Ανάλυση του Τόμας Φρίντμαν στους New York Times με μήνυμα σε Μπάιντεν για τον Πούτιν: "Καλύτερα να λες λίγα"

REUTERS

Ένα μήνυμα προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ και τους συμβούλους του στέλνει ο Αμερικανός αρθρογράφος Τόμας Φρίντμαν στο τελευταίο άρθρο του στους New York Times με τίτλο "Λέγε λιγότερα".

"Όταν χάνεις, να λες λίγα. Όταν κερδίζεις, να λες ακόμα λιγότερα". Αυτό το δίδαγμα θυμάται ότι αποκόμισε ο Τόμας Φρίντμαν, παρακολουθώντας φανατικά σαν νεαρός έναν μεγάλο παρουσιαστή αθλητικών εκπομπών που κάλυπτε το πρωτάθλημα NHL (χόκεϊ επί πάγου), τον Αλ Σάβερ.

A Message to the Biden Team on Ukraine: Talk Less https://t.co/L5NZhEeSxr

— Thomas L. Friedman (@tomfriedman) May 4, 2022

Τι σχέση έχει όμως η θυμόσοφη ρήση του ενός Αμερικανού σπορτσκάστερ της δεκαετίας του '50, με τις γεωπολιτικές συγκρούσεις εν έτη 2022; Ο κορυφαίος Αμερικανός αρθρογράφος πιστεύει ότι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν ο Τζο Μπάιντεν και οι σύμβουλοι του.

Είναι δυνατόν να ταπεινώνουμε τον Πούτιν και αυτό να είναι προς το συμφέρον μας;

Ορμόμενος από την πρόσφατη δήλωση του υπουργού Άμυνας Λόιντ Όστιν στην Πολωνία, ότι στόχος της Αμερικής δεν είναι πλέον μόνο να συνδράμει την Ουκρανία αλλά να "αποδυναμώσει" τη Ρωσία, λέγοντας "θέλουμε να δούμε τη Ρωσία αποδυναμωμένη σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορεί να προβεί σε ενέργειες όπως αυτές που κάνει εισβάλλοντας στην Ουκρανία" και "θέλουμε να τους δούμε να μην έχουν τη δυνατότητα να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους", αναρωτιέται αν είναι δυνατόν μια τέτοια δήλωση να έχει τη βούλα του προέδρου Μπάιντεν και να είναι αποτέλεσμα συνεδρίασης του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας.

"Είναι δυνατόν", γράφει ο Φρίντμαν, να "αποφάσισαν, αφού στάθμισαν προσεκτικά όλες τις συνέπειες σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο, ότι είναι προς το συμφέρον μας και τις δυνάμεις μας να υποβαθμίσουμε τόσο σκληρά τον στρατό της Ρωσίας, που δεν θα μπορέσει να προβάλει ξανά ισχύ — σύντομα; για πάντα; δεν είναι σαφές - και ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό χωρίς να διακινδυνεύσουμε μια πυρηνική απάντηση από έναν ταπεινωμένο Πούτιν".

Ξεκαθαρίζοντας την προσωπική του θέση ότι ελπίζει "να δει τον πόλεμο να λήγει με τη Ρωσία στρατιωτικά αποδυναμωμένη και τον Πούτιν εκτός εξουσίας", υπογραμμίζει ότι είναι κάτι που "δεν θα έλεγα ποτέ δημόσια, διότι δεν προσφέρει τίποτα, ενώ δυνητικά μπορεί να κοστίσει πολύ". Και για να το συνοψίσει, ο Φρίντμαν καταφεύγει σε ακόμη μια παροιμία: "Ανοιχτά στόματα, βυθισμένα καράβια".

Όσο για την προσπάθεια "μαζέματος" που έγινε με σχόλια αξιωματούχων στο CNN, ότι οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας αντικατόπτριζαν τους στόχους των ΗΠΑ "να μετραπεί η εισβολή σε στρατηγική αποτυχία για τη Ρωσία", ο Φρίντμαν εκτιμά πως δεν επαρκούν.

"Ο εξαναγκασμός της Ρωσίας να αποσυρθεί από την Ουκρανία δεν είναι το ίδιο με το να δηλώνουμε ότι θέλουμε να την δούμε τόσο αποδυναμωμένη που δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να το κάνει το οτιδήποτε – αυτός είναι ένας απροσδιόριστος στόχος πολέμου. Πώς γνωρίζουνμε πότε επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Και επειδή αυτή είναι μια συνεχής διαδικασία - για πόσο θα συνεχίσουμε να υποβαθμίζουμε τη Ρωσία;"

Ο Φρίντμαν, σχολιάζοντας τα όρια του πού ξεκινά και πού σταματά η εμπλοκή των ΗΠΑ, δεν αφήνει ασχολίαστη την πρόσφατη δήλωση Μπάιντεν για τον Πούτιν, επίσης από την Πολωνία, ότι "για όνομα του Θεού, αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία". Και τότε είχε γίνει απόπειρα "μαζέματος" με δηλώσεις από τον Λευκό Οίκο, ότι ο Μπάιντεν "δεν συζητούσε για την ισχύ του Πούτιν στη Ρωσία ή για την αλλαγή καθεστώτος", αλλά έλεγε ότι ο Πούτιν "δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία στους γείτονές του ή στην περιοχή".

Αλλά ο Φρίντμαν επιμένει: "Αυτό δεν είναι καλό. Ο στόχος μας ξεκίνησε ως ένας απλός στόχος και πρέπει να παραμείνει απλός: Βοηθήστε τους Ουκρανούς να πολεμήσουν όσο έχουν τη θέληση και βοηθήστε τους να διαπραγματευτούν όταν νιώσουν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή — ώστε να αποκαταστήσουν την κυριαρχία τους και να επιβεβαιώσουμε την αρχή ότι καμία χώρα δεν μπορεί απλώς να καταβροχθίσει μια γειτονική χώρα".

Τι είναι πιθανό να συμβεί

"Δεν θέλω η Αμερική να είναι υπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει στη Ρωσία εάν ανατραπεί ο Πούτιν", λέει ξεκάθαρα ο Φρίντμαν και παρουσιάζει τα τρία πιθανά σενάρια αυτή τη στιγμή:

1. Ο Πούτιν να αντικατασταθεί από κάποιον χειρότερο.

2. Να ξεσπάσει χάος στη Ρωσία, μια χώρα με 6.000 πυρηνικές κεφαλές. Όπως είδαμε στην Αραβική Άνοιξη, το αντίθετο της απολυταρχίας δεν είναι πάντα η δημοκρατία – συχνά είναι η αταξία.

3. Ο Πούτιν να αντικατασταθεί από κάποιον καλύτερο. Ένας καλύτερος ηγέτης στη Ρωσία θα έκανε όλο τον κόσμο καλύτερο. Προσεύχομαι για αυτό. Αλλά για να έχει νομιμοποίηση αυτό το άτομο σε μια Ρωσία μετά τον Πούτιν, είναι ζωτικής σημασίας να μην φαίνεται ότι τον εγκαταστήσαμε εμείς. Αυτό πρέπει να είναι μια ρωσική διαδικασία.

Αν συμβεί το 1 ή το 2, δεν θα θέλαμε ο ρωσικός λαός να θεωρεί την Αμερική υπεύθυνη για ένα καθεστώς παρατεταμένης αστάθειας στη Ρωσία. Θυμάστε τον φόβο μας για την "χαλάρωση με τα πυρηνικά" στη Ρωσία, μετά την πτώση του κομμουνισμού τη δεκαετία του 1990;

"Να μην μας χωρίσει ο Πούτιν από τους συμμάχους μας"

"Δεν θέλουμε ο Πούτιν να μας χωρίσει από τους συμμάχους μας – δεν θα υπέγραφαν όλοι για έναν πόλεμο που στόχος του δεν είναι μόνο η απελευθέρωση της Ουκρανίας αλλά και η εκδίωξη του Πούτιν", σημειώνει ο Φρίντμαν.

Αναφερόμενος ειδικότερα στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου που πρόσφατα κατήγγειλε ότι ορισμένοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα, "θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος. Θέλουν η Ρωσία να γίνει πιο αδύναμη", ο Φρίντμαν λέει ότι τέτοιες αναφορές δείχνουν πως υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις από την "ολική αποδυνάμωση του Πούτιν".

"Πολλές χώρες στον κόσμο είναι ουδέτερες σε αυτόν τον πόλεμο, επειδή, όσο κι αν συμπάσχουν με τους Ουκρανούς, δεν τους αρέσει πραγματικά να βλέπουν την Αμερική ή το ΝΑΤΟ να ενεργούν σαν νταής — ακόμη και απέναντι στον Πούτιν", υπενθυμίζει ο Φρίντμαν.

Εάν τελικά πρόκειται να έχουμε έναν μακροχρόνιο πόλεμο και η Ουκρανία να βρεθεί σε θέση να ανακτήσει το σύνολο ή το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειάς της, είναι ζωτικής σημασίας αυτό να γίνει αντιληπτό, ως "ένας πόλεμος του Πούτιν εναντίον του κόσμου και όχι ως ένας πόλεμος του Πούτιν εναντίον της Αμερικής".

"Οι μικρές χώρες που ξαφνικά λαμβάνουν την υποστήριξη μεγάλων δυνάμεων μπορεί να μεθύσουν"

"Και ας προσέξουμε να μην αυξήσουμε τις προσδοκίες της Ουκρανίας. Οι μικρές χώρες που ξαφνικά λαμβάνουν την υποστήριξη μεγάλων δυνάμεων μπορεί να μεθύσουν. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει σχετικά με την Ουκρανία από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου — εκτός από ένα: τη γεωγραφία της. Είναι ακόμα, και θα είναι πάντα, ένα σχετικά μικρό έθνος στα σύνορα της Ρωσίας. Θα χρειαστεί να κάνει μερικούς σκληρούς συμβιβασμούς πριν τελειώσει αυτή η σύγκρουση. Ας μην το κάνουμε ακόμα πιο δύσκολο προσθέτοντας μη ρεαλιστικούς στόχους.

Η Ουκρανία έχει μια ιστορία πολιτικής διαφθοράς και κακοποιών ολιγαρχών, αλλά σημείωνε πρόοδο προς δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις πριν από τη ρωσική εισβολή. Δεν έχει γίνει Δανία τους τελευταίους τρεις μήνες, αν και, ο Θεός να τους έχει καλά, πολλοί νέοι εκεί προσπαθούν πραγματικά και θέλω να τους στηρίξουμε.

Η ομάδα Μπάιντεν τα έχει πάει τόσο καλά μέχρι στιγμής με τους περιορισμένους στόχους της. Θα πρέπει να μείνει εκεί".

Ο Τόμας Φρίντμαν επικαλείται τέλος, την ανάλυση του ιδρυτή και διευθύνοντα συμβούλου της Macro Advisory Partners, μιας εταιρείας γεωστρατηγικών συμβούλων:

"Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε στην κυβέρνηση την ευκαιρία να επιδείξει τα μοναδικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στον κόσμο σήμερα: την ικανότητα να σφυρηλατούν και να συντηρούν μια παγκόσμια συμμαχία χωρών για να αντιμετωπίσουν μια πράξη αυταρχικής επιθετικότητας και δεύτερον, την ικανότητα να ασκούν οικονομικές πιέσεις ως απάντηση που μόνο η κυριαρχία του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία καθιστά δυνατή", εξηγεί ο Nader Mousavizadeh. "Εάν οι ΗΠΑ μπορέσουν να συνεχίσουν να αναπτύσσουν αποτελεσματικά αυτά τα δύο μέσα, πρόσθεσε, "θα βελτιώσει σημαντικά τη μακροπρόθεσμη ισχύ και τη θέση μας στον κόσμο και θα στείλει ένα πολύ ισχυρό αποτρεπτικό μήνυμα τόσο στη Ρωσία όσο και στην Κίνα".

"Στις εξωτερικές υποθέσεις, η επιτυχία γεννά εξουσία και αξιοπιστία", καταλήγει ο Φρίντμαν, και η αξιοπιστία και η εξουσία γεννούν περισσότερη επιτυχία. Μόνο η αποκατάσταση της κυριαρχίας της Ουκρανίας και η αποδυνάμωση του στρατού του Πούτιν, θα ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα με διαρκή κέρδη.

Διαβάστε Επίσης

Ανάλυση Τόμας Φρίντμαν: "Κάνε ειρήνη, ανόητε" - Ο λόγος που ο Πούτιν δεν αποκλιμακώνει και τα κρυφά όπλα των Ουκρανών

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr