Στην ανάλυσή του στο Capital.gr, ο Κώστας Ράπτης γράφει για τη μεγάλη έκπληξη που ήταν για όλους η ομιλία Τραμπ στον ΟΗΕ για το Ουκρανικό- αφού πλέον κάνει λόγο για μια πιθανή νίκη του Κιέβου και για την απογοήτευση που νιώθει από τη στάση του Πούτιν- και το πώς αυτή η ομιλία αλλάζει τα δεδομένα.
Πλήν όμως είναι σαφές, γράφει ο αναλυτής, ότι η επιλογή του προέδρου των ΗΠΑ είναι ένας οικονομικός πόλεμος με τη Μόσχα, γεγονός που σημαίνει δύσκολες επιλογές για τους Ευρωπαίους. Που καλούνται να κόψουν κάθε είδους εισαγωγή ενέργειας από τη Ρωσία και να επιβάλουν δασμούς στην Κίνα, την ίδια στιγμή που θα πληρώνουν για τον πόλεμο στην Ουκρανία και να αγοράζουν αμερικανικά όπλα…
Το άρθρο του Κώστα Ράπτη
Το ουκρανικό δεν είναι "ο πόλεμος του Μπάιντεν που δεν έπρεπε να αρχίσει” αλλά έχει πλέον τις ευλογίες του νυν ενοίκου του Λευκού Οίκου. Δεν είναι μία "μάταιη ανθρωποσφαγή” που πρέπει να σταματήσει το συντομότερο, αλλά αντιθέτως είναι ένας πόλεμος που "μπορεί να κερδηθεί”. Η προοπτική του δεν είναι οι αναπόφευκτες εδαφικές παραχωρήσεις από μέρους της Ουκρανίας, αλλά η εκ νέου άσκηση κυριαρχίας εντός των προπολεμικών συνόρων, ίσως δε και η επέκταση πέρα από αυτά. Η δε Ρωσία δεν είναι πιθανός εταίρος σε αμοιβαία επωφελείς συμπράξεις, αλλά αντικείμενο οικονομικών πιέσεων που θα την γονατίσουν.
Ακόμη και με τα μέτρα του Ντόναλντ Τραμπ, η τελευταία ανάρτησή του σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία (αμέσως μετά την επιθετική και ασυνάρτητη ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και κατόπιν την συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι), συνιστά μείζονα αιφνιδιασμό.
Στους αιφνιδιασμένους συμπεριλαμβάνεται ακόμη και ο Ζελένσκι, όπως παραδέχθηκε μιλώντας στο Fox News, αν και βέβαια χαρακτήρισε την ανάρτηση Τραμπ "θετική εξέλιξη”, την οποία απέδωσε στα "αλλεπάλληλα ψέματα” του Πούτιν.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρει ότι η αλλαγή της στάσης του οφείλεται στο ότι γνώρισε και κατανόησε πλήρως τη στρατιωτική και οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Για την τελευταία, μάλιστα, υποστήριξε ότι αποτελεί "χάρτινη τίγρη”, η οποία έχει μεγάλα οικονομικά προβλήματα.
Ήταν βέβαια προφανές ότι τα ανοίγματα που είχε επιχειρήσει ο Τραμπ προς την πλευρά της Μόσχας, αμέσως μετά την επάνοδό του στην εξουσία, είχαν καταλήξει σε αδιέξοδο. Όμως η δημόσια οριστικοποίηση του τέλους του "φλερτ” με τον Πούτιν δεν παύει να αποτελεί ηχηρή εξέλιξη.
Την ώρα που επαίρεται από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι "τερμάτισε επτά πολέμους” κατά την δεύτερη θητεία του και για αυτό θα του άξιζε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, την ώρα επίσης που στη συνάντηση με επιλεγμένους ηγέτες αραβικών και ισλαμικών χωρών υποστηρίζει ότι επείγεται να σταματήσει τον πόλεμο στη Γάζα, ο Τραμπ εμφανίζεται αίφνης συμφιλιωμένος με την ιδέα της παράτασης του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση προς όσα διακήρυσσε προηγουμένως.
Το ότι τον πόλεμο αυτό τον φαντάζεται πρωτίστως οικονομικό, μας λέει πολλά και για το πώς φαντάζεται το μέλλον των σχέσεών του με την Κίνα και την Ινδία. Πολύ πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος έθετε προκλητικά στους Ευρωπαίους συμμάχους του, το ερώτημα αν είναι έτοιμοι πρώτοι αυτοί να διακόψουν πραγματικά τις εισαγωγές ρωσικών υδρογονανθράκων και να εγκαινιάσουν πόλεμο δασμών με την Κίνα, ώστε να "στραγγαλισθεί” οικονομικά η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας.
Οι Ευρωπαίοι, που έδιναν μάχη οπισθοφυλακής κατά τη διάρκεια των επαφών Πούτιν-Τραμπ, βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να… βλέπουν πλέον τις επιθυμίες τους να εκπληρώνονται. Διότι η ανάρτηση στο Truth Social καθιστά σαφές ότι είναι αυτοί που θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν την συνέχιση του πολέμου, ενώ οι ΗΠΑ "γενναιόδωρα” θα πωλούν οπλικά συστήματα. Αλλά και διότι η προσπάθεια να στριμωχτεί εκβιαστικά ο αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος σε έναν νέο διπολισμό, δεν τους αφήνει κανέναν χώρο αναπνοής.