Εθνικό θέατρο: 10 χρόνια χωρίς το Νίκο Κούρκουλο, μια γιορτή στη μνήμη του

Με μια ιδιαίτερη εκδήλωση το Εθνικό Θέατρο θα τιμήσει τη ζωή και το έργο του Νίκου Κούρκουλου διευθυντή και αναμορφωτή του θεάτρου που έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου. Τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου, δέκα χρόνια αργότερα, φίλοι, συνεργάτες και άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά θα τιμήσουν τη μνήμη του στην εκδήλωση που θα φιλοξενηθεί στην Κεντρική Σκηνή του κτιρίου Τσίλερ.

Στην εκδήλωση, της οποίας την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης θα προβληθεί ένα 45λεπτο φιλμ, με αποσπάσματα από τις στιγμές – σταθμούς της ζωής του, από ερμηνείες που έγραψαν ιστορία στον κινηματογράφο και το θέατρο, ενώ θα μιλήσουν ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθινός, η κριτικός θεάτρου Ελένη Βαροπούλου και ένας μαθητής από την Δραματική σχολή του Εθνικού.

O Στάθης Λιβαθινός έστειλε στο The TOC μερικά λόγια για τον Νίκο Κούρκουλο:

Ο Nίκος Κούρκουλος είναι αδιαμφισβήτητα ο αναμορφωτής του Εθνικού Θεάτρου.

Σε κείνον οφείλεται το ότι σήμερα μπορούμε να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα Εθνικό Θέατρο εφάμιλλο των μεγάλων θεατρικών οργανισμών της Ευρώπης και του κόσμου όλου. Τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.

Στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλερ, ο σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος έστησε μια έκθεση με φωτογραφίες από την προσωπική και επαγγελματική ζωή του Νίκου Κούρκουλου.

Η Σάσσα Παπαχριστοπούλου, σύμβουλος επικοινωνίας και υπεύθυνη επικοινωνίας του Εθνικού Θεάτρου από το 1999 είπε στο The TOC:

“To Διευθυντή μου, το Νίκο Κούρκουλο δεν τον αγαπούσα.Τον αγαπάω.

Δεν συνταυτίζομαι με τον παρατατικό… Στην περίπτωσή του ισχύει μόνο ο ενεστώτας. Δεν γνωριζόμασταν καθόλου, ήταν εκείνος όμως που το 1998 με κάλεσε να δουλέψω στο Εθνικό. Και ήταν εκείνος που με έκανε να το κάνω «δεύτερο σπίτι μου». Ωραίος άνθρωπος, χορτασμένος, εξ ου και προσγειωμένος.

Πολλές εκατοντάδες αράδες θα μπορούσα να γράφω για κείνον. Το μεράκι του. Την αγάπη του για το Θέατρο. Την αγάπη του για το Εθνικό που το παρέλαβε –σύμφωνα με τις περιγραφές των πιο παλιών συναδέλφων από μένα- σε οικτρή κατάσταση και το έκανε «θέατρο».

Δημιούργησε τομές. Η φροντίδα του για να αλλάξει πλαίσιο (από νπδδ σε νπιδ) και να γίνει ένας σύγχρονος ανταγωνιστικός οργανισμός ήταν καθοριστική. Όπως καθοριστικές ήταν και οι φροντίδες του για το παιδικό και το ερευνητικό θέατρο. Γι αυτό αγαπημένες του σκηνές, θεωρώ πως ήσαν η παιδική, το «παιδικό στέκι» όπως του άρεσε να την αποκαλεί και αναμφισβήτητα η Πειραματική σκηνή. Ειδικά από το 2000-2001 και μετά. Θυμάμαι πως τότε οργανώναμε για κάθε νέα παραγωγή, συνέντευξη τύπου. Και πάντα τον παρακαλούσα να είναι παρών. Πολλές φορές «μ έστηνε». Όταν όμως είχαμε συνέντευξη τύπου για παράσταση της Πειραματικής, έφθανε στη σκηνή πρώτος κι έφευγε τελευταίος. Φωτογράφιζε συνεχώς, το ευχαριστιόταν. Ακόμα θυμάμαι τους «πρωινούς καφέδες» μας, με την ανάγνωση και το σχολιασμό του πολιτιστικού ρεπορτάζ…Τέλος θυμάμαι πόσα μου έμαθε. Από πόσα κι από πόσους με «γλίτωσε». Θυμάμαι, το χιούμορ, το πλατύ του χαμόγελο, τη δικαιοσύνη του προς όλους. Είναι εδώ».

Ο Νίκος Κούρκουλος γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1934. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59). Το 1974 δημιούργησε το θέατρο ΚΑΠΠΑ στο οποίο ανεβαίνουν ιστορικές μέχρι σήμερα παραστάσεις. 1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ. 1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή. 1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι. 1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ. 1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν. 1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.

Το 1992 εμφανίζεται για τελευταία φορά στο θέατρο ερμηνεύοντας το ρόλο του Φιλοκτήτη στην Επίδαυρο. Το 1994 γίνεται Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.

Η καριέρα στον κινηματογράφο είναι μια από τις πιο αξιοσημείωτες Ελλήνων πρωταγωνιστών. Με την μαγνητική γοητεία και ομορφιά του, ο Νίκος Κούρκουλος ήταν ο μεγάλος «ζεν πρεμιέ» και πρωταγωνιστής σε ταινίες όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970), "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο". Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Το Φράγμα (1982), ήταν η τελευταία ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε.

Τα τελευταία χρόνια αν και χτυπημένος από τον καρκίνο, δε σταμάτησε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Ο Νίκος Κούρκουλος δεν πρόλαβε να δει ολοκληρωμένο το νέο Εθνικό, υπόθεση για την οποία έδωσε σοβαρές μάχες επί σειρά ετών. Τα εγκαίνια του νέου κτιρίου, ενός θεάτρου για το οποίο σήμερα είμαστε σήμερα υπερήφανοι έγινε χωρίς τον εμπνευστή της ιδέας της ανακαίνισης και αναμόρφωσης του θεάτρου, λίγους μήνες μετά το θάνατό του, στις 30 Ιανουαρίου του 2007.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr