«Συναντώ» τον ποιητή που έχω μέσα μου κι όχι τον τραπεζίτη...

Μια ποιητική συλλογή που... ζωγραφίζει! Λέγεται «Μπλοκ Ιχνογραφίας» και είναι το άρτι αφιχθέν νέο ποιητικό «παρών» του Κώστα Καρτελιά από τις εκδόσεις «Αιγόκερως». Περιλαμβάνει 24 καινούργια και 6 παλιότερα (του 2001) ποιήματα, τα τελευταία σε δυο εκδοχές: τυπωμένα και μελοποιημένα από τον συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου κι ερμηνευμένα από τη Μαρία Φαραντούρη και τον Δώρο Δημοσθένους στο cd «Κόκκινη Κλωστή» που συνοδεύει την έκδοση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που που μελοποιούνται ποιήματα του Καρτελιά. Ο δημιουργός είχε γίνει ευρύτερα γνωστός με τη συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη και τη Μαρία Φαραντούρη για την «Οδύσσεια» (2007). Με την ευκαιρία της έκδοσης (το εξώφυλλο της οποίας κοσμεί σχέδιο του καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Νίκου Τρανού) το TheTOC μίλησε μαζί του για την ποίηση, την κρίση, τα τραύματα της ζωής και της τέχνης.

- Πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με την ποίηση; Μέσα από την ποίηση βιοπορίζεστε;

«Θεωρώ ότι η σχέση μου, με την ποίηση είναι οργανική. Πως κάποιος αντιλαμβάνεται ότι είναι ομοφυλόφιλος…δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς. Αγωνίζομαι, υπερασπίζομαι, παθιάζομαι καθημερινά, με ότι συνιστά ποίηση στη ζωή. Με αυτή την έννοια βιοπορίζομαι κιόλας. Θεωρώ τον εαυτό μου πλούσιο, παρ’ όλο που η φορολογική μου δήλωση, δεν το επιβεβαιώνει αλλά, έτσι, είναι οι ποιητές, γεμάτοι αντιφάσεις. Το «ευ» και το «δυς» ταυτόχρονα».

- Ποιες είναι οι επιρροές σας; Τι έχετε διαβάσει; Τι διαβάζετε σήμερα;

«Η πρώτη και μεγάλη μου επιρροή, είναι η Ελλάδα. Το ότι γεννήθηκα εδώ, σε αυτή τη γωνιά της Γης, στην ουσία με σφράγισε αξεπέραστα και ήρθε μετά η γλώσσα μου να με μάθει να μιλάω και να εννοώ. Από μικρό παιδί έως και σήμερα, διαβάζω τον κόσμο και τις περιπέτειες των ανθρώπων, μέσα στους αιώνες. Ο κόσμος και οι άνθρωποι… τα δύο μεγάλα βιβλία, που με εμπεριέχουν και τα εμπεριέχω».

- Ο Μ. Γρηγορίου γράφει ότι έχετε μεγάλη ευκολία στην ποίηση γράφοντας χαρτάκια και διαβάζοντάς τα στην παρέα. Τελικά ένας ποιητής γεννιέται η διαμορφώνεται; Και τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο ποιητή;

«Ο Μιχάλης ήτανε πάντα γενναιόδωρος μαζί μου και αυτά που λέει για την ευκολία μου στο γράψιμο, φαντάζομαι τα είπε για να με παινέψει, αλλά για να θυμηθώ και την γιαγιά μου, σε αντίστοιχες περιπτώσεις έλεγε: "η καρδούλα μου το ξέρει…"

Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, θα απαντήσω μόνο για μένα, δεν ξέρω τι γίνεται με τους άλλους ποιητές. Εμένα, με κατατρέχει αυτή η αναπηρία να δω τα πράγματα όπως πολλοί φίλοι μου ρεαλιστές, πάντα ζω με τη βεβαιότητα ότι δεν μπορεί να’ ναι μόνο έτσι, είναι και κάτι άλλο, και αυτό το «άλλο» με κατατρέχει. Ίσως, για αυτό προτιμώ, να κάνω περισσότερη παρέα με τον ποιητή μέσα μου, από ότι με τον Τραπεζίτη, που ενώ προσπάθησα δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω».

- Ποια, κατά σειρά, απόπειρα συγγραφική είναι το Μπλοκ Ιχνογραφίας;

«Είναι το πέμπτο μου βιβλίο, είχε προηγηθεί το «Γυαλί» και τρείς σχεδόν συλλεκτικές εκδόσεις, πριν από είκοσι (20) χρόνια περίπου».

- Τι είναι αυτό που σας εμπνέει, πως αντλείτε για να γράψετε;

«Τι να πω… μια πρόχειρη απάντηση, είναι ότι κάπου μέσα μου, υπάρχει ένα τραύμα που καμιά φορά δακρύζει… γίνεται τραγούδι…γίνεται χάδι...»

- Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Γρηγορίου, τον Δημοσθένους και τη Φαραντούρη; Τα συγκεκριμένα ποιήματα γράφτηκαν για να γίνουν τραγούδια;

«Αυτά τα ποιήματα γράφτηκαν για να μελοποιηθούν. Η φόρμα και το μέτρο τους, είναι ξεκάθαρο ότι έχουν γραφτεί με στόχο να γίνουν τραγούδια. Από εκεί και πέρα, «το τυχαίο» συνέβαλε ώστε να συναντηθεί αυτή η παρέα και να πάρει σάρκα και οστά αυτή η δουλειά, ως ένα CD μέσα στο βιβλίο. Εγώ, από πλευράς μου τους ευχαριστώ και εύχομαι να συνεχίσουμε, να δημιουργούμε».

- Πόσο σας έχει επηρεάσει η ανθρωπιστική και οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα - σαν άνθρωπο και κατ' επέκταση σαν ποιητή;

«Ζω σ’ αυτή την πατρίδα και νιώθω τον εαυτό μου κομμάτι της. Στιγμές πονάω, στιγμές θυμώνω, στιγμές ενθουσιάζομαι, όπως προχθές, στο Σύνταγμα μαζί με όλους τους άλλους, υπερασπίστηκα την Ελλάδα μου, που παρ’ όλο ότι δεν την έχω γνωρίσει ποτέ, τη θυμάμαι όμως και ενθουσιάζομαι κάθε φορά που την αναγνωρίζω στα βλέμματα, στα σώματα και στις πράξεις των συμπατριωτών. Στις 11.2.2015 το βράδυ στη πλατεία Συντάγματος, ένιωσα όπως ένας μετανάστης όταν μετά από πολύ καιρό στα ξένα, συναντά συγχωριανούς του».

- ΄Εχετε κάποιο "μοτίβο" που σας ακολουθεί στη ζωή σας;

«Ναι, το «πάλι και πάλι», από το κύμα στα πόδια μου στην ακροθαλασσιά, στο χωριό μου. Ξέχασα να σας πω, είμαι από την Κύμη της Εύβοιας».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr