριση και δικαιώματα από το εικονικό παλαιστινιακό "λαό".
Η Τουρκία δεν θα είναι ευχαριστημένη με τη διεθνή αναγνώριση των δικαιωμάτων των Κούρδων. Οι Τούρκοι σφαγίασαν τους Κούρδους ανελέητα. Κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια μόνο, ο τουρκικός στρατός δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι στην Τουρκία και το Ιράκ. Ο κόσμος - από ηθική άποψη - θα πρέπει να ενημερώσει τους Τούρκους ότι “φτάνει πια, έχει έρθει η ώρα για σας να αναγνωρίσετε τα νόμιμα δικαιώματα των διωκόμενη και καταπιεσμένη ομάδα για το μαρρτύριο της οποίας φέρετε μεγάλο μερίδιο της ευθύνης."
Η αραβική κυβέρνηση του Ιράκ θα κάνει κάποια φασαρία γιατί δεν θέλει ένα κουρδικό κράτος που αποσπά πετρέλαιο και έδαφος από το Ιράκ. Αλλά αν και όταν συσταθεί ένα κουρδικό κράτος, θα κάνει πολλούς ιρακινούς Άραβες θα ανασάνουν με ανακούφιση. Η καρδιά του Άσαντ θα αγαλλιάσει όταν ο κόσμος τον απελευθερώσει από τους Κούρδους - και οι Ιρανοί, οι οποίοι έχουν ένα μικρό αριθμό Κούρδων στη χώρα τους, θα αρχίσουν να ανησυχούν ότι οι Κούρδοι τους θα θέλουν επίσης να διαχωριστούν από τη χώρα που τους κυβερνά μόνο ελέω της Βρετανίας.
Αν οι Ιρανοί Κούρδοι συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για να έχουν ένα ανεξάρτητο κράτος και να αρχίσουν να αγωνίζονται για αυτό, θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και άλλες μειονότητες που ζουν στο Ιράν να απαιτήσουν εθνοτικά δικαιώματα και ακόμη και το νόμιμο δικαίωμα να γίνουν μια ξεχωριστή οντότητα. Αυτό το σενάριο είναι εξίσου δυνατό στο Ιράν, όπως στο Ιράκ, στη Συρία και στην Τουρκία και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ιρανικό εμφύλιο πόλεμο και κατάρρευση, μια άλλη πιθανή θετική έκβαση ενός κουρδικού κράτους στη Συρία.
Οι Κούρδοι αποδεικνύουν ότι είναι σχεδόν η μόνη δύναμη στην περιοχή που σταθερά μάχεται το ισλαμικό κράτος.
Η αντιμετώπιση του ισλαμικού κράτους δεν είναι λιγότερο θετικό αποτέλεσμα. Οι Κούρδοι αποδεικνύουν ότι είναι σχεδόν η μόνη δύναμη στην περιοχή που σταθερά μάχεται το ισλαμικό κράτος. Άλλες χώρες – η Τουρκία και το Ιράν - δεν έσπευσαν να στείλουν τους στρατιώτες τους στο πεδίο της μάχης, και ποτέ δεν θα μπορούσαν να το πράξουν. Η Δύση και πολλά αραβικά έθνη περιορίζουν τη συμμετοχή τους στην δύναμη από αέρα, η οποία δεν μπορεί να καταστρέψει το ισλαμικό κράτος. Αν επίγειες δυνάμεις που μπορούν να ψάξουν κάθε σπίτι, υπόγειο, διαμέρισμα και χαντάκι δεν ενταχθούν στον πόλεμο, το ισλαμικό κράτος δεν θα ηττηθεί. Στην περίπτωση αυτή, το ισλαμικό κράτος θα υπάρχει πιθανώς για έναν καλό αριθμό των ετών και ο κόσμος θα αποδεχθεί την ύπαρξή της ως ένα γεγονός.
Είναι η αποδοχή του δικαιώματος των Κούρδων για ανεξαρτησία ένα γεγονός είναι λιγότερο πιθανό από ό, τι εκείνη του ισλαμικού κράτους; Σε μια κατάσταση όπου η Μέση Ανατολή καταρρέει, είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσει η διαδικασία της οικοδόμησης εναλλακτικών προς τα αποτυχημένα κράτη. Ένα κουρδικό κράτος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια νέα και καλά διατεταγμένη αρχή για τη σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής, με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας από ό, τι εκείνο που ακολούθησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που απέτυχε στις περισσότερες περιπτώσεις. Ένα κουρδικό κράτος θα είναι το "επερχόμενο" στην περιοχή και να ξεκινήσει για τη Μέση Ανατολή μια "Άνοιξη των Εθνών", 166 χρόνια μετά από την εποχή που μια παρόμοια "Άνοιξη" ξεκίνησε στην Ευρώπη.
*Ο Δρ Μορδεχάι Κεντάρ είναι λέκτορας στο Τμήμα Αραβικών στο Πανεπιστήμιο Μπαρ-Ιλάν. Υπηρέτησε στην Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών των Ισραηλινών Δυνάμεων Αμυνας για 25 χρόνια, που ειδικεύεται στον αραβικό πολιτικό λόγο, τα αραβικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ισλαμικές ομάδες και την εγχώρια σκηνή της Συρίας.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
