Ο Βασίλης Σπανούλης είναι το συνώνυμο του ανταγωνιστικού τύπου, που ακόμα και με το παιδί του να παίξει, θέλει να κερδίσει. Το έχει πει άλλωστε και ο ίδιος. Δεν είναι ο άνθρωπός αυτός που θα πει, οκ, πήγα σε τελικό Final 4 για πρώτη φορά ως προπονητής και βίωσα την εμπειρία, την επόμενη θα πάρω το τρόπαιο.
Στοχεύει πάντα στην κορυφή. Δεν είναι ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο. Όπως είναι φυσικό στεναχωρήθηκε που η Μονακό δεν κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση της Euroleague, ήταν κατηφής αλλά δεν ξέχασε να αποδώσει τα εύσημα και να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στους νικητές και τον παλιό του συμπαίκτη, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Κατά τη διάρκεια της απονομής του τροπαίου στη Φενέρμπαχτσε, ο Σπανούλης έμεινε για λίγο στον αγωνιστικό χώρο, ως ένδειξη σεβασμού στον αντίπαλο, αλλά το πρόσωπό του και η συνοφρυωμένη έκφρασή του τα έλεγε όλα.
Χειροκρότησε, μια-δυο φορές και αποχώρησε από τη σάλα της Etihad Arena για τα αποδυτήρια.