Το καλοκαίρι του 2009, ιδίως μετά τις ευρωεκλογές στις οποίες επικράτησε το ΠΑΣΟΚ, η συζήτηση είχε επικεντρωθεί στην επικείμενη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, την άνοιξη του επόμενου χρόνου.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν δείχνουν καμία διάθεση να απομακρύνουν την προεκλογική ατμόσφαιρα, αντίθετα την καλλιεργούν
Αυτή η συζήτηση είχε υπονομευθεί εξαρχής από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στο κυνήγι της εξουσίας τότε,δεν είχε δισταγμό να προαναγγείλει ότι θα παίξει ευθέως με το θεσμικό πλαίσιο. Δεν θα ψήφιζε την ανανέωση της θητείας του Κάρολου Παπούλια, ώστε να γίνουν εκλογές, τις όποιες υπολόγιζε ότι θα τις κερδίσει και μετά θα τον … ψήφιζε.
Για τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή υπήρχε αδιέξοδο.
Από τη μια, η καλπάζουσα δημοσιονομική κρίση που αδυνατούσε να ελέγξει η κυβέρνησή του, αφού δεν μπορούσε να πάρει μέτρα, χωρίς να πέσει, καθώς στηριζόταν στην ψήφο του Παυλίδη. Από την άλλη, η βεβαιότητα ότι θα έπρεπε να κάνει εκλογές αναγκαστικά την άνοιξη.
Με απλά λόγια, η χώρα βρισκόταν από το καλοκαίρι σε προεκλογική περίοδο και στην Ελλάδα ως γνωστόν μόνο μέτρα δεν μπορείς να πάρεις προεκλογικά, αντίθετα πιέζεσαι από παντού για παροχές. Έκανε λοιπόν το πιο λογικό: Προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο, τις έχασε και τη συνέχεια την ξέρουμε.
Αντέχει όμως η χώρα μια τόσο παρατεταμένη προεκλογική περίοδο;
Προτίμησε, δηλαδή, να πάει σε ένα ραντεβού με την κάλπη στο οποίο δεν είχε καμιά τύχη. Αλλά συνιστά προσφορά του Καραμανλή ότι δεν άφησε τα πράγματα να εξελίσσονται σε προεκλογική αβεβαιότητα, για οκτώ μήνες.
Σε εντελώς διαφορετική βάση φαίνεται να διαμορφώνονται οι σχεδιασμοί του σημερινού Πρωθυπουργού και του συνεταίρου του. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν δείχνουν καμία διάθεση να απομακρύνουν την προεκλογική ατμόσφαιρα, αντίθετα την καλλιεργούν.
Τι άλλο είναι η διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι υπάρχουν οι 180 ψήφοι για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας; Από πού υπάρχουν; Ποιοι είναι αυτοί, τους οποίους ο ίδιος προκαταβολικά τοποθετεί στη δική του πλευρά; Πώς μπορεί να υπάρχουν όταν δεν είναι γνωστό ,ούτε καθ' υποψία ποιός θα είναι ο υποψήφιος για την προεδρία;
Η κυβέρνηση οφείλει να καλέσει έναν προς έναν τους βουλευτές να πάρουν καθαρή θέση στην προεδρική εκλογή προτείνοντας και τον υποψήφιο της επιλογής τους
Τι είναι αυτό που τον κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να προτείνει οποιονδήποτε και να τον εγκρίνουν τα δυο τρίτα των μελών του Κοινοβουλίου; Πώς είναι σίγουρος ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα προτείνει κάποιον καλύτερο,οπότε οι βουλευτές θα μπουν σε διλήμματα και ενδεχομένως θα τον προτιμήσουν;
Προφανώς τίποτε από αυτά δεν ξέρει, ούτε θα μπορούσε άλλωστε. Αλλά δεν δείχνει και να ενδιαφέρεται. Το μόνο ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι να επιμηκύνει την παρουσία της στην εξουσία, περνώντας τον κάβο της προεδρικής εκλογής.
Θεμιτή επιδίωξη. Μονό που αυτό δεν μπορεί να κριθεί από τώρα. Θα κριθεί την άνοιξη. Αν ο Πρωθυπουργός έχει στοιχεία περί του αντιθέτου να τα παρουσιάσει για να λήξει το θέμα. Οι δηλώσεις ότι η Βουλή θα αναδείξει πρόεδρο απλώς θολώνουν τα νερά, όταν δεν συνοδεύονται από τεκμήρια.
Αντέχει όμως η χώρα μια τόσο παρατεταμένη προεκλογική περίοδο; Μπορεί να προχωρήσει τίποτε στην αβεβαιότητα που δημιουργεί η ίδια η κυβέρνηση, δίνοντας διαβεβαιώσεις συνέχειας και ταυτόχρονα συμπεριφερόμενη σαν να βρίσκεται ήδη ενόψει εκλογών; Ακόμη και το σενάριο του Πρωθυπουργού να γίνει δεκτό, αντέχουν οι θεσμοί παζάρια και παρασκήνια, όπως αυτά που μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας προκειμένου να εξασφαλιστούν οι 180 ψήφοι στη σημερινή κατακερματισμένη Βουλή;
Αν υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία, να προχωρήσουν τα πράγματα ομαλά χωρίς το ενδεχόμενο των εκλογών
Αυτή δεν είναι υπεύθυνη πολιτική. Αντίθετα υπονομεύει την πορεία της χώρας και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός γίνεται σπόνσορας αυτής της υπονόμευσης, προκειμένου να κερδίσει χρόνο.
Εδώ όμως απαιτούνται καθαρές λύσεις. Η κυβέρνηση, που έχει και τη σχετική πρωτοβουλία, οφείλει να καλέσει έναν προς έναν τους βουλευτές να πάρουν καθαρή θέση στην προεδρική εκλογή προτείνοντας και τον υποψήφιο της επιλογής τους.
Αν υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία, να προχωρήσουν τα πράγματα ομαλά χωρίς το ενδεχόμενο των εκλογών. Αν δεν υπάρχει, να πάρει ο καθένας τις ευθύνες του απέναντι στους ψηφοφόρους- χωρίς την αποδιοργάνωση και τα πισωγυρίσματα που επιφέρει η προεκλογική αβεβαιότητα τόσων μηνών. Με άλλα λόγια υπάρχει και ο δρόμος που επέλεξε ο Καραμανλής.
Τα υπόλοιπα είναι πολιτικά παιχνίδια. Και η κοινωνία έχει πληρώσει ήδη πολλά για να φορτωθεί και την αγωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την παραμονή τους στην εξουσία.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr