Ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη μπορεί να μοιάζει με παρηγοριά στον άρρωστο, όταν για περισσότερο από μισή ώρα έχεις αποδείξει πως όχι μόνο θέλεις, αλλά και μπορείς να κάνεις το θαύμα. Γιατί περί θαύματος θα μιλούσαμε αν η ΑΕΚ κατάφερνε να αποκλείσει αυτή τη Μάλαγα στον ημιτελικό του Final Four του BCL για το στοιχημα live κουπονι.
Κι όμως, η "Ένωση" κοίταξε στα μάτια έναν ισχυρότερο αντίπαλο, τον στρίμωξε στα σχοινιά, τον λύγισε μέχρι ενός σημείου και πλησίασε μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της. Μια ιστορική πρόκριση που, τελικά, της γλίστρησε μέσα από τα δάχτυλα. Το φινάλε ήταν πικρό, μα η συνολική πορεία άφησε πίσω της πολύτιμα μαθήματα. Μαθήματα που δείχνουν τον δρόμο για να φτάσεις όχι απλώς μέχρι το ταβάνι σου, αλλά να το υπερβείς.
Το σχέδιο του Ντράγκαν Σάκοτα στην άμυνα ήταν υποδειγματικό. Ανάγκασε την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης να πελαγοδρομεί. Η Μάλαγα εγκλωβίστηκε, έκανε κακές επιλογές, εκτελούσε άστοχα από την περιφέρεια (8/34 τρίποντα), ενώ η ψυχολογία είχε γύρει καθαρά προς το μέρος της ελληνικής ομάδας. Η ΑΕΚ, με την ώθηση του κόσμου της, κρατούσε το πάνω χέρι μέχρι τα τελευταία λεπτά. Οι Χαμπ και Χέιλ περιορίστηκαν, αλλά τη διαφορά στην επίθεση την έκαναν οι ψηλοί: Γκόλντεν και Γκρέι σήκωσαν στις πλάτες τους μεγάλο φορτίο.
Η Μάλαγα, όμως, είχε αυτό που λέμε "βαθύτερη δεξαμενή" στο στοιχημα λαιβ. Εμπειρία και ενέργεια. Έριξε στο παρκέ παίκτες μαθημένους σε τελικούς και υψηλής πίεσης καταστάσεις, με φρέσκα πόδια και γεμάτο ρεζερβουάρ. Αντίθετα, η ΑΕΚ πορεύτηκε με ένα ροτέισον οκτώ παικτών που κατέρρευσαν από την κόπωση στα τελευταία λεπτά. Η διαφορά φάνηκε στο τέλος: 9 λάθη μόνο στο τέταρτο δεκάλεπτο, έναντι 10 στα πρώτα τρία, και μόλις 8 επιθέσεις στο φινάλε, την ώρα που οι Ισπανοί είχαν σχεδόν τις διπλάσιες. Οι 19 συνολικές απώλειες κατοχής και τα ισάριθμα χαμένα ριμπάουντ κόστισαν – 17 έξτρα επιθέσεις για τη Μάλαγα είναι πολλές για να τις αντέξεις, πολλώ δε μάλλον όταν είσαι το αουτσάιντερ.
Κι όμως, αυτή η ήττα δεν ακυρώνει όσα πέτυχε η ΑΕΚ. Το αντίθετο. Δείχνει ότι μετά από σεζόν χαμένων ευκαιριών, χρεών, πρόχειρων επιλογών και αδειανών εξεδρών, η ομάδα βρήκε και πάλι τον προσανατολισμό της. Έχτισε μεθοδικά, στήριξε τον Σάκοτα, επένδυσε σε παίκτες με κίνητρο και ηλικία, δεν πανικοβλήθηκε στις στραβές, δεν άλλαξε για να αλλάξει. Και ανταμείφθηκε: με την αγωνιστική εικόνα, με τη στήριξη του κόσμου, με το σεβασμό που ξανακέρδισε.
Η ήττα από τη Μάλαγα ίσως αποδειχθεί χρήσιμη. Γιατί αποκάλυψε το πραγματικό χάσμα από έναν σύλλογο-πρότυπο. Έναν οργανισμό χωρίς βαρόνους και πολυεθνικές από πίσω, αλλά με σοβαρό σχεδιασμό, κορμό τριετίας, και σταθερή στήριξη από τον κόσμο του. Με 10+ εκατομμύρια μπάτζετ και φιλοδοξία να κοιτάει στα μάτια τις… ευρωλιγκάτες. Εκεί πρέπει να στοχεύσει η ΑΕΚ.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται συνέπεια. Ο Μάκης Αγγελόπουλος να συνεχίσει να επενδύει χωρίς συναισθηματικές ακρότητες και ο κόσμος να αγκαλιάσει την προσπάθεια με σταθερότητα, όχι μόνο στα Final 4. Αν το φετινό μπάτζετ των 1,8 εκατ. γίνει 2,5, μετά 4 και κάποια στιγμή 10, τότε όλα γίνονται. Τότε έρχονται οι καλοί ξένοι, μένουν οι καλοί Έλληνες, και η ΑΕΚ δεν θα είναι έκπληξη όταν κοιτάζει τους "αιώνιους" στα μάτια, αλλά υπολογίσιμος αντίπαλος.
Η ομάδα του φετινού Final 4 τρύπησε το ταβάνι της. Αυτή του αύριο, οφείλει να το ξεπεράσει. Όχι με άλματα, αλλά βήμα-βήμα, χτίζοντας πάνω σε αυτό το σπάνιο και ακριβό οικοδόμημα που λέγεται σταθερότητα. Με τις σωστές επιλογές, την πίστη και τη συμμετοχή του κόσμου, η ΑΕΚ μπορεί να γίνει η ομάδα που όχι μόνο πλησιάζει τη Μάλαγα, αλλά την προσπερνά.
Γιατί η μεγαλύτερη "προίκα" της ΑΕΚ από αυτό το Final 4 δεν είναι μόνο η εμπειρία, αλλά η επίγνωση του πού μπορεί να φτάσει. Και το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια… το πιστεύουν ξανά και οι άλλοι.