Τον Μητσάρα, τον έλεγαν Γαλάνη

Πόσοι άνθρωποι σ' αυτήν τη χώρα έχουν το προνόμιο να τους αποκαλούν με το μικρο τους όνομα

ή το παρατσούκλι τους και να καταλαβαίνεις αμέσως για ποιον μιλάς...

Ήταν ο Εθνάρχης, ο Ανδρέας, ο Γέρος, ο Χαρίλαος, ο Μάνος, είναι ο Μίκης...

Σήμερα λοιπόν έσκασε η είδηση…

Πέθανε ο Μητσάρας…

Να λοιπόν που ο παλιός μου συμμαθητής

Συμμαθητής στο δημοτικό

Στο Πρώτο Δημοτικό σχολείο Καλλιθέας…

Επί της οδού Δαβάκη

Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 60…

Αποφάσισε ν' αφήσει τα ταπεινά και εγκόσμια

Να αφήσει βεβαίως και λόγω αυτού

Τη μοναδική του σχέση με την δημοσιότητα.

Πώς τα κατάφερε…

χωρίς να έχει διακριθεί σε κάτι συγκεκριμένο

χωρίς να έχει αφήσει το αποτύπωμα του στην πολίτικη, στις τέχνες, στην επιστήμη

χωρίς να έχει απασχολήσει για οποιοδήποτε λόγο καλό ή κακό τα ΜΜΕ

να τον αναγνωρίζουν και να τον αγαπούν όλοι αυτό είναι απορίας άξιον

Τελικά τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι και τόσο

Θέλω να πω

Μήπως τελικά ο κόσμος εκτιμά περισσότερο έναν ευγενή τύπο – μια γραφική φιγούρα

που άλλοτε σοβαρός κι άλλοτε χαμογελαστός

Παρακολουθεί κάποιον που κάνει δηλώσεις

από αυτόν τον ίδιο που μιλά και αναλύει και εξηγεί και παριστάνει...

Ο Μητσάρας είχε τη μοναδική ικανότητα

Είχε την άγραφη διαπίστευση απ' όλες τις αστυνομικές αρχές, απ' όλα τα κόμματα κι όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες

Να βρίσκεται σ' όλα τα γήπεδα, σε όλες τις πορείες, σ' όλα τα θέατρα, σ' όλα τα συνέδρια

πίσω από κάθε έναν «επώνυμο» που έκανε δηλώσεις

Ποτέ δεν ενόχλησε κανέναν, συγκαταβατικά κουνούσε το κεφάλι του,

διακριτικά χαμογελούσε… είτε συμφωνούσε είτε όχι...

Τον είχα συμμαθητή έξι χρόνια, βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο,

Αναρχο-αριστερός χαμένος στη μετάφραση,

- Οι Τούρκοι στην πλατεία Ταξίμ και οι Έλληνες στην πλατεία να τα ξυν – είχε γράψει σ' ένα αυτοσχέδιο πλακάτ

τον συνάντησα τελευταία φορά πριν από κανένα μήνα στο καφενείο που μαζευόμαστε

Όλοι οι παλιοί συμμαθητές κάθε Σάββατο μεσημέρι για να πιούμε τσίπουρα στην Καλλιθέα

Ήταν ο μόνος που θυμόταν όλα τα ονόματα όλων των συμμαθητών μας απ' έξω...

ήταν ο μόνος που θυμόταν όλες τις ενδεκάδες των ομάδων της Καλλιθέας, του Έσπερου, του Πανιωνίου, απ' έξω

Τον έλεγαν Γαλάνη… Δημήτρη Γαλάνη

Τώρα στους ουρανούς... θα στέκεται πίσω από κανέναν άγγελο που θα κάνει δηλώσεις στα εκεί ΜΜΕ και θα χαμογελάει

Καλό ταξίδι φίλε

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr