Ποιός φοβάται το 2004;

Δέκα χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και ήταν φυσικό να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση. Λίγοι όμως θέλησαν να δουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι κινήθηκαν με τις προκαταλήψεις τους. Αγνόησαν ακόμη και ότι τον Αύγουστο του 2004 η Ελλάδα πέρασε απέναντι και το αναγνώρισε ολόκληρος ο πλανήτης. Εκείνες τις ημέρες σηκωθήκαμε όλοι λίγο ψηλότερα- πλην Λακεδαιμονίων. Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα με την απόσταση του χρόνου.
Υπάρχουν δυο δεδομένα που δεν αλλάζουν και πρέπει έχουμε υπόψη σε οποιαδήποτε ανάλυση. Το πρώτο είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν την πολυπλοκότερη διοργάνωση στον κόσμο. Και το δεύτερο ότι η Ελλάδα όχι απλώς πέτυχε να τη διεκπεραιώσει , αλλά έβαλε και τον πήχη ψηλά για τους επόμενους.

Το βασικό ερώτημα φυσικά είναι «κέρδισε η έχασε από τους Αγώνες»; Η πιο σοβαρή απάντηση είναι: δεν το ξέρουμε

Το βασικό ερώτημα φυσικά είναι «κέρδισε η έχασε από τους Αγώνες»; Η πιο σοβαρή απάντηση είναι: δεν το ξέρουμε. Ποτέ κανείς δεν υπολόγισε το κόστος και το όφελος.
Θα γίνει για πρώτη φορά τώρα από το ΙΟΒΕ και την εγκυρότητα της υπογραφής του καθηγητή Νίκου Βέττα Ότι λέγεται ως τώρα είναι αυθαίρετο. Κάποιοι μιλούν μόνο για το κόστος- άλλα και γι αυτό δεν υπάρχει μόνο μια εκδοχή. Αλλά εκτός από το κόστος υπάρχει και το όφελος. Δεν υπήρχαν μόνο έξοδα, υπήρχαν και έσοδα, τα οποία ποτέ δεν υπολογίσθηκαν. Αν και δεν πρέπει να διαφεύγει η δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα στη Βουλή ότι το οικονομικό αποτέλεσμα των Αγώνων ήταν θετικό για την Ελλάδα.
Όπως επίσης υπήρχαν οι έμμεσες και οι μεσοπρόθεσμες ευεργετικές επιδράσεις. Προχώρησαν έργα που δεν θα είχαν γίνει ακόμη, εκσυγχρονίστηκαν πολλοί τομείς, αναπτύχθηκαν δίκτυα, εγκαταστάθηκε τεχνολογία και αποκτήθηκε τεχνογνωσία, προβλήθηκε η Ελλάδα με θετικό τρόπο σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι κέρδος αυτό; Δεν ωφελήθηκε η οικονομία, ο τουρισμός, η κοινωνία, η διοίκηση; Δεν ανέβηκε το ΑΕΠ; Δεν εξυπηρετούν ακόμη οι υποδομές;
Λεπτομέρειες θα μάθουμε όταν ολοκληρωθεί η μελέτη του ΙΟΒΕ και τότε η συζήτηση θα έχει νόημα. Για αυτό αποτελεί προσφορά της Γιάννας Αγγελοπούλου ότι χρηματοδοτεί αυτή την μελέτη – ενώ το κύρος του ΙΟΒΕ εγγυάται για την ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητα του αποτελέσματος. Έτσι κι αλλιώς η Γιάννα Αγγελόπουλου είναι το κεντρικό πρόσωπο σε αυτή τη συζήτηση.
Ο λόγος είναι ότι χάρη στη δική της δραστηριότητα οι Αγώνες έγιναν και πέτυχαν. Όλοι παραδέχονται ότι είναι έργο των χειρών της.
Στο σημείο αυτό υπάρχει μια παρεξήγηση και πολλοί θεωρούν ότι οι Αγώνες ήταν κάτι που υποκίνησε η Γιάννα. Καμία σχέση. Οι Αγγελόπουλοι κλήθηκαν από την κυβέρνηση να συνδράμουν την προσπάθεια να πάρουμε τους Αγώνες και το έκαναν. Όπως το είχε κάνει και η οικογένεια Μεταξά για τους Αγώνες του 1996 που χάσαμε. Μετά η οργάνωση περιήλθε σε άλλα χέρια.
Όταν το 2000 ο Σάμαρανγκ έβγαλε την περίφημη κίτρινη κάρτα, η κυβέρνηση Σημίτη κάλεσε την Αγγελοπούλου να σώσει την παρτίδα. Το έκανε. Σε αυτή την υπόθεση οι Αγγελόπουλοι έκαναν περισσότερα από όσα είναι γνωστά.
Αλλά σε κάθε περίπτωση η δραστηριότητα της Γιάννας αφορά μόνο τη διοργάνωση με την υποδειγματική λειτουργία της Οργανωτικής Επιτροπής και δεν είχε σχέση με τα έργα. Αυτά ήταν υπόθεση της κυβέρνησης. Και ένας λόγος που το κόστος τους διογκώθηκε, ήταν ότι η κυβέρνηση έχασε χρόνο. Από αυτή την άποψη, μακάρι να είχε την ευθύνη των έργων η Αγγελοπούλου από την αρχή.

Όσα λέγονται ότι λόγω των Αγώνων φτάσαμε στη χρεοκοπία είναι ανοησίες. Το αντίθετο: λόγω των Αγώνων θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε

Όσα λέγονται ότι λόγω των Αγώνων φτάσαμε στη χρεοκοπία είναι ανοησίες. Το αντίθετο: λόγω των Αγώνων θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Αλλά συνέβη κάτι απίστευτο: ενώ διεκδικήσαμε, πήραμε και οργανώσαμε άψογα τους Αγώνες, μετά τους…εγκαταλείψαμε.
Δεν έγινε καμία απολύτως προσπάθεια να αξιοποιηθεί η επιτυχία υπέρ της χώρας στο εξωτερικό και υπήρχαν πολλά που μπορούσαν να γίνουν. Από το να προσελκύσουν νέες επενδύσεις μέχρι να γίνει η χώρα παγκόσμιο προπονητικό κέντρο.
Στο εσωτερικό ακόμη χειρότερα: εγκαταλείφθηκαν τα ολυμπιακά έργα, ξεχάσθηκε το κίνημα των εθελοντών, αγνοήθηκαν οι καινοτομικές δραστηριότητες που έκαναν την Αθήνα υποδειγματική πόλη, συκοφαντήθηκε το μάνατζμεντ της επιτροπής «Αθήνα 2004» παρ' ότι ήταν αποδεδειγμένα αποτελεσματικό.
Ο λόγος είναι απλός. Το πολιτικό σύστημα φοβήθηκε τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Θεώρησε ότι στο πρόσωπο της θα βρει ανταγωνιστή τον οποίο δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει, καθώς η κυρία κόμιζε άλλο τρόπο ηγεσίας και διοίκησης. Οι Λακεδαιμόνιοι ήταν η πολιτική τάξη- ιδίως το συντηρητικό κομμάτι της. Για να μην πιστώσουν στη Γιάννα την επιτυχία, την αποσιώπησαν.
Προτίμησαν να καταστραφεί – ή και να δυσφημιστεί - οτιδήποτε θύμιζε τον Αύγουστο του 2004 όταν η χώρα οργάνωσε το μεγαλύτερο επίτευγμά της εν καιρώ ειρήνης, για να μην αλλάξει τίποτε. Για να μείνουν τα πράγματα στους ρυθμούς που μπορούσαν να ελέγχουν.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένα στοίχημα το όποιο κερδήθηκε , αλλά το πούλησαν οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Αντί να αξιοποιήσουν την επένδυση που έκανε η χώρα και πήγε καλά, την εγκατέλειψαν ακριβώς γιατί πήγε καλά.
Αυτό όμως δεν είναι λόγος να μην θυμόμαστε πόσο υπερήφανη ήταν η χώρα εκείνο το 15νθήμερο. Πόσο άψογα λειτούργησαν όλα. Αποδείξαμε τι μπορούμε να πετύχουμε υπό πίεση….

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr