Το 2019, μπαίνει αισιόδοξα. Θα είναι χρονιά εκλογών. Κι αυτό σημαίνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε πίσω μας τη σημερινή γκρίζα κατάσταση και να κάνουμε καλύτερες επιλογές. Ουδείς γνωρίζει, εκτός ίσως από τον κ.Τσίπρα και κάποιους από το “στενό” επιτελείο του αν οι κάλπες θα στηθούν τον Μάρτιο, τον Μάϊο ή τον Οκτώβριο. Σε κάθε περίπτωση αυτή τη χρονιά θα έχουμε αλλαγή κυβέρνησης. Τα δεδομένα, σε όλες τις εκδοχές τους, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί. Ασχέτως αν η διαφορά είναι μικρή ή μεγάλη η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα. Και η διαφορά του πρώτου κόμματος με το δεύτερο δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο στην εκλογική αριθμητική. Με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, τα στοιχεία που κρίνουν τις έδρες του πρώτου κόμματος έχουν να κάνουν με το απόλυτο ποσοστό του ίδιου και με το αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής. 'Οσο μεγαλύτερο είναι, τόσο αυξάνουν οι έδρες που παίρνει το πρώτο κόμμα.
Ο κ.Τσίπρας γνωρίζει ότι θα χάσει τις εκλογές. Αυτό που κάνει λοιπόν, είναι η διαχείριση της ήττας του. Θέλει να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν υψηλότερο ποσοστό που θα του επιτρέψει να κυριαρχήσει δίχως αμφισβητήσεις στον χώρο πέραν της ΝΔ (στο ΚΙΝΑΛ κάνουν ότι μπορούν για να τον βοηθήσουν σε αυτό) και ύστερα από κάποιο διάστημα να επανέλθει στην εξουσία. Είναι άλλωστε μόλις 44 ετών. Παράλληλα έχει κάνει όλες τις κινήσεις προκειμένου στον ΣΥΡΙΖΑ να περιθωριοποιήσει στελέχη της παλιάς φρουράς και τους προβεβλημένους “πασοκογενείς” (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και να αναδείξει στελέχη της δικής του γενιάς. Ελέγχει το κόμμα του κι έχει στρώσει με νάρκες το δρόμο του Κυρ.Μητσοτάκη (υψηλό κόστος δανεισμού της χώρας, τράπεζες, ΔΕΗ είναι τα τρία μεγαλύτερα αγκάθια).
Μέρες που είναι δεν θέλω να σταθώ στις δυσκολίες και στα προβλήματα που θα έχει να αντιμετωπίσει μια νέα κυβέρνηση, αλλά στην αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Στις εκλογές του 2015, παρά το διάχυτο κλίμα αισιοδοξίας σε σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης όπως έδειχναν όλες οι μετρήσεις, ερχόταν μια κυβέρνηση εκτός τόπου και χρόνου. Στις προσεχείς εκλογές μπορεί να εκλεγεί μια κυβέρνηση με φιλελεύθερο, ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτό απαιτεί την ενίσχυση δυνάμεων, όπως το Ποτάμι που έχει σταθερό μεταρρυθμιστικό πρόσημο και μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας τέτοιας πλειοψηφίας. Το αντιμνημονιακό κίνημα έχει χαθεί μέσα στις αυταπάτες του και οι προσδοκίες του κόσμου είναι ρεαλιστικές. Οι πολίτες περιμένουν μια αργή, σταδιακή βελτίωση. Συνδυασμένες κινήσεις σε πολλά επίπεδα (φιλικό κλίμα, μείωση φόρων, μεταρρυθμίσεις) μπορούν να συμβάλουν στην τόνωση του επενδυτικού κλίματος που είναι το πρώτο μεγάλο βήμα για το άνοιγμα ενός “ενάρετου κύκλου” ύστερα από 9 χρόνια κρίσης.
Παράλληλα, κάποιες συμβολικές ενέργειες στον τομέα της ασφάλειας και της εκπαίδευσης θα δείξουν ότι τα πράγματα στην Ελλάδα αλλάζουν. Στην αλλαγή θα μπορούσε να συμβάλει καθοριστικά μια συμφωνία με τους Ευρωπαίους για μείωση του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων προκειμένου να γίνουν περισσότερες δημόσιες επενδύσεις που θα ενισχύσουν περαιτέρω την ανάπτυξη. Οι κίνδυνοι για τη χώρα είναι πολλοί. Αλλά και οι δυνατότητες είναι μεγάλες. Μέρες που'ναι ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Καλή χρονιά!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr