Στην αρχή μου φάνηκε σαν καθυστερημένο πρωταπριλιάτικο αστείο.
Φωτιά στο δάσος της Στροφιλιάς Απρίλη μήνα!
«Άντε ρε» απάντησα στο φίλο που με πήρε τηλέφωνο όλο αγωνία χθες λίγο μετά τις τέσσερις το μεσημέρι.
Με ένα χειμώνα όλο βροχές, με το δάσος υγρό ακόμα από τα πολλά νερά, αν δεν είναι αστείο τότε θα σβήσει γρήγορα, σκέφτηκα. Οι συνθήκες άλλωστε για άμεση κατάσβεση ήταν (σχεδόν) ιδανικές. Η ημέρα ήταν ακόμα μπροστά, ο δυνατός αέρας των προηγούμενων ημερών είχε πλέον υποχωρήσει, οι θερμοκρασίες κανονικές, άλλη πυρκαγιά πουθενά σε ολόκληρη την επικράτεια και η θάλασσα δίπλα για ανεφοδιασμό των πυροσβεστικών αεροπλάνων. Ήταν και οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα και των κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων στα οβάλ τραπέζια των συσκέψεων πέρυσι το καλοκαίρι μετά την τραγωδία στο Μάτι που με καθησύχασαν.
«Δεν είμαστε εδώ για να διαιωνίζουμε την όποια εξουσία μας έδωσε ο ελληνικός λαός διαιωνίζοντας τα λάθη και τις συμπεριφορές που ζήσαμε στο παρελθόν» δήλωνε Πρωθυπουργός ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου πέρυσι το καλοκαίρι.
Υποσχέσεις και εξαγγελίες που μετά από τόσους νεκρούς και τέτοια καταστροφή γίνονται δεσμεύσεις στην μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν και όσων έμειναν πίσω, αλλά και απέναντι σε όλους εμάς που αξιώνουμε τίποτα παραπάνω εκτός από το αυτονόητο την προστασία τη δική μας και της φύσης.
«Το δάσος καίγεται και δεν υπάρχει κανένας» διαμαρτύρονταν ο φίλος μου καθώς έβλεπε τη φωτιά θυμωμένη να θεριεύει και να αφήνει πίσω της καμένα πεύκα και κουκουναριές.
Και όλα αυτά, ενώ τα 22.000 στρέμματα μαγευτικού δάσους που καταλήγει σε απέραντες αμμουδιές και στα γαλάζια νερά του Ιουνίου προστατεύεται (υποτίθεται) από τις συνθήκες Ραμσάρ και Νατούρα.
Κάλεσα μόνος μου (η ώρα ήταν λίγο πριν τις πέντε) βουλευτή της περιοχής και εκείνος με τη σειρά του όλους όσους εμπλέκονται στην κατάσβεση των πυρκαγιών.
«Θα σηκωθούν από την Ελευσίνα αεροπλάνα» με καθησύχασε «σε μια ώρα θα είναι εκεί».
Θα έχουν μπροστά τους δύο ώρες μέχρι να πέσει η νύχτα, υπολόγισα μαζί και με τα επίγεια μέσα δεν θα επεκταθεί η πυρκαγιά.
Διαψεύστηκα. Τα εναέρια μέσα από την Αθήνα επέστρεψαν στη βάση τους λόγω τεχνικών προβλημάτων. Και τελικά- σύμφωνα με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας- ξεκίνησε άλλη αποστολή από την Θεσσαλονίκη, αφού σε ολόκληρη την περιοχή (δίπλα στις αεροπορικές βάσεις του Άραξου και της Ανδραβίδας!) δεν υπήρξε ούτε ένα Πετζετέλ να σηκωθεί . Κάτοικοι της Μανωλάδας που «έπεσαν» από την αρχή πάνω στη φωτιά λένε ότι πυροσβεστικό όχημα δεν υπήρχε στο δάσος (διότι δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η αντιπυρική περίοδος!) και εκείνο που ήρθε δεν είχε πολύ νερό.
Τελικά οι πρώτες ρίψεις ξεκίνησαν λίγο μετά τις επτά το απόγευμα με ωφέλιμο χρόνο πριν από τη δύση του ηλίου ελάχιστο.
Η φωτιά έσβησε σήμερα Τετάρτη το πρωί, αφανίζοντας πάνω από 2.000 στρέμματα χλωρίδας, αλλά και πανίδας (αλεπούδες, χελώνες, σκαντζόχοιρους). Η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν βέβαια ασύγκριτα χειρότερη αν η τύχη ήταν με το μέρος της φωτιάς.
Δυστυχώς το πρωθυπουργικό tweet λίγες μόνο ημέρες μετά το Μάτι που μιλούσε για την ανάγκη ενίσχυσης του μηχανισμού πρόληψης και προστασίας για να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες τραγωδίες, έμεινε (προς ώρας) κενό περιεχομένου.
ΥΓ. Η ευθύνη επιμερίζεται βεβαίως και στην τοπική διοίκηση. Το δάσος χρειάζεται διαρκή φροντίδα (καθάρισμα, κλάδεμα των ξερών κλαδιών, απομάκρυνση εύφλεκτων υλικών, απορριμάτων αλλά και καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης στον ντόπιο πληθυσμό (π.χ δημιουργία εθελοντικών οργανώσεων, σχολικές δράσεις)
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr