΄Ενας από τους ΄Ελληνες αθλητές που είχαν σχεδόν σίγουρες ελπίδες για ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, τέλη Αυγούστου 1972, δεν ήταν άλλος από τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγωργόπουλο. Τότε η Ελλάδα στέναζε από το ζυγό της δικτατορίας και περίμενε μια χρυσή διάκριση. Αλλά η ευκαιρία χάθηκε σε μια από τις πιο συζητημένες (με διάφορες ερμηνείες) «Ολυμπιακές» ιστορίες.
Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος μεσουρανούσε όταν έτρεχε στους στίβους. ΄Ηταν ένας σημαντικός δρομέας ταχύτητας, είχε αναδειχθεί αρκετές φορές πρωταθλητής Ελλάδος και Βαλκανιονίκης στα 100μ.ενώ είχε κατακτήσει και ευρωπαϊκά μετάλλια: Το πρώτο στο Ελσίνκι το 1971 και το δεύτερο το 1972 στη Γκρενόμπλ. Πλέον των άλλων διακρίσεων, είχε κατακτήσει και τρία μετάλλια Πανευρωπαϊκών Αγώνων. Πρωταγωνίστησε επί πολλά χρόνια στους διεθνείς στίβους, ισοφάρισε το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στα 100 μέτρα, κι ήταν κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στα 100 μέτρα επί 21 συνεχή χρόνια, ενώ υπήρξε και σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο σπουδαιότερος σπρίντερ της δεκαετίας του ΄70
«Ο σπουδαιότερος σπρίντερ της δεκαετίας του '70 - που μαζί με τον μεγάλο Ρώσο Βαλερί Μπορζόφ ήταν οι δυο πιο γρήγοροι ευρωπαίοι - έκοψε στους προκριματικούς πρώτος το νήμα με τον, καταπληκτικό για την εποχή, χρόνο 10΄΄2 στο δημοφιλές αγώνισμα των 100 μέτρων», μας λέει ο Χάρης Λυμπερόπουλος που κάλυπτε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 ως ανταποκριτής της «Απογευματινής». ΄Ομως, την ίδια μέρα - κι ενώ όλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα τη διάκριση - ανακοίνωσε την απόφασή του να μην συνεχίσει τις υπόλοιπες προσπάθειες στο αγώνισμα, μετέχοντας στους ημιτελικούς και στον μεγάλο τελικό, απέναντι στο μεγάλο φαβορί, τον Μπροζόφ».Τι είχε συμβεί;
«Ηταν, θυμάμαι οι δυο σειρές των όσων είχαν προκριθεί για τους προημιτελικούς και στη μια είχε πράσει ο Παπαγεωργόπουλος αλλά την ώρα που πέρασε τον είδα που κούτσαινε λίγο. ΄Ολοι οι δημοσιογράφοι περίμεναν τη συμμετοχή του Παπαγεωργόπουλου στους ημιτελικούς, τους τελικούς και το πολυπόθητο μετάλλιο, αλλά αυτή η εικόνα του δεν μου άρεσε. Τηλεφωνώ στην εφημερίδα και τους λέω ότι είναι πολύ πιθανόν ο Παπαγεωργόπουλος να μην τρέξει στον ημιτελικό και στον τελικό. "Μα όλοι γράφουν το αντίθετο", μου απαντούν.. Τους λέω: "Περιμένετε". Πηγαίνω στα αποδυτήρια και βρίσκω το γιατρό του. Και του λέω: "Πως είναι ο Παπαγεωργόπουλος; Θα τρέξει;" Mου απαντά: "Αν λάβει μέρος στους ημιτελικούς και προκριθεί, δεν θα μπορέσει να τρέξει στον τελικό". Τηλεφωνώ στην εφημερίδα, λοιπόν, και τους το λέω. Μου απαντούν: "Είναι δυνατόν ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο; ΄Ολη η Ελλάδα περιμένει τον Παπαγεωργόπουλο". Δεν με πίστευαν. "Κινδυνεύει η σταδιοδρομία σου αν το γράψεις", μου είπαν. Επέμενα. "Ανταποκριτής δεν είμαι; Γράψτε αυτό που σας λέω! Δεν το λέω εγώ, αλλά ο γιατρός του". 'Ετσι κι έγινε. Ο Παπαγεωργόπουλος δεν έτρεξε ούτε στους ημιτελικούς ούτε στον τελικό: Είχε μια μεγάλη ατυχία κι εγώ μια δημοσιογραφική επιτυχία», μας λέει.
«Απόσυρση» της τελευταίας στιγμής
Πράγματι, αν και προκρίθηκε στους προημιτελικούς αγώνες ο σπρίντερ δεν θέλησε να συνεχίσει την προσπάθεια και να τρέξει στους ημιτελικούς και στον τελικό του δρόμου των 100 μέτρων.
«Τέτοια απογοήτευση δεν θα ήθελα να νιώσει κανείς στη ζωή του...»
«΄Οταν τοποθέτησα το σώμα μου στον βατήρια της κούρσας των προκριματικών δεν αισθανόμουν τίποτα. Στα 25 μέτρα, όμως, άκουσα ένα "γκαπ" μέσα μου αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω. Συνέχισα να τρέχω. Ευτυχώς η κούρσα ήταν άνετη. ΄Εβλεπα πίσω τους αντιπάλους μου και δεν ανησυχούσα. Δεν κουράστηκα. Αυτό με ξεγέλασε διότι δεν έδωσα σημασία. Πήγα στο δωμάτιο, έκανα μπάνιο και ξάπλωσα να ξεκουραστώ. ΄Οταν το απόγευμα σηκώθηκα να ετοιμαστώ για τον προημιτελικό ήμουν πιασμένος.... Η θέλησή μου εξουδετέρωσε τον πόνο μου κι έφτασα στο τέρμα τρίτος αλλά τσακισμένος. Τα άλλα τα ξέρετε. ΄Ηρθαν οι γιατροί, με πήραν. Δεν βρήκαν τίποτα αλλά, τι τα θέλετε! Τέτοια απογοήτευση δεν θα ήθελα να νιώσει κανείς στη ζωή του», δήλωσε.