Εκλογές ΗΠΑ 2024: Economist και Financial Times ψηφίζουν Κάμαλα Χάρις κι εξηγούν γιατί -Οι πρόεδροι δεν χρειάζεται να είναι άγιοι

REUTERS

Τρεις ημέρες πριν από τις κρίσιμες αμερικανικές εκλογές, ο διχασμός κυριαρχεί στην Αμερική. Αυτό αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν Κάμαλα Χάρις και Ντόναλντ Τραμπ να δίνουν μάχη στήθος με στήθος. Το ίδιο όμως αποτυπώθηκε και στα κορυφαία αμερικανικά έντυπα που παραδοσιακά στηρίζουν τους Δημοκρατικούς και για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες διχάστηκαν. Αν η δήλωση στήριξης από τους New York Times στο πρόσωπο της Χάρις είχε φανεί αυτονόητη (την αποκαλούν τη "μόνη πατριωτική επιλογή"), η επιλογή να μην πάρει θέση της Washington Post, ιδιοκτησίας του μεγιστάνα ιδιοκτήτη της Amazon Τζεφ Μπέζος, προκάλεσε σάλο, ενώ εξίσου τεράστια εντύπωση προκάλεσε η αντίστοιχη απόφαση να μην πάρουν θέση οι Los Angeles Times, ιδιοκτησίας του κινεζικής καταγωγής επιχειρηματία Πάτρικ Σουν-Σιόνγκ, που παραδοσιακά στήριζαν Δημοκρατικούς στη μεγάλη πολιτεία της Καλιφόρνια.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι επιλογές που έκαναν τα δύο κορυφαία οικονομικά έντυπα της Βρετανίας, η εφημερίδα Financial Times και η εβδομαδιαία επιθεώρηση Economist αποκτούν μεγάλο ενδιαφέρον και σημασία. Και τα δύο έντυπα στηρίζουν την Κάμαλα Χάρις και εξηγούν τι θα συνέβαινε αν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δεν κάνουν το ίδιο στην πλειοψηφία τους.

Economist: Αν ψηφίζαμε στις ΗΠΑ, η ψήφος μας θα πήγαινε στην Κάμαλα Χάρις

Στην εκτενή ανάλυσή του, ο Economist ξεκινά εξηγώντας τους λόγους που "δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν Ντόναλντ Τραμπ. Κάποιοι θα το κάνουν γιατί πιστεύουν ότι η Κάμαλα Χάρις είναι μια ριζοσπαστική μαρξίστρια που θα καταστρέψει τη χώρα τους. Κάποιοι πυροδοτούνται από την εθνική υπερηφάνεια, επειδή ο κ. Τραμπ τους εμπνέει την πεποίθηση ότι, μαζί του στον Λευκό Οίκο, η Αμερική θα σταθεί στο ύψος του. Ωστόσο, ορισμένοι θα επιλέξουν ψύχραιμα να ψηφίσουν τον Τραμπ ως έναν κίνδυνο που θεωρούν ότι είναι μετριασμένος".

Ο Economist στοχεύει σε αυτή την τρίτη κατηγορία ψηφοφόρων, στην οποία, όπως σημειώνει, ανήκουν και πολλοί αναγνώστες του. Και λέει ότι "μπορεί να μην βλέπουν τον κ. Τραμπ ως ένα άτομο με το οποίο θα ήθελαν να συναλλάσσονται, ούτε ως πρότυπο για τα παιδιά τους. Αλλά μάλλον πιστεύουν ότι αν γινόταν πρόεδρος θα έκανε περισσότερο καλό παρά κακό. Μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι η κριτική εναντίον του είναι υπερβολική. Στον πυρήνα αυτής της θέσης βρίσκεται η σκέψη ότι τα χειρότερα ένστικτα του κ. Τραμπ θα περιορίζονταν: από το προσωπικό του, τη γραφειοκρατία, το Κογκρέσο και τα δικαστήρια".

Η βρετανική οικονομική επιθεώρηση καταρρίπτει αυτό το επιχείρημα ως "απερίσκεπτα εφησυχαστικό". Και αυτό διότι όπως υπογραμμίζουν ότι "κάνοντας τον κ. Τραμπ ηγέτη του ελεύθερου κόσμου, οι Αμερικανοί θα έπαιζαν στοίχημα με την οικονομία, το κράτος δικαίου και τη διεθνή ειρήνη. Δεν μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την πιθανότητα ότι κάτι θα πάει άσχημα: κανείς δεν μπορεί. Αλλά πιστεύουμε ότι οι ψηφοφόροι που το ελαχιστοποιούν αυταπατώνται".

Ενώ, για τον διχασμό που θα ενταθεί επί Τραμπ, σημειώνουν: "Οι καλοί πρόεδροι ενώνουν τη χώρα. Η πολιτική ιδιοφυΐα του κ. Τραμπ είναι να στρέφει τους ανθρώπους τον έναν εναντίον του άλλου".

Και καταλήγοντας ασκούν κριτική σε ορισμένες θέσεις της υποψήφιας των Δημοκρατικών αλλά τονίζουν γιατί η Κάμαλα Χάρις, παρά τις ατέλειές της, είναι η καταλληλότερη επόμενη πρόεδρος των ΗΠΑ.

"Απέναντι στον Τραμπ, η Καμάλα Χάρις υπερασπίζεται τη σταθερότητα. Είναι αλήθεια ότι είναι μια αυθόρμητη πολιτικός. Δυσκολεύτηκε να πει στους ψηφοφόρους τι θέλει να κάνει με την εξουσία. Φαίνεται αναποφάσιστη και αβέβαιη. Ωστόσο, έχει εγκαταλείψει τις πιο αριστερές ιδέες των Δημοκρατικών και διεξάγει εκστρατεία κοντά στο κέντρο, πλαισιωμένη από τη Λιζ Τσένι και άλλους Ρεπουμπλικανούς που είναι πολιτικά άστεγοι", αναφέρεται στην ανάλυση του Economist.

Και παρακάτω: "Έχει συνηθισμένες ελλείψεις, αλλά καμία από αυτές δεν την ακυρώνει. Κάποιες από τις πολιτικές της είναι χειρότερες από αυτές του αντιπάλου της, για παράδειγμα η προτίμησή της για ρύθμιση και για περαιτέρω φορολόγηση της δημιουργίας πλούτου. Μερικά είναι απλώς λιγότερο κακές, όπως για το εμπόριο και το δημόσιο έλλειμμα, για παράδειγμα. Αλλά μερικές άλλες, για το κλίμα και τις αμβλώσεις, είναι αναμφισβήτητα καλύτερες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την κα Χάρις να είναι μια καταπληκτική πρόεδρος, αν και οι άνθρωποι μπορούν να μας εκπλήξουν. Αλλά, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα φέρει την καταστροφή".

Καταλήγοντας, η θέση του Economist είναι η εξής: "Οι πρόεδροι δεν χρειάζεται να είναι άγιοι και ελπίζουμε ότι αν εκλεγόταν για μια δεύτερη προεδρία ο Τραμπ θα απέφευγε την καταστροφή. Όμως ο κ. Τραμπ αποτελεί έναν απαράδεκτο κίνδυνο για την Αμερική και τον κόσμο. Αν ο Economist είχε ψήφο σε αυτές τις εκλογές, θα τη δίναμε στην κυρία Χάρις.

Finacial Times: Πριν ψηφίσετε, πάρτε μια ανάσα και σκεφτείτε τις συνέπειες

Στη δική τους δήλωση στήριξης της Κάμαλα Χάρις, οι Financial Times ξεκινούν υπενθυμίζοντας ότι όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ρωτήθηκε τον Μάιο εάν οι φετινές εκλογές θα κατέληγαν με βία είχε απαντήσει: "Εξαρτάται".

Και λένε ότι "το ότι τόσοι πολλοί Αμερικανοί δεν εμπιστεύονται το εκλογικό τους σύστημα οφείλεται κυρίως στον πρώην πρόεδρο. Στα σχεδόν 250 χρόνια από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, το πιο πολύτιμο προσόν της δημοκρατίας στη χώρα ήταν η ειρηνική μεταφορά της εξουσίας. Η εκστρατεία του Τραμπ το 2024 βασίζεται ρητά στην αποκήρυξη της νίκης του Τζο Μπάιντεν το 2020. Στο μυαλό του, η ετυμηγορία για αυτές τις "κλεμμένες εκλογές" θα εκδοθεί την Τρίτη".

Για το πόσο κεντρική θέση κατέχει το θέμα των "κλεμμένων εκλογών" για το Τραμπ, οι FT λένε ότι "ο Τραμπ έχει ορκιστεί ότι η πρώτη του ενέργεια ως πρόεδρος θα ήταν να δώσει χάρη στους "πατριώτες" που φυλακίστηκαν για την εισβολή της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο".

Και οι FT, όπως ο Economist, σημειώνουν ότι "η Χάρις απέχει πολύ από το να είναι τέλεια υποψήφια. Από τη στιγμή που μπήκε στην κούρσα (καθυστερημένα, μετά την αποχώρηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν), αγωνίστηκε να ορίσει τον εαυτό της με τους δικούς της όρους. Σε έναν αγώνα όπου η οικονομία οδηγεί τις ανησυχίες των ψηφοφόρων, οι προτάσεις της φαίνονται στην καλύτερη περίπτωση χλιαρές. Αλλά στους Αμερικανούς δεν χρειάζεται να αρέσουν τα όσα βρίσκονται στην "to do list" της Χάρις για να δουν ότι η σύγκρισή της με τον Τραμπ είναι σα να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα".

Το πιο απλό, ξεκάθαρο και ισχυρό επιχείρημα που προτάσσει η εφημερίδα είναι ότι σε αυτές τις εκλογές "ο ένας υποψήφιος (σ.σ. η Χάρις) αποδέχεται τη συνταγματική τάξη των ΗΠΑ, ενώ ο άλλος (σ.σ. ο Τραμπ) θέλει να την ανατρέψει".

Η εφημερίδα απαριθμεί και τους ισχυρούς λόγους για τους οποίους μία προεδρία Τραμπ θα συνιστούσε κίνδυνο και αναφέρονται στα "ριζοσπαστικά του σχέδια για την αμερικανική και διεθνή οικονομία, τον αντίκτυπό του στην παγκόσμια σταθερότητα και την περιφρόνηση του κράτους δικαίου τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό".

Με λίγα λόγια δε, καταρρίπτουν την επιχειρηματολογία Τραμπ για τη σημασία επιβολής δασμών που τελικά, απλώς και μόνο θα επιβαρύνουν την τσέπη των Αμερικανών: "Το οικονομικό πρόγραμμα του Τραμπ ισοδυναμεί με απόρριψη του μεταπολεμικού παγκόσμιου ρόλου της Αμερικής. Θα επιβάλει δασμούς 20% σε όλες τις εισαγωγές και τουλάχιστον 60% σε αγαθά από την Κίνα. Σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται ο Τραμπ, οι δασμοί δεν αποτελούν φόρο για ξένες εταιρείες. Το κόστος τους θα βαρύνει σε μεγάλο βαθμό τον καταναλωτή των ΗΠΑ μέσω υψηλότερων τιμών".

Για τη στάση του στη διεθνή σκακιέρα, τονίζουν ότι σε περίπτωση προεδρίας Τραμπ "τα αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα της στροφής των ΗΠΑ ενάντια στην παγκόσμια τάξη που δημιούργησαν θα αποδεικνύονταν πολύ ισχυρά. Ο Τραμπ είναι εχθρικός προς το ΝΑΤΟ και φιλικός προς τον Ρώσο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο συνεχής θαυμασμός του για τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου έχει άσχημα προμηνύματα για την Ουκρανία, την οποία ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι θα ωθήσει σε μια μονόπλευρη διευθέτηση με τη Μόσχα".

Ενώ για τη συνολική εξωτερική πολιτική που φαίνεται ότι θα ασκήσει, λένε ότι το δόγμα "America First" σημαίνει επίσης, "America Alone" ("η Αμερική μόνη").

Κλείνοντας, χωρίς να βλέπουν στη νυν αντιπρόεδρο των ΗΠΑ μια χαρισματική υποψήφια, λένε ότι "σε αντίθεση με τις αναταραχές που υπόσχεται ο Τραμπ, η Χάρις εκπροσωπεί το business as usual. Η σχετικά παραδοσιακή πλατφόρμα της μπορεί να μη φαίνεται συναρπαστική, αλλά έχει αρκετά αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα".

Στο καταληκτικό της επιχείρημα η εφημερίδα, λέει κάτι πολύ σημαντικό: "Οι άνθρωποι τείνουν να υποτιμούν τη σταθερότητα. Περισσότερο σημαντικό από τις λεπτομέρειες του προγράμματος της Χάρις, είναι αυτό που υποστηρίζει σιωπηρά. Εκεί που ο Τραμπ είναι απειλή για επικίνδυνες ρήξεις, η Χάρις αντιπροσωπεύει τη συνέχεια με τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του ελεύθερου και ανοιχτού εμπορίου - το θεμέλιο της ευημερίας για την Αμερική και τους εταίρους της. Το εκλογικό σώμα των ΗΠΑ βρίσκεται στο κατώφλι μιας απόφασης που θα μπορούσε να σημαδέψει τη χώρα και τον κόσμο για δεκαετίες. Υπάρχει ακόμη χρόνος για να σταματήσετε, να πάρετε μια ανάσα και να σκεφτείτε τις συνέπειες".

Διαβάστε Επίσης

Το ιδιαίτερο εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ: Πώς ένας υποψήφιος Πρόεδρος μπορεί να κερδίσει χωρίς να έχει τις περισσότερες ψήφους

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr