Στην κορυφή της εγκληματικής του καριέρας, ο Al Capone ήταν επικεφαλής ενός συνδικάτου που λειτουργούσε στις σκιές και απέφερε έσοδα που έφταναν το 1 δισ. δολάρια τον χρόνο. Στη δική του περίπτωση, το γνωστό ρητό του ποιητή William Blake που θέλει την υπερβολή να οδηγεί στο παλάτι της σοφίας, δε λειτούργησε ποτέ σωστά.
Ο ιταλικής καταγωγής μαφιόζος έμεινε διάσημος για την ασυδοσία του και τις τεράστιες δόσεις βίας που χρησιμοποιούσε – δαχτυλίδια και ζώνες γεμάτες διαμάντια, κοστούμια χιλιάδων δολαρίων, εκατοντάδες φόνοι που είχαν εκείνον ως ηθικό αυτουργό και το St. Valentine’s Day Massacre, ένα έγκλημα που έμεινε στην ιστορία εξαιτίας της αγριότητάς του.
Ο Capone μπορεί να υπήρξε ένας αδίστακτος εγκληματίας που υπολόγιζε την κάθε του κίνηση στην κορυφή της καριέρας του, τα τελευταία χρόνια της ζωή του όμως παρουσίαζε μία πολύ διαφορετική εικόνα - τόσο αποσυντονισμένη, ώστε κάποτε έβαλε μπράβους να απαγάγουν τον διάσημο μουσικό της τζαζ, Fats Waller, για να παίξει σε ένα τριήμερο πάρτι για τα γενέθλιά του, πριν τον αφήσει στο τέλος να φύγει ελεύθερος αφού πρώτα του γέμισε τις τσέπες του με χιλιοδόλαρα.
Διάβασε περισσότερα στο esquire.com.gr