Η Ιατρική είναι µια διαρκής αποστολή, µια βαθιά δέσµευση απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Για µια γυναίκα γιατρό, το ταξίδι αυτό συχνά συνοδεύεται από προκλήσεις, απαιτεί θυσίες προσωπικές και χρειάζεται να δίνεται αγώνας καθώς πρόκειται για έναν κλάδο, ο οποίος κυριαρχείται παραδοσιακά από άνδρες.
Η Ανατολή Παταρίδου, Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος Κεφαλής και Τραχήλου, μιλάει για την πορεία τις εμπειρίες της στο πλαίσιο του αφιερώματος των New York Times για τη Γυναικεία Ηγεσία τονίζοντας πως αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν πλέον από ψυχοσωματικά νοσήματα.
Εμβαθύνει στη σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενή χαρακτηρίζοντάς της ως μία σχέση αγάπης, εμπιστοσύνης, προσφοράς και αλληλεπίδρασης επιδιώκοντας ταυτόχρονα να βρει τις αιτίες που κάνουν κάποιο να νοσήσει.
Γιατί στραφήκατε στην Ιατρική και ειδικότερα στην ωτορινολαρυγγολογία;
Κάθε άνθρωπος γεννιέται με μια αποστολή έτσι και εγώ ένιωσα ότι η αποστολή μου είναι σ' αυτό τον κόσμο να θεραπεύω να προσφέρω αγάπη, να δίνω λύσεις να οργανώνω και να διαχειρίζομαι για τους ασθενείς, ανθρώπους ταλαιπωρημένους, προσφέροντας την καλύτερη λύση για το πρόβλημα τους ή την ασθένειά τους.
Το μονοπάτι απλό, βασισμένο σε σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης κτισμένη πάνω στην ενσυναίσθηση, το ουσιαστικό ενδιαφέρον και μια αέναη αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο.
Επέλεξα την Ωτορινολαρυγγολόγια γιατί ασχολείται με ευρεία γκάμα ηλικιών και παθήσεων. Επισης τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη στην ειδικότητα αυτή της minimally invasive χειρουργικής δίνει τη δυνατότητα στον χειρουργό με ελάχιστα ακρωτηριαστικό τρόπο να θεραπεύσει καλοήθεις και κακοήθεις παθήσεις .
Τι προσέγγιση έχετε όσον αφορά τους ασθενείς; Τι ισχύει για τα παιδιά;
Κάθε ασθενής που έρχεται με ένα δικό του πρόβλημα υγείας αναζητά τη λύση και πολλές φορές έχει επισκεφθεί πολλούς γιατρούς. Είναι πραγματικά πρόκληση μέσα από ένα λεπτομερές ιστορικό και εξέταση να ανακαλύψεις την αιτία που δημιουργεί τα προβλήματα στον κάθε ασθενή.
Πολλές φορές η διάγνωση για έναν έμπειρο γιατρό είναι προφανής από την ώρα που μπαίνει στο ιατρείο ο ασθενής. Επειδή όμως τα τελευταία χρόνια τα περισσότερα προβλήματα είναι ψυχοσωματικά χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσέγγιση και ανάλυση για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον ασθενή να εντοπίσει την αιτία και να αποφασίσει αν θέλει να κάνει κάτι για να την διορθώσει.
Όμως, για μένα κάθε ασθενής είναι φίλος και η ιστορία του είναι κάτι που νιώθω ότι με αφορά και θέλω με κάθε τρόπο και με όλη μου την δύναμη να δώσω λύση.
Η σχέση γιατρού - ασθενούς δεν μπορεί να περιγραφτεί με λόγια, καθώς πρόκειται για μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αγάπης, προσφοράς και αλληλεπίδρασης .
Τα παιδιά είναι εκπληκτικά σαν ασθενείς η επαφή μαζί τους είναι αναζωογονητική και η χαρά να τα θεραπεύεις ατελείωτη.
Ποια είναι η φιλοσοφία σας;
Αυτό που πίστευα πάντα, και μετά τον θάνατο του αδερφού μου είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μου, είναι να προσφέρω στον άλλο αυτό που θα ήθελα να μου προσφέρουν αν ήμουν στην θέση του.
Το μότο μου ειναι ότι εφόσον είμαστε περαστικοί σε αυτή τη ζωή η διαδρομή μας αποκτά αξία, μόνο αν ανταλλάσουμε θετική ενέργεια με τους συνανθρώπους μας, και νιώθουμε ότι είμαστε μέρος ενός υπέροχου κόσμου στον οποίο οφείλουμε να βάλουμε ο καθένας το λιθαράκι του.
Η εργασία ειναι σημαντικό κομμάτι της ζωής και μας κάνει δημιουργικούς και λιγότερο εγωιστές.
Ποια προβλήματα αντιμετωπίσατε στη μέχρι στιγμή καριέρα σας;
Ένας γιατρός, και ειδικά μία γυναίκα χειρουργός, αντιµετωπίζει πολλαπλές δυσκολίες στην καθηµερινή άσκηση της ιατρικής, καθώς δεν πρόκειται για ένα επάγγελμα, αλλά για ένα λειτούργημα. Αυτό δε γνωρίζει ωράρια και αρκετές φορές οι επαγγελματίες έρχονται αντιμέτωποι με προβλήµατα, άλλοτε ήπια και άλλοτε πάρα πολύ σοβαρά, που αφορούν ανθρώπινες ζωές.
Στην αρχή της καριέρας µου υπήρξαν φορές που διαισθάνθηκα πως ίσως υπήρχαν διακρίσεις λόγω φύλου, αλλά δεν επέτρεψα σε αυτή τη σκέψη να µε επηρεάσει.Αυτό το πέτυχα µε σκληρή δουλειά, υπευθυνότητα, αγάπη για τους ασθενείς και την ιδιαίτερη σχέση εµπιστοσύνης που χτίζεται µε τα χρόνια. Νιώθω ευγνωµοσύνη για όσα έµαθα µέσα από τους ασθενείς για τον εαυτό µου και για τη ζωή.
Οι γυναίκες γιατροί καλούνται πολλές φορές να ξεπερνούν τον εαυτό ,τις αντοχές που νομίζουν ότι έχουν, και προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους διαχείρισης ώστε να ισορροπούν µεταξύ της επαγγελµατικής τους αποστολής και των ευθυνών που απορρέουν από τον ρόλο τους στην οικογένεια.
Δεν είναι κρυφό το γεγονός, ότι υπάρχει στην ιατρική ένα περιβάλλον που ευνοεί το ανδρικό φύλο, για δύο κυρίως λόγους, Ο πρώτος είναι γιατί οι άντρες επικρατούν αριθµητικά σε αυτό το επάγγελµα, και ο δεύτερος πως πάντοτε υπήρχε η νοοτροπία ότι οι γυναίκες ίσως είναι κυρίως πλασµένες για να ασχολούνται µε την οικογένεια.
Επιπλέον, υπάρχουν αρκετοί άντρες συνάδελφοι, που πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν µπορούν να έχουν τις ίδιες αντοχές ή την ίδια ικανότητα να πάρουν καίριες αποφάσεις. Έχει όµως εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι οι άντρες ασθενείς λειτουργούν εντελώς αντίθετα. Προτιµούν συχνά γυναίκες γιατρούς, γιατί θεωρούν ότι είναι πολύ πιο σχολαστικές και επιµελείς.
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε νεαρούς ανερχόμενους γιατρούς; Θα λέγατε κάτι διαφορετικό στις γυναίκες;
Το βασικότερο για τις νέες γυναίκες που θέλουν να ακολουθήσουν το λειτούργημα μας, είναι να μην αφήσουν τις γνώµες των άλλων να τις επηρεάζουν. Πρέπει να κοιτάξουν βαθιά µέσα τους και να αναρωτηθούν αν πραγµατικά είναι πλασµένες για ένα τέτοιο επάγγελµα.
Η ιατρική είναι ένα επάγγελµα που δεν κληρονοµείται, καθώς το βασικότερο είναι να είναι κάποιος πλασµένος για αυτό. Δεν προσφέρει τις "ευκολίες" των περισσότερων επαγγελμάτων καθώς δεν έχει ωράρια, δεν έχει αργίες και δεν προσφέρει εξασφαλισµένες διακοπές. Προσφέρει, όμως, κάτι ανώτερο και ανεκτίµητο: τη δυνατότητα να προσφέρεις στον άνθρωπο, να θεραπεύεις.