
"Αυτό το μετάλλιο είναι για όλους τους Έλληνες. Για να τους δώσω λίγη χαρά. Ελπίζω με αυτό που έκανα να κινητοποιηθούν κι άλλα παιδιά. Μπορεί να είμαστε μικροί σε σχέση με τους άλλους, αλλά για εμάς μετράει η ελληνική ψυχή".
Οι θυσίες του Στέφανου Ντούσκου - Το κοινόβιο και τα... παγάκια
Ο Έλληνας κωπηλάτης ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου, όπως είχε κάνει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, πριν από τέσσερα χρόνια.
Ο 28χρονος αθλητής, με καταγωγή από τα Γιάννενα, έχει μοχθήσει, έχει παλέψει για αυτές τις διακρίσεις. Έχει μασήσει μέχρι και... παγάκια. Όχι, δεν είναι μια μεταφορά που χρησιμοποιούμε για να εξάρουμε τους κόπους του Στέφανου. Όντως, έτρωγε παγάκια για να μην παχύνει...

Ξεκινώντας τον αθλητισμό από τον στίβο, πέρασε γρήγορα στην κωπηλασία και, χάρη στην παρότρυνση της μητέρας του, ασχολήθηκε με το σκιφ. Μαθημένος στις ελαφρές κατηγορίες, η μετάβαση στους δίμετρους αντιπάλους ήταν δύσκολη στην αρχή.
"Εγώ έτρωγα παγάκια, όταν ήμουν στην ελαφριά κατηγορία. Από το 2016 για να πιάσω τα κιλά και να ξεχάσω την πείνα μου, έτρωγα τσίχλες και παγάκια για να είμαι στα κιλά που πρέπει. Αν είσαι παραπάνω στα γραμμάρια για παράδειγμα, κόβεσαι. Ήμουν στο Ρίο τότε και πιο μικρός. Δεν έτρωγα πάρα πολλά, τρία τέσσερα την ημέρα. Ούτε νερό μπορείς να πιεις εκείνη την περίοδο γιατί αυξάνει τα γραμμάρια, οπότε το κάνεις για να ξεδιψάσεις και λίγο", είχε πει στον Γρηγόρη Αρναούτογλου μετά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.
Ο Στέφανος Ντούσκος σπούδασε Ιατρική, χρειάστηκε να τη βάλει κι αυτή στον... πάγο λόγω των απαιτήσεων του πρωταθλητισμού και της διάκρισης.
Στα πρώτα του χρόνια δεν υπήρχαν χορηγοί να τον στηρίξουν και η οικογένειά του κάλυπτε σχεδόν εξ ολοκλήρου τα έξοδα.

"Δυστυχώς το άθλημά μας το κάνουμε αφιλοκερδώς, δεν έχουμε καμία στήριξη. Ό,τι προσπαθεί κι η ομοσπονδία με χορηγούς γιατί είναι πανάκριβος κι ο εξοπλισμός. Μπορεί να κοστίζουν από είκοσι μέχρι και σαράντα χιλιάδες τα σκάφη", έχει δηλώσει.
Η μητέρα του αποκάλυψε ότι σκεπτόταν ακόμη και να εγκαταλείψει την κωπηλασία, καθώς οι συνεχόμενες αλλαγές τον άφηναν χωρίς παρτενέρ. Ο Στέφανος σκέφτηκε ότι ίσως δεν άξιζαν όλες αυτές οι θυσίες για ένα άθλημα που δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στην Ελλάδα. Όμως η ίδια ήταν που τον κράτησε στον δρόμο...
Άλλωστε στο σκιφ θα ήταν μόνος του στη "βάρκα". Όλα θα εξαρτώνταν από τον ίδιο. Μόνο αυτός θα κανόνιζε τον ρυθμό του, θα ήταν υπεύθυνος του εαυτού του.
Στο πρώτο λοκντάουν του κορονοϊού, δεν μπορούσε να μπει στο νερό, αλλά έχοντας προμηθευτεί από την Ομοσπονδία τα βασικά εργαλεία, έκανε προπονήσεις στο... σπίτι, καταφέρνοντας να διορθώσει πολλές τεχνικές ατέλειες.
Στο δεύτερο πάλι, ήταν μαζί με την υπόλοιπη ομάδα στο κωπηλατικό κέντρο του Σχοινιά δουλεύοντας νυχθημερόν. Κλείστηκε επί δύο χρόνια στο κοινόβιο των αθλητών, προφυλάχθηκε απόλυτα από τον covid και παράλληλα άρχισε να βάζει τα κιλά που χρειαζόταν. Και πήγε στο Τόκιο το 2021 και πήρε το χρυσό.

Τότε ο ομοσπονδιακός τεχνικός της κωπηλασίας, Τζιάνι Ποστιλιόνε, είχε δηλώσει εκστασιασμένος: "Αυτή είναι δουλειά 3 ετών, πολύ σκληρή ειδικά για τον Στέφανο αλλά και για όλους μας. Καταφέραμε μεγάλα πράγματα παρά την αδύναμη οικονομία της Ελλάδας. Χώρες όπως η Νορβηγία και η Κροατία επενδύουν στην κωπηλασία. Εμείς με λίγα χρήματα και μικρή στήριξη, αλλά με σημαντικά προπονητικά κριτήρια, μεθοδολογία κι ανάλυση της τεχνικής πετύχαμε αυτά τα αποτελέσματα. Είναι πολύ μεγάλη η διαδρομή που έχουμε κάνει, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Στέφανος πριν αγωνιζόταν στην ελαφριά κατηγορία. Τώρα ο Χάμιλτον της κωπηλασίας είναι Έλληνας".
"Προσπαθούμε μέρα με τη μέρα να καταξιωθούμε. Να μην επαναπαυθούμε. Έρχεται μία νίκη αλλά δεν πρέπει να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Στόχος είναι ένα Ολυμπιακό μετάλλιο και στο Λος Άντζελες. Τώρα μπορώ να γελάσω", είπε σήμερα ο Στέφανος, με το γλυκό χαμόγελο της νίκης ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr