Αναζητώντας απαντήσεις γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε ένα τόσο "καταστροφικό λάθος" για τη Ρωσία ερμηνεύοντας λανθασμένα την Δύση, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν εξηγεί στο τελευταίο άρθρο του στους New York Times, γιατί ο μύθος περί παρηκμασμένης Δύσης είναι, όπως αποδείχθηκε, λανθασμένος.
Αλλά, σημειώνει, ότι αυτό που έχει να αντιτάξει η Δύση – πέρα από εξοπλισμούς ή εργαλεία κυρώσεων – είναι οι δημοκρατικές αξίες που στις Ηνωμένες Πολιτείες υπονομεύονται συστηματικά και όχι μόνο από σκοτεινά συνωμοσιολογικά κέντρα.
Ο Πολ Κρούγκμαν αναλύει πώς και γιατί η υποκινούμενη από τον Τραμπ εισβολή στο Καπιτώλιο και η εν συνεχεία στάση μερίδας των Ρεπουμπλικανών σχετίζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Έγκλημα και γκάφα
Όπως γράφει, η εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία ήταν, πρώτα και κύρια, έγκλημα. Αλλά ήταν επίσης μια γκάφα. Σε λιγότερο από πέντε εβδομάδες ο Πούτιν κατέστρεψε τη στρατιωτική φήμη της Ρωσίας, έπληξε την οικονομία της χώρας του και ενίσχυσε τις δημοκρατικές συμμαχίες που ήλπιζε να υπονομεύσει.
Πώς ο Πούτιν μπόρεσε να κάνει ένα τόσο καταστροφικό λάθος;
Μέρος της απάντησης, σίγουρα, είναι το σύνδρομο του ισχυρού άνδρα: ο Πούτιν έχει περικυκλωθεί από ανθρώπους που του λένε αυτό που θέλει να ακούσει. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι μπήκε σε αυτή την καταστροφική διαδικασία πιστεύοντας την ίδια τη δική του προπαγάνδα τόσο για την πολεμική ικανότητα του στρατού του όσο και για την προθυμία των Ουκρανών να υποταχθούν στη ρωσική κυριαρχία.
Αλλά υπάρχει επίσης λόγος να πιστεύουμε ότι ο Πούτιν, όπως πολλοί από τους θαυμαστές του στη Δύση, πίστευε ότι οι σύγχρονες δημοκρατίες ήταν πολύ παρηκμασμένες για να προτάξουν αποτελεσματική αντίσταση.
Και εδώ είναι το ζήτημα: Όταν βλέπω τι γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανησυχώ ότι η Δύση, στην πραγματικότητα, γίνεται πιο αδύναμη λόγω της παρακμής - αλλά όχι από το είδος της παρακμής που έχει γίνει εμμονή στον Πούτιν και όσους σκέφτονται σαν αυτόν.
Η ευαλωτότητά μας δεν προέρχεται από την παρακμή των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών, αλλά από την παρακμή των παραδοσιακών δημοκρατικών αξιών, όπως η πίστη στο κράτος δικαίου και η προθυμία να αποδεχτούμε τα εκλογικά αποτελέσματα όταν δεν μας αρέσουν.
"These days not a month goes by without further revelations that a large part of America’s body politic, very much including members of the political elite, has contempt for democratic principles and will do whatever it takes to win,” writes @PaulKrugman. https://t.co/hzUMKGjujp
— New York Times Opinion (@nytopinion) March 29, 2022
Φυσικά, η ιδέα ότι τα χαλαρά ήθη καταστρέφουν τις μεγάλες δυνάμεις ανάγεται αιώνες πίσω στην Ιστορία. Σε μια χολιγουντιανή εκδοχή της Ιστορίας, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπεσε επειδή οι ελίτ της ήταν πολύ απασχολημένες με όργια για να ασχοληθούν με την στρατιωτική επιχείρηση να νικήσουν τους βαρβάρους.
Οι σημερινοί δεξιοί φαίνεται να ενοχλούνται λιγότερο από την αδυναμία της σεξουαλικής ελευθεριότητας παρά από την αδυναμία της ισότητας των φύλων: Ο Τάκερ Κάρλσον [σσ. παρουσιαστής του Fox News γνωστός για την ακροδεξιά, υπερσυντηρητική ρητορική το] προειδοποίησε ότι ο στρατός της Κίνας γινόταν "πιο αρρενωπός" ενώ ο δικός μας γινόταν "πιο θηλυπρεπής, ό,τι κι αν σημαίνει θηλυκό ή θηλυπρεπές πλέον, αφού άντρες και γυναίκες πια δεν υπάρχουν".
Ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ δημοσίευσε ξανά στο Twitter ένα βίντεο που συνέκρινε ένα βίντεο στρατολόγησης του αμερικανικού στρατού με πλάνα ενός Ρώσου αλεξιπτωτιστή με ξυρισμένο κεφάλι και δήλωσε ότι ένας "woke στρατός χωρίς ψυχή" μπορεί να μην είναι τόσο καλή ιδέα.
Σε κάθε περίπτωση, οι βαριές απώλειες που υπέστη ο ρωσικός στρατός καθώς απέτυχε να υποτάξει τις πολύ κατώτερες ουκρανικές δυνάμεις επιβεβαίωσαν αυτό που γνωρίζει όποιος έχει μελετήσει Ιστορία: Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν κερδίζονται όταν κάνεις πολλή φασαρία.
Το θάρρος και η αντοχή, σωματική και ηθική, είναι τόσο απαραίτητα όσο ποτέ, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με πιο καθημερινά πράγματα, όπως η υλικοτεχνική υποστήριξη, η συντήρηση οχημάτων και τα συστήματα επικοινωνίας όταν λειτουργούν αποτελεσματικά.
Τα πρόσφατα γεγονότα επιβεβαίωσαν επίσης την πραγματικότητα ότι πολλοί, ίσως οι περισσότεροι άνδρες που παρουσιάζονται ως σκληροί τύποι… δεν είναι.
Η απάντηση του Πούτιν για την στρατιωτική αποτυχία στην Ουκρανία θύμισε πάρα πολύ το στυλ του Τραμπ: επιμένοντας ότι η εισβολή του εξελίσσεται "σύμφωνα με το σχέδιο", αρνούμενος να παραδεχτεί ότι έκανε λάθη, γκρίνιαζε για την κουλτούρα ακύρωσης του ρωσικού πολιτισμού.
Ρωμαϊκά όργια και Ρώσοι ολιγάρχες
Η χολιγουντιανή εκδοχή της παρακμής και της πτώσης της Ρώμης δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Είναι αλήθεια ότι τα λάφυρα της αυτοκρατορίας επέτρεψαν σε μερικούς ανθρώπους να ζήσουν με μεγάλη πολυτέλεια, συμπεριλαμβανομένων πιθανώς και περιστασιακών οργίων.
Η πιο κοντινή αντιστοιχία με τη σύγχρονη πραγματικότητα θα ήταν… οι Ρώσοι ολιγάρχες. Αλλά η Ρώμη διατήρησε την εδαφική της ακεραιότητα και τη στρατιωτική της αποτελεσματικότητα για αιώνες μετά την εμφάνιση αυτής της λουστραρισμένης, ελευθεριακής ελίτ.
Τι πήγε στραβά λοιπόν;
Οι ιστορικοί έχουν πολλές θεωρίες, αλλά σίγουρα ένας σοβαρός παράγοντας ήταν η διάβρωση των κανόνων που είχαν συμβάλει στην εδραίωση της πολιτικής νομιμότητας και η διαρκώς αυξανόμενη προθυμία ορισμένων Ρωμαίων, ειδικά μετά το 180 περίπου μ.Χ., να ασκήσουν βία ο ένας εναντίον του άλλου.
Προφανώς αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ σήμερα δεν έχει καμία ομοιότητα με τα δεινά του αρχαίου κόσμου. Ωστόσο, αυτές τις μέρες δεν περνά ούτε ένας μήνας χωρίς περαιτέρω αποκαλύψεις ότι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων των μελών της πολιτικής ελίτ, περιφρονεί τις δημοκρατικές αρχές και θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κερδίσει.
Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα κανονικοποιήσαμε το γεγονός ότι ο τελευταίος πρόεδρος προσπάθησε να διατηρήσει την εξουσία παρά την ήττα στις εκλογές και ότι ένας όχλος που αυτός υποκίνησε εισέβαλε στο Καπιτώλιο.

Πολλοί άνθρωποι συμμετείχαν στην προσπάθεια ανατροπής των εκλογών — ανάμεσά τους, μάθαμε πρόσφατα, η σύζυγος ενός εν ενεργεία δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο οποίος δεν έχει καν παραιτηθεί από υποθέσεις για την απόπειρα πραξικοπήματος που έγινε.
Και ενώ η προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να παραμείνει στην εξουσία απέτυχε, το μεγαλύτερο μέρος του κόμματός του, ουσιαστικά, υποστήριξε αναδρομικά αυτή την προσπάθεια.
Γιατί σχετίζεται αυτό με την Ουκρανία;
Ο Πούτιν ουσιαστικά στοιχημάτισε ότι μια στείρα από ιδέες και εξαντλημένη Δύση θα στήριζε τις κατακτητικές διαθέσεις του.
Συνέβη το αντίθετο. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν κινητοποίησε πολύ αποτελεσματικά μια δημοκρατική συμμαχία που έσπευσε να βοηθήσει στην Ουκρανία και βοήθησε να ταπεινωθεί ο επιτιθέμενος.
Αλλά την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, η Αμερική μπορεί να μην ηγηθεί μιας αποτελεσματικής συμμαχίας δημοκρατιών, γιατί εμείς οι ίδιοι θα έχουμε παραιτηθεί από τις δημοκρατικές αξίες. Και αυτό είναι το πώς μοιάζει η πραγματική παρακμή.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr