Μήπως ήλθε η ώρα του ανασχηματισμού;

Ενώ ένας υπουργός έστηνε εθνικιστικά πανηγύρια στο Σύνταγμα, δυο άλλοι μίλησαν για ρήξη – με τους εταίρους και τους δανειστές. Για όποιον δεν κατάλαβε: μίλησαν για ρήξη μετά τις συνομιλίες του Πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, στις όποιες κάθε παρά τη ρήξη καλλιέργησε. Αντίθετα όπως προέκυψε από τις δηλώσεις του, η κυβέρνησή του προτίθεται να συνεργαστεί με τα κοινοτικά όργανα εγκαταλείποντας τη διατύπωση ακραίων και ανεδαφικών προθέσεων .

Ωστόσο στις τηλεοπτικές οθόνες κάποιοι υπουργοί είτε επιμένουν : < δεν υποχωρούμε- θα νικήσουμε> , είτε μιλούν για ρήξεις κλείνοντας το μάτι υπαινισσόμενοι σε αθέτηση των συμφωνηθέντων. Και στις δυο περιπτώσεις τα συμφραζόμενα παραπέμπουν σε χώρα επί ποδός πολέμου. Αν πράγματι έχουμε πόλεμο ποιος είναι ο εχθρός; Με ποιόν πρόκειται να έλθουν σε ρήξη οι υπουργοί; Και για λογαριασμό τίνος θα το κάνουν; Εφόσον δεν κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, ούτε τον Πρωθυπουργό, ούτε τους πολίτες εκφράζουν..

Συνεπώς εδώ κάτι συμβαίνει. Είτε οι πολίτες δεν κατάλαβαν τι είδους κυβέρνηση ανέδειξαν, είτε κάποιοι από την κυβέρνηση δεν κατάλαβαν σε ποια χώρα βρίσκονται.

Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα όργανα της οποίας έχουν λόγο και ρόλο στα ελληνικά πράγματα. Με αποφάσεις που λαμβάνει η Βουλή των Ελλήνων εδώ και τέσσερις δεκαετίες και επικυρώνει διαρκώς ο ελληνικό λαός με την ψήφο του. Η Κομισιόν δεν είναι εισβολέας. Σε συγκεκριμένους τομείς συγκυβερνά τη χώρα.

Πως μπορεί να θεωρηθεί εχθρός ένα υπερεθνικό σύστημα στο οποίο η Ελλάδα μετέχει με τη θέληση της; Με ποια έννοια η περίφημη <λαϊκή εντολή> που πείτε η κυβέρνηση στις 25 Ιανουαρίου περιλαμβάνει και τη ρήξη με τον φυσικό μας χώρο; Πως συνδέονται με αυτή την εντολή οι αναφορές κυβερνητικών παραγόντων σε ρήξεις, ή ακόμη χειρότερα οι υπαινιγμοί στελεχών για στρατηγικό αναπροσανατολισμό της χώρας;

Κάνεις δεν εξουσιοδότησε αυτή τη κυβέρνηση να έλθει σε ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολύ περισσότερο να διακόψει τις σχέσεις της χώρας με το κοινοτικό κέντρο και να αναζητήσει άλλες συμμαχίες. Αν περνάει από το μυαλό κάποιων, είτε είναι για δέσιμο, είτε βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Και ασφαλώς βρίσκονται εκτός της ετυμηγορίας που τους ανέδειξε στην εξουσία.

Οι πολίτες ψήφισαν για Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα με τη προσδοκία ότι η κυβέρνηση του θα τα καταφέρει εκεί που είχε αποτύχει η κυβέρνηση που αναδέχθηκε το 2012: να βγάλει η χώρα από την κρίση. Τίποτε άλλο. Σε καμιά περίπτωση δεν ανέθεσαν σε κανέναν να εξετάσει αν καλώς η κακώς η Ελλάδα μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στο βαθμό που κάποιοι το σκέφτονται δεν έχουν θέση στην κυβέρνηση ενός Πρωθυπουργού που μόλις προχθές διακήρυξες τις άρρηκτες σχέσεις της χώρας με την Ευρώπη.

Συνεπώς κάποιος να εξηγήσει σε όσους ονειρεύονται ρήξεις και σε όσους ψάχνουν με επιπολαιότητα ερείσματα σε εξωευρωπαικά καθεστώτα, ότι η δουλειά τους είναι να διεκδικήσουν λύσεις για τη χώρα στο πλαίσιο της συνεργασίας με τους εταίρους .

Οι θεωρίες για τις ρήξεις απομακρύνουν ακόμη και τις λύσεις που προέκυψαν από τις συναντήσεις του Πρωθυπουργού – τον οποίο … αδειάζουν οι υπουργοί του, ή τον υποδεικνύονταν ως μη ειλικρινή έναντι των συνομιλητών του και έναντι των πολιτών.

Όσοι στην κυβέρνηση καλλιεργούν συστηματικά αντικοινοτικό πνεύμα στη χώρα ας αναρωτηθούν ποιοι άλλο στήριγμα έχει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα. Όσοι γουστάρουν ρήξεις – που δεν θα έχουν προφανώς συνέπειες στη ζωή των ίδιων- ας αναλογιστούν πως θα καλυφθούν οι εσωτερικές και εξωτερικές πληρωμές και ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο…

Το ερώτημα παραμένει: τι δεν έχουν καταλάβει κάποιοι στην κυβέρνηση, ή τι δεν έχουμε καταλάβει οι υπόλοιποι από την κυβέρνηση; Και στα δυο ερωτήματα πρέπει να δοθούν απαντήσεις αρμοδίως… Και η καλύτερη απάντηση σε ότι αφορά τον Πρωθυπουργό θα ήταν ένας πρόωρος ανασχηματισμός…

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr