
Οι εκρηκτικές και πολύνεκρες διαδηλώσεις στην Ουκρανία, έχουν κατά πολλούς έναν βασικό υπεύθυνο: Τον πρόεδρο Βίκτορ Γιανούκοβιτς, έναν σκληρό πολιτικό ο οποίος κατηγορείται από τους αντιπάλους του πως έχει στενές διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα και τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας.
Ο σωματώδης Γιανούκοβιτς, δεν είναι μια κλασσική περίπτωση πολιτικού. Γεννημένος το 1950 σε ένα χωριό του Ντόνμπας, ρωσικής, πολωνικής και λευκορωσικής καταγωγής, έμεινε ορφανός από την μητέρα του σε ηλικία 2 ετών και όπως δηλώνει πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, ενώ από την ηλικία των 17 μέχρι τα 20 καταδικάστηκε δύο φορές για ληστείες και επιθέσεις. «Πολλές φορές κάθε μέρα γυρνούσα ξυπόλητος και πάλευα για να επιβιώσω», είχε δηλώσει ο ίδιος, επισημαίνοντας ότι το «σκληρό προφίλ» του είχε σφυρηλατηθεί από την παιδική του ηλικία. Τη σκληρότητα του, την επέδειξε αργότερα με τον τρόπο που μεταχειρίστηκε τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους διαδηλωτές στο Κίεβο.

Τη σκληρότητα που είχε από μικρός, ο Γιανούκοβιτς την επέδειξε και στο μέλλον με τον τρόπο που μεταχειρίστηκε τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους διαδηλωτές στο Κίεβο.
Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 2000 όταν έγινε κυβερνήτης του Ντόνετσκ, θέση την οποία χρησιμοποίησε για να αναρριχηθεί στο αξίωμα του πρωθυπουργού το 2002. Οι κατήγοροι του, υποστηρίζουν ότι το κατάφερε χάρη στις διασυνδέσεις του με το οργανωμένο έγκλημα. Το προφίλ του Γιανούκοβιτς πάντως, δείχνει ότι είναι ένας αδίστακτος πολιτικός, ο οποίος είχε πάντα στενούς δεσμούς με τη Μόσχα και εργαζόταν για την ενίσχυση των δεσμών με τη Ρωσία.
Η Πορτοκαλί Επανάσταση και επάνοδος του στην εξουσία
Το 2004 ανέβηκε στον προεδρικό «θρόνο» μετά από νοθεία, με αποτέλεσμα την περίφημη «Πορτοκαλί Επανάσταση». Οι διαμαρτυρίες άρχισαν από την διαδεδομένη αντίληψη του κοινού ότι τα αποτελέσματα των επαναληπτικών εκλογών της 21ης Νοεμβρίου 2004 μεταξύ των κορυφαίων υποψηφίων Βίκτορ Γιούσενκο και Βίκτορ Γιανούκοβιτς ήταν στημένα από τις αρχές υπέρ του τελευταίου.
Μετά τις εκλογές, ο μεγάλος αντίπαλος του ισχυρού άνδρα του Κιέβου βρέθηκε δηλητηριασμένος από διοξίνη, μια τοξίνη που χορηγήθηκε «από τρίτους», χωρίς όμως ποτέ να βρεθεί ο δράστης. Τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών, έδειξαν μια σαφή νίκη για τον Γιούσενκο, ο οποίος έλαβε περίπου το 52% των ψήφων, σε σύγκριση με το 44% του Γιανούκοβιτς. Ο Γιούσενκο ανακηρύχθηκε νικητής και με την ανάληψη των καθηκόντων του στις 23 Ιανουαρίου 2005 στο Κίεβο, η Πορτοκαλί Επανάσταση τελείωσε.
Κανονικά κάτι τέτοιο, θα σήμαινε και το τέλος της καριέρας του, ωστόσο ο Γιανούκοβιτς αποδείχθηκε «εφτάψυχος», ενώ και οι διασυνδέσεις του ήταν αυτές οι οποίες θα τον επανέφεραν εν τέλει στο προσκήνιο. Αφού περίμενε μερικά χρόνια στο παρασκήνιο και έμαθε καλύτερα τα Ουκρανικά -καθώς ως ρωσικής καταγωγής δεν ήξερε καλά τη γλώσσα-, ο Γιανούκοβιτς κέρδισε το 2010 την προεδρία από την Γιούλια Τιμοσένκο παρουσιάζοντας ένα «πατριωτικό» προφίλ με ένα εθνοκεντρικό πρόγραμμα. Ωστόσο, αυτή τη φορά επέλεξε να φορέσει έναν πιο δημοκρατικό μανδύα και να μιλήσει για μια πιθανή ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, την οποία αρνήθηκε λίγο πριν την υπογράψει.
Το προφίλ του Ουκρανού προέδρου χει αμαυρωθεί από κατηγορίες για διαφθορά και έλεγχο της δημοκρατίας, καθώς και πως λειτουργεί ως ο βραχίονας του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία.
Οι κατηγορίες για διαφθορά και ελεγχόμενη δημοκρατία
Το προφίλ του Ουκρανού προέδρου όσο και εάν επιθυμεί να παρουσιαστεί σαν ένας δημοκράτης ο οποίος θέλει να φέρει κοινωνική δικαιοσύνη, έχει αμαυρωθεί από κατηγορίες για διαφθορά και έλεγχο της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας, καθώς και πως λειτουργεί ως ο βραχίονας του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία.
Οι πιο σοβαρές κατηγορίες σε βάρος του, αφορούν την ευνοιοκρατία και την εξαφάνιση των πολιτικών του αντιπάλων, καθώς ο ίδιος φυλάκισε την πολιτική του αντίπαλο Γιούλα Τιμοσένκο, με κατηγορίες οι οποίες θεωρούνται κατά πολλούς ως πολιτικά ελεγχόμενες, ενώ όσον αφορά την ευνοιοκρατία, οι αντίπαλοι του αναφέρουν πως σε όλες τις ανώτατες κυβερνητικές θέσεις έχουν διοριστεί συντοπίτες του από το Ντόνμπας και την ευρύτερη περιοχή του Ντόνετσκ, ενώ έχει και την στήριξη Ουκρανών μεγιστάνων, με διάφορα ανταλλάγματα, κάτι που η αντιπολίτευση έχει καταγγείλει πολλές φορές.
Ο Πούτιν και οι σχέσεις του με την ΕΕ
Ωστόσο αυτό το οποίο δε μπόρεσαν να «χωνέψουν» με τίποτα οι Ουκρανοί πολίτες, είναι το γεγονός πως ο Γιανούκοβιτς είναι ο «άνθρωπος» του Πούτιν στο Κίεβο, καθώς σε κάθε ευκαιρία προωθεί τις σχέσεις με τη Μόσχα, αν και το 2010 είχε υποσχεθεί τους ψηφοφόρους του πως θα προσεγγίσει την Ευρωπαϊκή Ενωση, κάτι που σταμάτησε όταν κατά πολλούς υπέκυψε σε εκβιασμούς του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να χάσει έναν τόσο σημαντικό «πελάτη» από την «πίτα» της ενεργειακής αγοράς.

Τώρα, ο σκληρός πολιτικός βρίσκεται κάτω από την μεγαλύτερη κρίσης της καριέρας του και απέδειξε πως είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει» και να αφήσει τον προεδρικό «θρόνο» επιλέγοντας να αιματοκυλήσει το Κίεβο.
Φωτογραφίες: Reuters & EPA
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr