Γαλλικές εκλογές: Πώς η παραδοσιακή Δεξιά και οι Σοσιαλιστές έπαθαν "pasokisation"- Οι χειρότερες επιδόσεις στην ιστορία τους

Reuters

Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για δύο πολιτικούς χώρους, δύο πολιτικά κόμματα που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, διαμόρφωσαν την πέμπτη δημοκρατία και οικοδόμησαν τη σύγχρονη Γαλλία.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) και το κόμμα της συντηρητικής παράταξης "Οι Ρεπουμπλικανοί" - Les Republicains σβήνουν από τον πολιτικό χάρτη.

Υποψήφιες τους, δύο κυρίες με πολύ διαφορετικά προφίλ και πολιτική διαδρομή που καμιά από τις δυο τους δεν κατάφερε να εμπνεύσει και να επανασυσπειρώσει τους χώρους τους.

Αν Ινταλγκό: Η "βασίλισσα Άννα" δεν ήταν έτοιμη

Το μεγαλύτερο σοκ του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών το υφίστανται οι Γάλλοι Σοσιαλιστές. Η υποψήφια του κόμματος που ιδρύθηκε το 1969, εξέλεγε δύο προέδρους, τον Φρανσουά Μιτεράν (1981 και 1988) που χαρακτήρισε και τον Φρανσουά Ολάντ (2012), αλλά και εννέα πρωθυπουργούς, δεν ξεπέρασε ούτε το 2%.

Με 1,74% κατέγραψε ένα εξευτελιστικό ποσοστό που δεν αφήνει περιθώρια για μελλοντικά βήματα.

Τα στρατηγικά λάθη που αποδίδονται τώρα, την ώρα της συντριβής, στην δήμαρχο του Παρισιού, την 63χρονη Αν Ινταλγκό, κόρη Ισπανών μεταναστών που έχει να επιδείξει ένα τέλειο succes story ενσωμάτωσης και ανέλιξης στην γαλλική κοινωνία και πολιτική, ίσως δεν αρκούν για να εξηγηθεί αυτή η ήττα.

"Δεν ήταν έτοιμη", λέει η εφημερίδα Liberation που αναζητεί μέρος των αιτίων στον τρόπο που πολιτεύτηκε.

Η γαλλική εφημερίδα περιγράφει την συμπεριφορά της ιδίας και του επιτελείου της και υπογραμμίζει ότι εξηγεί σε σημαντικό βαθμό γιατί η υποψηφιότητά της ήταν μια λάθος επιλογή.

"Κατά τη διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής της εκστρατείας για τον δήμο του Παρισιού το 2020, οι δημοσιογράφοι έτρεχαν από πίσω της ελπίζοντας για μια δήλωση. Η υποψήφια δήμαρχος δεν είχε χρόνο για μικρόφωνα και κάμερες. Η "βασίλισσα Άννα", όπως την αποκαλούσαν, έμοιαζε να μην νοιάζεται για το κόστος. Δύο χρόνια αργότερα, προς το τέλος μιας προεδρικής εκστρατείας που θύμιζε σταυροφορία, ήταν το επιτελείο της που επικοινώνησε μαζί μας εκλιπαρώντας μας να μην ξεχάσουμε: "Μπορούμε να οργανώσουμε ένα ταξίδι που θα κολλάει με κάποιο θέμα που θέλετε να επεξεργαστείτε. Δεν ξέρω τι να κάνω…"

Η "πασοκοποίηση" του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν ήρθε με την Ινταλγκό

Στις αρχές του 2015, μεσούσης της προεδρίας Ολάντ, του τελευταίου Γάλλου Σοσιαλιστή προέδρου, ο σημερινός ρυθμιστής των προεδρικών εκλογών Ζαν-Λικ Μελανσόν, που με διορατικότητα είχε εγκαταλείψει το κόμμα το 2008, δίνει μια συνέντευξη στην οποία χαρακτηρίζει το παλιό του κόμμα "διάττοντα αστέρα".

Είναι λίγες μέρες μετά την άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, η γαλλική αριστερά αρχίζει τις συγκρίσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS) με το ΠΑΣΟΚ που βυθίστηκε κάτω από το 5% ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου δεν εξελέγη καν βουλευτής.

Ο όρος "pasokification" χρησιμοποιείται στα αγγλικά από το 2013 από τους Εργατικούς για να περιγράψουν σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που δεν κατορθώνουν να παράξουν εναλλακτικές προτάσεις στις πολιτικές λιτότητας και εγκλωβίζονται στην λογική των δεξιών κομμάτων. Το 2015 εισάγεται και στο γαλλικό πολιτικό λεξιλόγιο ως "pasokization".

Η είσοδος του Μακρόν το 2017 στην κεντρική πολιτική σκηνή με την διεκδίκηση και κατάκτηση της προεδρίας, διεμβολίζει τον χώρο και ισοπεδώνει το κόμμα μια κυβέρνηση του οποίου του έδωσε το πρώτο του κυβερνητικό πόστο.

Στον πρώτο γύρο του 2017, ο άχρωμος υποψήφιος των Σοσιαλιστών Μπενουά Αμόν περιορίζεται στο 6,36 % και το κόμμα δεν ανακάμπτει ποτέ.

Όσο για το παλιό στέλεχος των Σοσιαλιστών, τον Μελανσόν, έχει χαράξει εδώ και χρόνια την δική του πορεία που αποδεικνύεται μόνο ανοδική καλύπτοντας από τα αριστερά την ανάγκη για αντισυστημική ψήφο.

Διαβάστε Επίσης

Γαλλία: Μπορεί να δούμε πρόεδρο της Γαλλίας την ακροδεξιά Λε Πεν;- Γιατί αυτή τη φορά υπάρχει πραγματικός φόβος

Βαλερί Περκές: Λάθη, διχασμοί και η στήριξη του Σαρκοζί που δεν ήρθε ποτέ

Αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει μια ιστορική διαδρομή στη Γαλλία με κορυφαία την εποχή Μιτεράν στη δεκαετία του '80, η γκωλική δεξιά παράταξη είναι ταυτισμένη με την σύγχρονη πολιτική ιστορία της Γαλλίας.

Η πορεία της πολιτικού που ανέλαβε να διεκδικήσει την ψήφο των Γάλλων στο όνομα της δεξιάς παράταξης ήταν υπονομευμένη από την αρχή, όπως, γράφουν μετά το ιστορικά χαμηλό ποσοστό της κάτω από 5% τα γαλλικά ΜΜΕ.

Η πτώση της ταυτίζεται με την οριστική πτώση της δεξιάς στη Γαλλία γράφει η L'Express που υποστηρίζει ότι η επιλογή της Πεκρές - που ήταν αποτέλεσμα εσωκομματικής διαδικασίας προκριματικών εκλογών - έγινε σε κλίμα ελαφρότητας και τα στελέχη των Γάλλων "Ρεπουμπλικανών" δεν μπόρεσαν να δουν ότι η επιλογή αυτή ούτε ενωτική ήταν ούτε θα τους πήγαινε μακριά. Οι ρωγμές είναι ορατές από το ίδιο το βράδυ της εσωκομματικής επικράτησής της.

Η Πεκρές πρέπει να επιλύσει την υπαρξιακή κρίση της δεξιάς, που από το 2017 έχει παγιδευτεί μεταξύ δύο νέων κομμάτων στο πολιτικό τοπίο του προεδρικού κεντρώου La Republique En Marche (LREM) και του "Εθνικού Συναγερμού" (RN) της Λε Πεν που με τη βοήθεια του Ερίκ Ζεμούρ εμφανίζεται πιο μετριοπαθής εκπρόσωπος της λαϊκής δεξιάς.

Ένα παλιό στέλεχος της παράταξης της δίνει μια συμβουλή: "Έχει τρεις επιλογές. Να προσελκύσεις το ακροατήριο του κεντροδεξιού κόμματος του Μακρόν ή να στοχεύσεις στον Ζεμούρ και μετά στην Λε Πεν. Και η τρίτη, να αναμίξεις και τις δύο στρατηγικές, αλλά είναι περίπλοκο". Θα αποβεί πραγματικά περίπλοκο και δεν θα έχει για σύμμαχο ούτε τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί που θα της γυρίσει την πλάτη χωρίς να της δώσει ποτέ την επίσημη στήριξή του.

Η Πεκρές προσπάθησε να αποφύγει τα λάθη του Φρανσουά Φιγιόν που είχε αποτύχει το 2017 να ανακόψει την Λε Πεν και να περάσει στον β' γύρο. Η αναπάντεχη είσοδος του εθνικιστή Ζεμούρ στην εκστρατεία αρχικά της έδωσε περιθώριο να "χτυπήσει" την Λε Πεν. Ο χώρος που διεκδικούσε όμως είχε ήδη άλλους επικαρπωτές.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr