"Αυτός δεν είναι σαν τους άλλους. Είναι αλλιώτικος.Έναν τέτοιον άντρα ήθελα πάντοτε να βρω".
Όταν η αρχόντισσα Δεβόρα αντικρίζει τον Ζυμωτό, τον ερωτεύεται και αποφασίζει να τον πάρει μαζί της στο μακρινό Αλχαμερίδο. Η Αγγελίνα δεν χάνει ούτε στιγμή. Ξεκινάει αμέσως για ένα μεγάλο ταξίδι, προσπαθώντας να ξαναβρεί τον αγαπημένο της. Περπατάει νύχτα μέρα γιαλό γιαλό, κι ούτε ο καυτερός ήλιος, ούτε το χιόνι και η παγωνιά, ούτε οι τοίχοι που δεν έχουν πόρτες μπορούν να τη σταματήσουν.
Δικαίως η Αγγελίνα, το κορίτσι που έπλασε η φαντασία της Ξένιας Καλογεροπούλου θεωρείται ηρωίδα σε μια από τις καλύτερες ιστορίες και παραμύθια της χρονιάς.
Η Ξένια Καλογεροπούλου δημιουργεί την Αγγελίνα, μια «αλλιώτικη» ηρωίδα, επίμονη και απτόητη, που ζωντανεύει μέσα από τις εκρηκτικές εικόνες του Daniel Egnéus.
Η ιστορία της κόρης που ζυμώνει μέσα στην ξύλινη σκάφη τον άντρα που θα παντρευτεί έχει τη ρίζα της στις παλιές λαϊκές ιστορίες του τόπου μας. Η κόρη ζύμωνε με το ψωμί, βασικό υλικό επιβίωσης της οικογένειας, έναν άντρα εκφράζοντας και την αγωνία του γάμου, κάτι που θα της εξασφάλιζε μια ζωή και θα απάλλασσε το σπίτι από ένα ακόμα στόμα.
Η Ξένια Καλογεροπούλου με αφετηρία αυτή τη λαϊκή ρίζα φτιάχνει την Αγγελίνα που δε βολεύεται στο να βρει έναν άντρα χωρίς αγάπη, μια ηρωίδα νέα και δυναμική που θέλει να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Η Αγγελίνα αποφασίζει να βρει τον Ζυμωτό που έφτιαξε και έφυγε μακριά παίρνοντας ένα δρόμο δύσκολο και μακρύ. Αλλά είναι αποφασισμένη γιατί την αγάπη δε μπορεί να τη νικήσει κανένας. Ιστορία λαϊκή με λόγο και πλοκή αριστοτεχνική, η ιστορία που μας παρέδωσε η Ξένια Καλογεροπούλου συνδέει με τον μοναδικό της τρόπο το χθες το σήμερα, τη μνήμη και τη θέση της γυναίκας σε ένα παραμύθι μοναδικό και πρωτότυπο.
Της ζητήσαμε να μας αφηγηθεί την περιπέτεια της γραφής της Αγγελίνας. Μας είπε άλλη μια ωραία ιστορία.
Πριν από 13 χρόνια η Πέγκυ Στεφανίδου μου ζήτησε να αφηγηθώ ένα παραμύθι στα μικρότερα παιδιά του Εργαστηρίου μας. Κι εγώ, ανακατεύοντας και μερικά στοιχεία από ελληνικά και ιταλικά λαϊκά παραμύθια, έφτιαξα με τον νου μου την ιστορία της Αγγελίνας , της κοπέλας που ήθελε να παντρευτεί έναν άντρα «αλλιώτικο».
Δεν την έγραψα τότε κανονικά την Αγγελίνα, κράτησα μόνο μερικές σημειώσεις και την αφηγήθηκα αυτοσχεδιάζοντας μαζί με τα παιδιά. Θυμάμαι μάλιστα ότι ο -πεντάχρονος τότε- εγγονός μας, ο Κωστής Σκαλιόρας βάφτισε τον πρωταγωνιστή του παραμυθιού με το παράξενο όνομα «Περικάτσιος» .Για αρκετά χρόνια μ’ αυτό το όνομα θυμόντουσαν τα παιδιά το παραμύθι.
Όταν άρχισα αργότερα να φτιάχνω παραμύθια για να τα αφηγούμαι στο θέατρό μας, οι εκδόσεις Μάρτης μου πρότειναν να παρουσιάσουμε κάποια απ’ αυτά σ’ ένα βιβλίο με τον κοινό τίτλο «Παραμύθια με την Ξένια». Στην αρχική μας επιλογή είχαμε περιλάβει και την Αγγελίνα. Την ηχογραφήσαμε, μάλιστα, για το cd που θα έβγαινε μαζί με το βιβλίο.
Κάτι μου έφταιγε όμως. Ενώ την είχα αγαπήσει πολύ την Αγγελίνα ένιωθα ότι δεν ήταν έτοιμη, ότι έπρεπε οπωσδήποτε να την ξαναδουλέψω. Κι έτσι την αντικαταστήσαμε στο βιβλίο μ’ ένα άλλο παραμύθι κι εγώ βάλθηκα να την ξαναγράφω. Και για κάποιο λόγο με δυσκόλευε όλο και περισσότερο. Οι εικόνες ήταν πεντακάθαρες. Η άδεια βαρκούλα της στη μέση του λιμανιού, τα καράβια που δένουν εκεί ψηλά, στον τοίχο του κήπου που δεν έχει πόρτα, τα χίλια σκαλιά του Αλχαμερίδο, η ψόφια μύγα που μεταμορφώνεται…Αλλά το κείμενο ώρες ώρες μου φαινόταν συμβατικό και μου περίσσευε. Τρία χρόνια παιδεύτηκα ακόμη με την Αγγελίνα. Αλλά ακόμη κι όταν την ξανάβλεπα για τυπογραφικές διορθώσεις όλο και κάτι της άλλαζα.
Στη συνέχεια, το πρόβλημα ήταν η επιλογή του εικονογράφου. Οι εκδότες μου σκέφτηκαν ότι ήταν ένα «αλλιώτικο» παραμύθι και χρειαζόταν και έναν «αλλιώτικο» εικονογράφο. Κι ότι ο πιο κατάλληλος θα ήταν ο Σουηδός Ντάνιελ Εγκνέους. Ετσι έκανα στα γρήγορα μια αγγλική μετάφραση της Αγγελίνας και την δώσαμε στον Ντάνιελ που ενθουσιάστηκε και βάλθηκε αμέσως να ζωγραφίζει.
Η συνεργασία μαζί του ήταν εξαιρετική. Δεν ήταν μόνο ότι οι εικόνες του ήταν υπέροχες. Ήταν ότι «μπήκε» τόσο βαθιά μέσα στο παραμύθι, λες και ήταν δικό του. Κάτι τέτοια πιστεύω ότι συμβαίνουν πολύ σπάνια. Όλο αυτό μου φαίνεται ακόμη σαν ένα θαύμα. Κοιτάζω το βιβλίο και δεν το χορταίνω.
Φωτο: NDP
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr