Τη δική της σύγχρονη εικαστική γλώσσα, μέσα από μια εντελώς πρωτότυπη τεχνική, αναδεικνύει η διεθνής εικαστικός Μπριζίτ Πολέμη, στην πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα που εγκαινιάζεται στις 16 Μαΐου στο Μουσείο Μπουζιάνη, με τίτλο «#iFollow». Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνομιλία με την Documenta 14 και στο πλαίσιο του ανοίγματος του Μουσείου Μπουζιάνη στη σύγχρονη Τέχνη.
Η Μπριζίτ Πολέμη πρωτοπόρα στη χρήση της μικτής τεχνικής ψηφιακής εκτύπωσης σε πολλαπλές στρώσεις plexi-glass, αγγίζει με το έργο της θέματα του σύγχρονου τρόπου ζωής και καλεί τον κόσμο να αναθεωρήσει την καθημερινότητά του. Η συνεχώς αυξανόμενη ενασχόληση των νέων σήμερα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ανάγκη τους για ταύτιση μέσα από τα «likes» και η σύνδεσή τους μέσα από τα «follows» της δίνουν την έμπνευση για τον τίτλο της έκθεσης «#iFollow».
Με όλα της τα έργα προσεγγίζει το θέμα της παγκοσμιοποίησης, της έλλειψης ταυτότητας και της «ετικέτας» που οδηγούν τους νέους της εποχής να κινούνται σαν μηχανές, με πολύ γρήγορους ρυθμούς, απόντες από το «εδώ και τώρα» καταλήγοντας να υποφέρουν μέσα στην καθημερινότητα.
Άλλωστε είναι και η ίδια μια παγκοσμιοποιημένη καλλιτέχνις, μια αληθινή πολίτης του κόσμου. Γεννήθηκε στη Δαμασκό της Συρίας, από πατέρα Λιβανέζο και μητέρα Πολωνή. Στα πρώτα χρόνια της ζωής της έζησε στη Πολωνία κάτω από κομμουνιστικό καθεστώς και στη συνέχεια μετακόμισε στο Λίβανο όπου και διέμεινε μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου. Στην εφηβεία μετακόμισε στην Ελλάδα. Στην ηλικία των 17 έφυγε για σπουδές στη Νέα Υόρκη στο Fashion Institute of Technology, προκειμένου να ξεκινήσει την καριέρα της ως σχεδιάστρια μόδας όπου και ανακάλυψε την αγάπη της για την ζωγραφική. Το 1992 μετακόμισε στο Λονδίνο για να εξερευνήσει τον κόσμο των Καλών Τεχνών και το 2004 αποφοίτησε από το Chelsea School of Art. Tα τελευταία δέκα χρόνια έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη με Έλληνα και είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών.
Βασική της έμπνευση αποτελεί η επαφή της με τον άνθρωπο, η καθημερινότητα αλλά και η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να ξεχωρίσει, να βρει τον εαυτό του και την ευτυχία. Με αφορμή την έκθεση της στο Μουσείο Μπουζιάνη, η Brigitte Πολέμη μίλησε στο TOC.
-Mιλήστε μας για την τεχνική και τα υλικά που χρησιμοποιείτε;
Φωτογραφίζω εικόνες και τις μετατρέπω σε κινούμενες φιγούρες με σχεδιασμένο φόντο τα οποία στη συνέχεια εκτυπώνονται ψηφιακά σε πολλές και διαφορετικές στρώσεις plexiglass προσδίδοντας ένα τρισδιάστατο αποτέλεσμα. Τα γλυπτά μου έρχονται να συμπληρώσουν τη συλλογή, όχι σαν ξεχωριστά αντικείμενα, αλλά ως δημιουργίες που έχουν κυριολεκτικά ξεπηδήσει μέσα από τον πίνακα. Η επιλογή των υλικών δεν είναι τυχαία. Με τη χρήση τους σε συνδυασμό με το σχήμα τους θέλω να τονίσω την αντίθεση μεταξύ του αληθινού και του ψεύτικου, του σημαντικού και του ασήμαντου, του φυσικού και του κατασκευασμένου, της ασφάλειας και της ανασφάλειας. Πιστεύω ότι τα συνθετικά υλικά αντιπροσωπεύουν τον υπερκαταναλωτισμό, τον απάνθρωπο ανταγωνισμό, την αλλαγή του κόσμου μας όπως τον ξέρουμε, τη μοναξιά, ενώ το σχήμα της καρδιάς προσδιορίζει την αρχέγονη και πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου για επαφή, σύνδεση, συναίσθημα, συντροφικότητα και τέλος ευτυχία.»
-Παρουσιάζετε τη δουλειά σας σ ένα φορτισμένο χώρο το Μουσείο Μπουζιάνη. Πως νοιώθετε γι αυτό;
Νοιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση να παρουσιάζω τη δουλειά μου σ'ένα χώρο, το σπίτι όπου ο μεγάλος καλλιτέχνης Γ. Μπουζιάνης, έζησε τα τελευταία 25 δημιουργικά του χρόνια. Πολύ εύστοχα ο δήμαρχος Δάφνης-Υμηττού Μιχαήλ I. Σταυριανουδάκης αξιοποίησε το χώρο και εγκαινίασε το Μουσείο Μπουζιάνη το 2010, καθώς και το όμορο Πνευματικό Κέντρο «Γιώργος Μπουζιάνης» παραπλεύρως του σπιτιού του ζωγράφου, ως φόρο τιμής στον μεγάλο εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη που έζησε και μεγαλούργησε στη Δάφνη. Μάλιστα θα ήθελα να προσθέσω πως εκτός από τα έργα μου, εκτίθενται στην έκθεση και κατασκευές του Γιάννη Γαΐτη, εν είδει διαλόγου, ιστορικής καλλιτεχνικής παραπομπής με το έργο και αυτού του κορυφαίου εικαστικού. Μια ακόμα τιμή για μένα, καθώς βασίζεται σε μια ιδέα που επίσης εκπορεύεται από το Μουσείο Μπουζιάνη.
-Τι θέλετε να δείξετε μέσα από τη δουλειά σας; Ποια μηνύματα να στείλετε;
Πρωτίστως τις βαριές συνέπειες του πολιτισμού μας όπως είναι η ανωνυμία, η μαζοποίηση, η απομόνωση, η αλλοτρίωση και η ισοπέδωση ηθών και αξιών. Παράλληλα την θεμελιώδη ανάγκη του ανθρώπου για ουσιαστική επαφή και επικοινωνία. Η ανδρική φιγούρα που χαρακτηρίζει όλα τα έργα μας καλεί να ρίξουμε λίγο τους ρυθμούς μας, να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε.
-Γιατί στα έργα σας όλες οι φιγούρες εμφανίζονται να φορούν το ίδιο κοστούμι;
Η αγγλική λέξη «suit», κοστούμι στα ελληνικά, προέρχεται από τη λατινική λέξη «sequi» που σημαίνει ακολουθώ. «Τα τελευταία 300 χρόνια το κοστούμι αντιπροσωπεύει τη «στολή» του «επιτυχημένου». Μια επιτυχία που ακολουθούμε τυφλά, που δεν έχουμε συχνά επιλέξει και που συχνά ορίζεται από άλλους. Μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι φορώντας το κοστούμι και κάνοντας ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει αποκτούμε κύρος, «ανεβαίνουμε κοινωνική τάξη» και γινόμαστε αποδεκτοί. Το κοστούμι είναι σαν να λέει: «Γίνε σαν και εμάς και θα πετύχεις». Κάπως έτσι καταλήξαμε να φαινόμαστε όλοι ίδιοι, χωρίς ταυτότητα, δημιουργικότητα και ελευθερία, αντίγραφα ο ένας του άλλου! Έχουμε εθιστεί στην υπερκατανάλωση, κυνηγώντας όλο και περισσότερα χρήματα, δύναμη-εξουσία, με αποτέλεσμα η απληστία και η ματαιοδοξία να κυβερνούν τη ζωή μας. Η σημερινή τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έχουν δώσει διακεκριμένες θέσεις στη μοναξιά, στον απομονωμένο ναρκισσισμό, αναζητώντας επιβεβαίωση μέσα από τα «likes», τους «followers» και τα «friend requests», από ανθρώπους που τελικά δεν γνωρίζουμε και δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. «#iFollow» είναι ο δικός μου τρόπος να πω «Σταμάτα, Σκέψου, Νιώσε, Αγάπα και Συνδέσου».
-Πως πιστεύετε οδηγηθήκαμε σε όλα αυτά που περιγράψατε παραπάνω;
Επειδή κυριαρχεί διαφθορά, απληστία και ματαιοδοξία.
-Υπάρχει ελπίδα είστε αισιόδοξη;
Ναι είμαι αισιόδοξη και πιστεύω στα νέα παιδιά και στο δημιουργικό μυαλό που διαθέτουν. Τους παραδίδουμε ένα κόσμο γεμάτο από φόβο, προβλήματα και αστάθεια και πιστεύω θα καταφέρουν με πιο καθαρό μυαλό να διακρίνουν τα καλά μέσα από το χαμό και να κάνουν το κόσμο καλύτερο για τα παιδιά τους.
-Ποιος ο ρόλος της τέχνης σήμερα;
Η τέχνη ικανοποιεί την ανάγκη να εικονοποιείς και να φαντάζεσαι. Η τέχνη ανέκαθεν ανυψώνει και εξευγένιζε τον άνθρωπο. Τον ρόλο αυτό η τέχνη εύχομαι να μην τον χάσει ποτέ, σήμερα περισσότερο από παλιά η τέχνη εξερευνά, αμφισβητεί και μετασχηματίζει.
-Η τέχνη στην Ελλάδα σε τι κατάσταση είναι πιστεύετε;
Είναι απρόβλεπτη όπως άλλωστε είναι και γενικά ο κόσμος της τέχνης.
-Έχετε γεννηθεί στη Συρία. Θέλετε να μιλήσετε για τον τόπο καταγωγής σας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα;
Είναι οδυνηρό να βλέπεις τη γενέτειρά σου να διαλύεται μπροστά στα μάτια σου, χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο. Αθώους ανθρώπους, άντρες, γυναίκες, παιδιά να σκοτώνονται ή στην καλύτερη περίπτωση να χάνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους. Είναι ανυπόφορο και τραυματικό να χάνεις το σημείο αναφοράς σου, τις σταθερές σου και να μην μπορείς να δεις πότε θα επανέλθει η ειρήνη.
Επιμέλεια έκθεσης: Φοίβος Κυπραίος/ Αναστασία Πιλιτσίδη
Project coordinator/ Συντονισμός: Σίσσυ Χλωμίσιου
Διάρκεια έκθεσης: 16/05/2017 – 16/07/2017
Μουσείο Μπουζιάνη: Οδός Γ. Μπουζιάνη 27-31 , τκ 17 234, Δάφνη Μετρό: στάση Άγιος Ιωάννης
Ώρες Λειτουργίας: Πεμ - Παρ - Σαβ - Κυρ 12:00 - 19:00 / Τηλ: 210 90 28 455
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr