"Αυτός είμαι… Έτσι με γέννησε η μάνα μου"! Αυτές οι δύο φράσεις βγήκαν αβίαστα από το στόμα του Βασίλη Σπανούλη. Καλοκαίρι του 2011 ήταν, όταν τριγύρω του είχε "παιδάκια"- άντρες πια- τα οποία έπρεπε να τα πάρει από το χέρι και να τους κάνει πρωταθλητές με τον Ολυμπιακό. Ούτε που το είχε φανταστεί ο ίδιος, δυο-τρεις μήνες πριν, στον γάμο του με την Ολυμπία Χοψονίδου, μητέρα των 6 παιδιών τους, όταν έλεγε μεθυσμένος από ευτυχία και σαμπάνια, "πρόεδροι, φέρτε δύο παικταράδες να πάρουμε την Ευρωλίγκα". Το έκαναν…
Με τον τρόπο τους. Έχτισαν την ομάδα πάνω και γύρω από αυτόν, γιατί καλύτερός του δεν υπήρχε και τα υπόλοιπα είναι απλά… ιστορία. Αυτός την συνέγραψε, όχι με πένα αλλά με μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Ο μύθος λέει πως από την κοιλιά της μάνας του βγήκε με αυτήν, αλλά εκείνος απαντάει με ένα χαμόγελο.
Σπάνια το έβλεπες… Μόνο όταν ήταν ήρεμος. Συνήθως ήταν χαμένος στις σκέψεις του. Σε μια γωνιά να σκέφτεται ξανά και ξανά τις φάσεις του προηγούμενου αγώνα. Όταν δεν τις έβλεπε στο βίντεο βέβαια, σε ταξίδια, αεροπλάνα, στο γήπεδο, σπίτι του. Με γρατζουνιές και μελανιές σε πόδια και χέρια από το ξύλο (κυριολεκτικά) που έτρωγε από τους αντιπάλους, γιατί... άντε να σταματήσεις αυτόν τον τύπο με το 7 στην πλάτη.
Οι συμπαίκτες του τον απέφευγαν επιμελώς. "Πάλι για μπάσκετ θα μιλήσουμε ρε Βασίλη;". Πόσες και πόσες φορές του το είχε πει ο "αδερφός" του Γιώργος Πρίντεζης. Είχε δίκιο όμως. Το καταλάβαινε και ο Σπανούλης ζητώντας του "συγγνώμη που σε ζάλιζα". Αυτός ήταν όμως. Αυτός είναι.
"Το μπάσκετ και η οικογένειά μου είναι όλη μου η ζωή. Γεννήθηκα για το μπάσκετ", απαντάει ακόμα και σήμερα, στα 42 του χρόνια, με κοστούμι και ξυρισμένος, γιατί τότε αν πήγαινε καλά ο Ολυμπιακός (που πήγαινε) δεν ξυριζόταν για το γούρι. Ένα από τα… εκατοντάδες που είχε. Κυριολεκτούμε. Τόσα, που χάνεις το μέτρημα. Να τα πήρε μαζί του και στο Μονακό; Θα δείξει…
"Απ, όλους τους παίκτες που είχα, αυτός είναι ο πιο επαγγελματίας, ο πιο δουλευταράς" είχε πει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για τον Σπανούλη, χαρακτηρίζοντάς τον "παλικάρι". Τον είχε βρει μέσα στην κεντρική σάλα του ΣΕΦ να παίρνει σουτ. Ολομόναχος. Τώρα που "είπαμε" ΣΕΦ, τί είχε τραβήξει αυτός ο δύσμοιρος ο φύλακας του γηπέδου. Δύο το ξημέρωμα τον έπαιρνε τηλέφωνο για να του ανοίξει το βοηθητικό να πάει να για σουτ. Έφευγε ο αθεόφοβος μέσα στη νύχτα από τη Βουλιαγμένη για το Φάληρο. Αυτό ήταν.
Έτσι έγινε ο Σπανούλης, ο "Βασιλιάς Μίδας του μπάσκετ ο οποίος μετατρέπει σε χρυσό οτιδήποτε κι αν αγγίξει", που είχε γράψει και ο José Ignacio Huguet στην Mundo Deportivo.
Για όλα αυτά τον επέλεξε με κλειστά τα μάτια ο Αλεκσέι Φεντορίτσεφ. Ο Ρώσος μεγιστάνας ιδιοκτήτης της μπασκετικής Μονακό. Βαρέθηκε να ρίχνει τη μπίλια στη ρουλέτα και όπου κάτσει και συνειδητά πόνταρε στο Νο.7, στον Βασίλη Σπανούλη. Στο πάθος του, στις γνώσεις του, στις εμπειρίες και τα βιώματά του, στην εμμονή του για την επιτυχία, τον εγωισμό του, στο πως αντεπεξέρχεται στην πίεση. Στο ότι είναι γεννημένος νικητής.
Με το που πάτησε το πόδι του στο Μονακό με… στυλ, καθώς προσγειώθηκε με ελικόπτερο, το πρώτο πράγμα που είπε στους παίκτες του ήταν, "δεν πρέπει να είστε ικανοποιημένοι με τα προκριματικά. Πρέπει να πάρουμε τίτλους". Αμφιβάλλει κανείς ότι δεν θα πετύχει και ως προπονητής;
Πώς κλείστηκε το deal με τη Μονακό
Σε αυτή τη νοοτροπία νικητή πόνταρε ο Φεντορίτσεφ, όταν αποφάσισε να απομακρύνει τον Σάσα Ομπράντοβιτς. Ο Σπανούλης, μετά το "αγροτικό" του στο Περιστέρι- με το οποίο έφτασε στο Final 4 του BCL- ήταν διαθέσιμος και ήξερε πως δεν έπρεπε να χάσει την ευκαιρία. Ο Σπανούλης ήταν με την Εθνική ομάδα στη Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι με την Μ. Βρετανία. Το τηλέφωνό του είχε χτυπήσει 4-5 ημέρες. Η απάντησή του ήταν πως είναι θετικός, αλλά προέχει η Εθνική, οπότε δεν μπορούσε να γίνει καμία συζήτηση εις βάθος.
Οι φήμες είχαν κυκλοφορήσει βέβαια, ξεπετάχτηκαν και τα δημοσιεύματα από τη Σερβία- τυχαίο θα ήταν και δεν θα είχε σχέση ο παμπόνηρος Σέρβος μάνατζέρ του Μίσκο Ραζνάτοβιτς- αλλά ο Σπανούλης ζήτησε από τους δημοσιογράφους να μην τον ρωτάνε για την Μονακό. "Θα δούμε" έλεγε και συζητούσε μόνο για την Εθνική, στην οποία ήταν πάντα στρατιώτης ο ίδιος.
Ο τζένεραλ μάνατζερ της Μονακό, Ολέξι Γεσίμοφ ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη, δεν τον ενόχλησε και μετά το παιχνίδι της Εθνικής έγινε το ραντεβού: Η συμφωνία κλείστηκε για 1,5 χρόνο + 1 ακόμα με απολαβές 100.000 ευρώ τον μήνα. Ο Ομοσπονδιακός προπονητής, που δεν διαπραγματεύτηκε το πόστο στην "γαλανόλευκη", ζήτησε ένα πεντάρι, γνωρίζοντας το ρόστερ που έχει αναλάβει στη Μονακό και έφυγε για το Μονακό. Εκεί είχε συνάντηση και με τον ιδιοκτήτη της ομάδας Αλεξέι Φεντορίτσεφ.
"Έχω τεράστια αυτοπεποίθηση. Όταν ξεκίνησα την προπονητική, ήξερα ότι πολύ σύντομα θα βρεθώ στην EuroLeague, αλλά ήθελα να ξεκινήσω με τον τρόπο μου, όπως ξεκίνησα και το μπάσκετ. Έχω μεγάλη εμπειρία για να δείξω σε όλους τι μπορούμε να κάνουμε και μετά να πάμε στο επόμενο βήμα. Δεν είμαι εγωιστής, είμαι ένας πολύ ταπεινός τύπος.
Μεγάλωσα από την οικογένεια μου με μεγάλες αξίες. Είμαι πολύ ταπεινός, αλλά έχω τεράστια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Η πίεση για εμένα είναι κάτι το οποίο έχω σε όλη μου τη ζωή. Μου αρέσει η πίεση. Όποια πίεση βάζουν όλοι πάνω σε μένα, αυτή την πίεση την ασκώ πρώτα ο ίδιος στον εαυτό μου. Αυτό το έμαθα από μικρό παιδί και δεν νιώθω πίεση. Κάθε ένας έχει την άποψή του. Δεν με ενδιαφέρει. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι εγώ βάζω την πίεση στον εαυτό μου. Αυτό με έκανε καλό. Η πίεση είναι κάτι το οποίο αντιμετωπίζω σε όλη μου τη ζωή, οπότε κανένα πρόβλημα", δήλωνε πριν το προπονητικό ντεμπούτο του στην τεχνική ηγεσία της Μονακό, απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Την ομάδα που κατέκτησε την πρώτη Ευρωλίγκα του. Σε ένα γήπεδο, το ΟΑΚΑ, που λατρεύτηκε αρχικά αλλά στη συνέχεια μισήθηκε γιατί αυτός επέλεξε τον "αιώνιο" αντίπαλο, τον Ολυμπιακό. Έφυγε νικητής στο πρώτο του παιχνίδι και τώρα στο νέο ταξίδι που ξεκίνησε, λες και η μοίρα το έκανε επίτηδες, περιμένει στο "Πριγκιπάτο" τον Ολυμπιακό.
Την ομάδα που ήταν δεύτερη και επέλεξε να την κάνει πρωταθλήτρια Ευρώπης και Ελλάδας μετά από 15 χρόνια. Την ομάδα στην οποία άφησε ιδρώτα και αίμα, ψυχή και καρδιά, τη φανέλα του κρεμασμένη στην οροφή του ΣΕΦ, την "οικογένειά" του, το δεύτερό του σπίτι, όπως έχει πει ο ίδιος. "Κάποια στιγμή θα παίζαμε, έτυχε να είναι τώρα. Μακάρι να ήταν στον Πειραιά για να έβλεπα και την οικογένειά μου".
Στη Νίκαια χωρίς την Χοψονίδου και τα παιδιά
Η Ολυμπία Χοψονίδου, όπως ο ίδιος δηλώνει ξανά και ξανά είναι στο στήριγμά του. Ο άνθρωπος που μαζί με τη μητέρα του και τον κατά τρία χρόνια αδερφό του (τον πατέρα του τον έχασε πολύ μικρός, στα 15 και έκανε τατουάζ στο χέρι το όνομά του, ενώ έτσι λένε και τον μεγάλο του γιο, Θανάση) τον στήριξαν και τον στηρίζουν σε όλη του την πορεία. Η πρώην σταρ Ελλάς και ο μάνατζέρ του ήταν οι μόνοι που γνώριζαν.
Η Ολυμπία δεν θα του έβαζε εμπόδια. Όπως δεν το έκανε ποτέ σε όλη του καριέρα, που έλειπε συνέχεια σε ταξίδια, προπονήσεις, αγώνες, δεν θα το έκανε και τώρα. Είναι το σωστό σκαλοπάτι που ήθελε ο Σπανούλης. Next Generation της Euroleague διδάσκοντας παιδιά, Περιστέρι με το οποίο έπαιξαν δύο χρόνια και στην Ευρώπη και τώρα Μονακό.
Μια ομάδα καλού επιπέδου, με μία συμμετοχή τα τελευταία χρόνια στο Final 4, που θέλει να μπει στην κατηγορία με τις παραδοσιακές δυνάμεις και να πάρει τον τίτλο. Η Ολυμπία του είπε να πάει, ωστόσο η ίδια και τα έξι παιδιά τους δεν μπορούν να ακολουθήσουν στη Γαλλία.
Έχουν σχολεία, αθλητικές δραστηριότητες, φροντιστήρια. Όποιος γνωρίζει τον Σπανούλη έστω και λίγο, γι αυτόν είναι πολλά παραπάνω από θυσία. Σε πρώτη φάση, θα έρχεται σε κάθε ευκαιρία να τους βλέπει. Θα γίνουν και ορισμένα ταξίδια στη Νίκαια- εκεί μένει όπως και όλη η ομάδα και όχι στο Μονακό- ενώ όπως αποδείχθηκε προφητικά, δεν θα πάνε και στράφι τα γαλλικά που μαθαίνει η Χοψονίδου εδώ και ενάμιση χρόνο.
Ίσως μπορέσει να τους εξηγήσει στη γλώσσα τους, πως… εγκυμοσύνες τέλος. "Κλείσανε" στα έξι. Το λέμε γιατί ίσως η χάρη της να έχει φθάσει και στο Μονακό. Στην Ισπανία το γνώριζαν το καταθέτουμε μετά βεβαιότητας; Ποιο; Μα τον "μύθο" γύρω από τις εγκυμοσύνες της. Όποτε η Ολυμπία ήταν έγκυος στα αγόρια τους, ο Σπανούλης κατέκτησε την Ευρωλίγκα βγαίνοντας και μάλιστα MVP. Στα κορίτσια τους, πήγε στο Final 4.
"Αυτό που συμβαίνει με την γυναίκα του και τις εγκυμοσύνες είναι κάτι απίστευτο, μάλλον είναι από τον Θεό, είναι κάρμα, δεν ξέρω τι γίνεται. Πάνω απ' όλα να είναι καλά τα παιδιά μου. Οι εγκυμοσύνες της γυναίκας μου, αποδεικνύονται τυχερές. Πιστεύω ότι αντέχει κι άλλες εγκυμοσύνες. Θέλει δεν θέλει η γυναίκα μου τώρα… θα το υποστεί", είχε πει μετά την κατάκτηση του τροπαίου στο Λονδίνο με τον Ολυμπιακό. Το δεύτερο σερί και το τρίτο στην καριέρα του.
Ο Βασίλης Σπανούλης έχει ξεκινήσει ήδη το επόμενο μεγάλο "ταξίδι" του στην προπονητική, ποντάρει στην πρώτη του Ευρωλίγκα και με κοστούμι ωστόσο αν και βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πόλη του τζόγου και του καζίνο, τίποτα μα τίποτα δεν αφήνει στην τύχη του. Γι αυτόν, δεν είναι ρουλέτα αλλά δουλειά. Τώρα αν κάποιος θέλει ντε και καλά να ρίξει μια… ζαριά, θα του δώσουμε σαν συμβουλή: Την ατάκα του δημοσιογράφου Ρομπ Σκοτ…
"Ποτέ μην στοιχηματίσεις εναντίον του Σπανούλη. Ποτέ!"