Η CETA θα είναι το θέμα πρώτης δημόσιας εκδήλωσης που διοργανώνει στο Ευρωκοινοβούλιο η Προοδευτική Συμμαχία (Progressive Caucus), η οποία αποτελείται από τις ομάδες της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων.
Η εκδήλωση, που έχει θέμα «CETA και ΤΤΙΡ: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος» θα γίνει στις 6 Σεπτέμβρη, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θα φιλοξενήσει ακαδημαϊκούς, πολιτικές προσωπικότητες και ακτιβιστές από την Ευρώπη, προκειμένου να ξεκινήσει η διερεύνηση της εμπορικής συμφωνίας CETA, ανάμεσα στην ΕΕ και τον Καναδά.
«Οι πολίτες ανησυχούν δικαιολογημένα για τις συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ (ΤΤΙΡ) και ανάμεσα στην ΕΕ και τον Καναδά (CETA). Οι συμφωνίες αυτές υπονομεύουν ριζικά τη δημοκρατία μας και είναι αντίθετες με τις δεσμεύσεις μας για το κλίμα και το περιβάλλον. Τα οικονομικά οφέλη - ανάπτυξη και απασχόληση- που ισχυρίζονται ότι επιφέρουν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η εναρμόνιση των κανονισμών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, θα προκαλέσει μια βρώμικη κούρσα προς τα κάτω, κυρίως εκ μέρους των μεγάλων επιχειρήσεων. Ενώ η ΤΤΙΡ είναι πιθανό να μην τεθεί σε εφαρμογή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι εθνικές κυβερνήσεις εμφανίζονται έτοιμες να πιέσουν για την προσωρινή εφαρμογή της CETA, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση των εθνικών κοινοβουλίων», επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και υπογραμμίζει ότι με την τακτική της προσωρινής εφαρμογής, γίνεται προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων, που θα είναι μετά δυσκολότερο να ανατραπούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει τη CETA Δούρειο Ίππο για την άλωση της Ευρώπης και τη νίκη των πολυεθνικών και προειδοποιεί:
«Στον Καναδά έχουν εγκατασταθεί ή μπορούν να δημιουργήσουν υποκαταστήματα-σφραγίδες, αμερικανικές εταιρείες που μπορούν έτσι να εισβάλλουν στην Ευρώπη χωρίς να περιμένουν να συμφωνηθεί η TTIP. Επιπλέον, αν η CETA τελικώς εγκριθεί, δεν θα υπάρχει επιχείρημα για την μη έγκριση της ΤΤΙΡ, που περιέχει παρόμοιες διατάξεις. Για τους δύο παραπάνω λόγους, η CETA είναι στην πραγματικότητα ο Δούρειος Ίππος για την άλωση της Ευρώπης και τη νίκη των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που υποστηρίζουν αυτές τις συμφωνίες-οδοστρωτήρες».