Ανάλυση New York Times: Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία είναι πλέον σύμμαχοι και στηρίζουν την ακροδεξιά στην Ευρώπη

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα μεγάλα και ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα στη Δυτική Ευρώπη διατηρούσαν δεσμούς με τη Μόσχα που κυμαίνονταν από την απλή συμπάθεια μέχρι την πλήρη υποταγή. Οι ΗΠΑ κρατούσαν αποστάσεις και σε πολλές περιπτώσεις στήριζαν οικονομικά και πολιτικά τους αντιπάλους τους.

Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια χαλαρή συμμαχία από φιλορωσικά κόμματα που όμως αυτή τη φορά βρίσκονται στην άλλη πλευρά του πολιτικού χάρτη: στην άκρα δεξιά. Και η αμερικανική κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την αντίθετη προσέγγιση: αυτή της θερμής αποδοχής.

Έτσι όμως η Ουάσινγκτον ουσιαστικά επικροτεί την υπονομευτική δράση της Ρωσίας στη μεταπολεμική Ευρώπη που η ίδια βοήθησε να ανασυγκροτηθεί και προστάτευσε στη συνέχεια. Τα κόμματα που η Ρωσία ευνοεί είναι εχθρικά απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εναντιώνονται σε υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες και δέχονται τα επιχειρήματα της Ρωσίας για το πόσο απερίσκεπτη πράξη είναι η επέκταση του ΝΑΤΟ αλλά και για την ανάγκη να στηριχθούν οι συντηρητικές χριστιανικές αξίες.

Στην περίπτωση που αυτά τα κόμματα και άλλες λαϊκίστικες φωνές κυριαρχήσουν τελικά στην Ευρώπη (ήδη έχουν την εξουσία στην Κροατία, την Τσεχία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Σλοβακία και επηρεάζουν τις εξελίξεις σε Γαλλία και Γερμανία), θα μπορούσαν να ακρωτηριάσουν το ΝΑΤΟ και να στειρώσουν γεωπολιτικά, αν όχι να υποτάξουν, την ίδια την Ευρώπη. Σίγουρα αυτή είναι η ελπίδα της Ρωσίας.

Μια Ευρώπη τόσο βυθισμένη στο σκοτάδι θα διέλυε το αμερικάνικο όραμα για μια μεταψυχροπολεμική ήπειρο "ολόκληρη και ελεύθερη", για την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με την Ατλαντική Συμμαχία (παρά τα προβλήματά τους) έκαναν τόσα πολλά και η οποία αποτελεί διαρκή πηγή γεωπολιτικής σταθερότητας.

Φυσικά, η κυβέρνηση Τραμπ έχει ήδη δείξει την περιφρόνηση της για αυτά τα επιτεύγματα.

Νωρίτερα αυτόν το μήνα, κατά την διάρκεια της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια, ο Αμερικάνος αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς, προέτρεψε τους Ευρωπαίους ηγέτες να σταματήσουν να αποφεύγουν τα ακραία κόμματα στις τάξεις τους. Οι Γερμανοί πολιτικοί, υποστήριξε, θα πρέπει να καταργήσουν το "τείχος προστασίας" που υψώνουν απέναντι σε λαϊκίστικα κόμματα, αναφερόμενος σαφώς στο ακροδεξιό και αντιμεταναστευτικό πολιτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative fur Deutschland, AfD). Στη συνέχεια, συναντήθηκε με την επικεφαλής της ΑfD. Ο Έλον Μασκ, ο οποίος φαίνεται να συμπεριφέρεται σαν τον πρωθυπουργό του Ντόναλντ Τραμπ, συνεχάρη την ηγεσία του κόμματος για τη δεύτερη θέση που κέρδισε στις εκλογές της Κυριακής.

Διαβάστε Επίσης

Ο Τραμπ διέταξε παύση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία

Στη συνέχεια, αποκηρύσσοντας ακόμα περισσότερο τη διατλαντική αλληλεγγύη, ο υπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο συνάντησε τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, για να συζητήσουν το μέλλον της Ουκρανίας, αποκλείοντας την ίδια την Ουκρανία και την Ευρώπη. Φαινόταν ξεκάθαρο ότι οι ΗΠΑ σκόπευαν να επιδιώξουν μια επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία, που πιθανότατα θα σήμαινε τον τερματισμό των κυρώσεων, την υποχρέωση της Ουκρανίας να παραιτηθεί από κατεχόμενα εδάφη ακόμα ίσως και δεσμεύσεις για τον ισόβιο αποκλεισμό της από το ΝΑΤΟ.

Οι γελοίοι υπαινιγμοί του Τραμπ ότι η Ουκρανία φταίει για τον πόλεμο

Μετά τη Διάσκεψη ακολούθησε ο Τραμπ με γελοίους υπαινιγμούς σε δημοσιογράφους ότι η Ουκρανία ξεκίνησε τον πόλεμο, αρνούμενη να παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία. Αποκαλώντας τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι "δικτάτορα", διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να ικανοποιήσει των ανώτατο πολεμικό στόχο του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν: την απομάκρυνση του Εβραίου ηγέτη της Ουκρανίας ως προοίμιο για την εγκατάσταση ενός αχυρανθρώπου της Ρωσίας με το πρόσχημα της αποναζιστικοποίησης της χώρας.

Η Μόσχα δύσκολα θα μπορούσε να έχει γράψει ένα αφήγημα πιο συμβατό με το αμφίβολο επιχείρημα της, ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ την ανάγκασε να διεκδικήσει εκ νέου τη σφαίρα επιρροής της και να εισβάλει στην Ουκρανία. Αυτό το αφήγημα, το οποίο ενστερνίζεται σε μεγάλο βαθμό η ακροδεξιά της Ευρώπης, ενισχύει την απειλή της Ρωσίας στα ανατολικά μέλη του ΝΑΤΟ, ξεκινώντας από τα κράτη της Βαλτικής, εάν η Ουκρανία ηττηθεί ή αναγκαστεί να συνθηκολογήσει.

Ο Τραμπ και μέλη του κύκλου του έχουν επίσης δείξει συμπάθεια και έχουν επηρεάσει δεξιά λαϊκιστικά κόμματα στην Αυστρία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και την Ισπανία. Στη Βρετανία, ο Μασκ προσπαθεί να υπονομεύσει το Εργατικό Κόμμα υπέρ του δεξιού Reform U.K. Ο Τραμπ και ο κύκλος του τρέφουν μεγάλο θαυμασμό για τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος επισκέφτηκε το Μαρ-α-Λάγκο αρκετές φορές και παρείχε στον πρόεδρο το προσχέδιο για τις αυταρχικές πολιτικές του.

Διαβάστε Επίσης

Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Βανς ειρωνεύεται δημόσια τη "Συμμαχία των Προθύμων": Δεν έχουν πολεμήσει εδώ και 40 χρόνια

Ο παραλληλισμός μεταξύ των φιλορωσικών κομμάτων της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και των ακροδεξιών του 21ου αιώνα σίγουρα δεν είναι απόλυτα ακριβής. Τα ακροδεξιά κόμματα δείχνουν επίσης διαφορετικούς βαθμούς συμπάθειας στα ρωσικά συμφέροντα.

Τα δυτικά κομμουνιστικά πολιτικά κόμματα είχαν πιο επίσημους δεσμούς με τη Σοβιετική Ένωση σε σύγκριση με αυτούς που έχουν με τη Ρωσία του Πούτιν τα σημερινά ακροδεξιά κόμματα. Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ανήκαν στην Κομμουνιστική Διεθνή υπό τη διεύθυνση της Μόσχας, την οποία ο Στάλιν διέλυσε τελικά για να καθησυχάσει τους νέους Αμερικανούς και Βρετανούς συμμάχους του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια διάδοχος μεταπολεμική οργάνωση, η Κομινφόρμ, είχε Γάλλους και Ιταλούς κομμουνιστές καθώς και κόμματα της Ανατολικής Ευρώπης που λογοδοτούσαν απευθείας στη Μόσχα, πριν καταργηθεί το 1956. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ορισμένα δυτικά κομμουνιστικά κόμματα -ιδίως σε Ιταλία και Ισπανία- είχαν διεκδικήσει έναν βαθμό ανεξαρτησίας από τη Μόσχα, υπό τη σημαία του "ευρωκομμουνισμού".

Ο σταθερός παράγοντας, ωστόσο, ήταν η έλξη που ένιωθε η Μόσχα στη χρήση της πέμπτης φάλαγγας ώστε να προωθεί τα συμφέροντά της - την Κομινφόρμ στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου, μια διεθνή δεξιά ομάδα σήμερα. Εκεί υπάρχουν άνθρωποι κοντά στον φασισμό και υπερασπιστές της ανωτερότητας της λευκής φυλής των οποίων οι απόψεις ενισχύουν και προσελκύουν τον χριστιανικό εθνικιστικό συντηρητισμό των ΗΠΑ - την εθνικιστική απολυταρχία του Πούτιν, που προστατεύεται από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία - και την "ανελεύθερη δημοκρατία" του Όρμπαν.

Η Μόσχα θέλει να υπονομεύσει την Ενωμένη Ευρώπη

Η Μόσχα είναι δραστήρια στην Ευρώπη. Η πολιτική και υλική υποστήριξη του Κρεμλίνου σε ακροδεξιές ομάδες έχει βαθύνει τις ευρωπαϊκές κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις, επιτρέποντας του να συνεχίσει να δυσφημεί τη δυτική δημοκρατία. Η ρωσική παρέμβαση περιλαμβάνει μυστικές επιχειρήσεις επιρροής που Γερμανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι έχουν διεισδύσει σε πολιτικούς θεσμούς και στην AfD.

Πέρυσι, Γερμανοί δημοσιογράφοι αποκάλυψαν email και μηνύματα μεταξύ ενός Ρώσου αξιωματικού των μυστικών υπηρεσιών και ενός ατόμου που συμβούλευε ένα κοινοβουλευτικό μέλος της AfD με σκοπό την προώθηση των προσπαθειών του κόμματος να σταματήσει την αποστολή γερμανικών τεθωρακισμένων στην Ουκρανία. Ο αξιωματικός και ο σύμβουλος αρνήθηκαν την ανάμειξη τους.

Οι τσεχικές αρχές πιστεύουν ότι το Voice of Europe, ένας ειδησεογραφικός ιστότοπος με έδρα την Πράγα, διοχέτευσε χρήματα σε πολιτικούς σε τουλάχιστον έξι ευρωπαϊκές χώρες ως μέρος αυτού που οι αρχές ονόμασαν επιχείρηση ρωσικής επιρροής. Η Ρωσία αρνείται σταθερά ότι εμπλέκεται σε εκστρατείες παραπληροφόρησης κατά της Δύσης.

Διαβάστε Επίσης

Ρεσιτάλ προκλήσεων από τον Τραμπ: Μην ανησυχείτε για τον Πούτιν αλλά για τους μετανάστες βιαστές - Μην καταλήξουμε σαν την Ευρώπη

Η εχθρότητα στη γουόκ ατζέντα και η μετανάστευση

Ανεξάρτητα από τις τακτικές της Ρωσίας, τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης μοιράζονται σήμερα την εχθρότητα της κυβέρνησης Τραμπ στη γουόκ ατζέντα και τη μετανάστευση, όπως τα δυτικά κομμουνιστικά κόμματα του 20ου αιώνα έκαναν εκστρατείες για πράγματα που οι κυβερνήσεις των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ θεωρούσαν οικία: κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτικά δικαιώματα για τους Αφροαμερικανούς και μια αντιαποικιακή ατζέντα. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις αυτές, αντίθετα με τον Βανς σήμερα, δεν πρότειναν ποτέ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς.

Οι αμερικανικές κυβερνήσεις εκείνης της εποχής αξιολογούσαν τη σοβιετική απειλή ως πολύ επικίνδυνη για να επιδοθούν σε πολιτικά πειράματα. Σήμερα, το διακύβευμα είναι τουλάχιστον εξίσου υψηλό: Εάν μια πολεμοχαρής Ρωσία διεισδύσει πλήρως στην ευρωπαϊκή πολιτική, οι ακροδεξιοί πληρεξούσιοι της θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τις πολιτικές δομές που με κόπο έχτισαν τα ευρωπαϊκά έθνη για να αποτρέψουν την επιστροφή τους στον αυταρχισμό.

Σε μια ήπια επίπληξη προς τον Τραμπ, τον Βανς και τον Μασκ, η AfD δεν τα πήγε τόσο καλά όσο αναμενόταν στις εκλογές της Κυριακής στη Γερμανία. Με την ακροδεξιά ωστόσο σε άνοδο, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι σήμερα πιο ευάλωτες απ’ ό,τι ήταν στον κομμουνισμό τη δεκαετία του 1960, όταν το πολιτικό κέντρο στην Ευρώπη είχε σταθεροποιηθεί.

Η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται να μην ενδιαφέρεται. Ο Βανς κατέστησε σαφές ότι οι μετριοπαθείς Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να βασίζονται στην αμερικανική μετριοπάθεια, ότι τα στελέχη της κυβέρνησης Τραμπ είναι απίθανο να καλωσορίσουν πληροφορίες που θα φωτίζουν το βάθος και το εύρος της ρωσικής απειλής για την Ευρώπη και ότι η απερισκεψία και η προδοσία έχουν γίνει μέρος της πολιτικής των ΗΠΑ.

Γράφουν οι Dana H. Allin και Jonathan Stevenson

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr