
Πώς είναι δυνατόν ένα βραβευμένο εστιατόριο με αστέρι Μισελέν να οδηγείται στο κλείσιμο έπειτα από 26 χρόνια λειτουργίας; Ένα ερώτημα που απασχολεί τον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας και προκαλεί προβληματισμό για τις νέες τάσεις στην εστίαση.
Η περίπτωση του Deanes EIPIC, που αποτελούσε ίσως την καλύτερη διεύθυνση στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας για τους εξασκημένους στις "ψαγμένες" γεύσεις ουρανίσκους, είναι απολύτως ενδεικτική. Μια πρώτη εξήγηση για το κλείσιμό του είναι τα υψηλά κόστη τόσο για τους πελάτες όσο και για τους δύο εστιάτορες.
Πρώτο αστέρι Μισελέν στον πρώτο χρόνο λειτουργίας
Όλα άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όταν ο σεφ Μάικλ Ντην κέρδισε το πρώτο αστέρι Μισελέν σε έναν μόλις χρόνο από το άνοιγμα του εστιατορίου του το 1997. Ακολούθησαν και άλλα, ενώ το τελευταίο αστέρι κατακτήθηκε φέτος.
Ο κύκλος της ναυαρχίδας του Ιρλανδού σεφ κλείνει επίσημα στο τέλος του έτους. Η φράση "ευαισθησία στις τιμές" από την πλευρά των καταναλωτών, που χρησιμοποιήθηκε από το εστιατόριο για να αιτιολογήσει την απόφαση για το κλείσιμο, εξηγείται ως επίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊού, του Brexit και της ακρίβειας που ταλαιπωρεί τα νοικοκυριά.

Ο έμπειρος σεφ δεν θα αφήσει βέβαια το τεράστιο επαγγελματικό του κεφάλαιο να αφεθεί στη λήθη. Αντιθέτως, ετοιμάζει ένα νέο εγχείρημα με τη φιλοσοφία "value for money".
Ο επικεφαλής σεφ του εστιατορίου, Άλεξ Γκρην, νικητής δημοφιλούς εκπομπής μαγειρικής στη Βρετανία, του προγράμματος "Great British Menu", δήλωσε στο CNN Travel, ότι εκτιμά πως η στροφή αυτή είναι συνεπής με την αυξανόμενη παγκόσμια τάση στη βιομηχανία της εστίασης. "Τα κόστη ξέφυγαν από κάθε έλεγχο" διαπιστώνει.

σέλινο, μήλο και θαλασσινή γλιστρίδα.
"Το EIPIC δεν ήταν ένα εστιατόριο που οδηγούνταν σε θάνατο" εξηγήσε. Αλλά όπως τονίζει "οι πελάτες έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες όταν διαβαίνουν την πόρτα μας. Το κόστος για να ανταποκριθούμε σε αυτές τις προσδοκίες έχει διπλασιαστεί από την πανδημία και μετά και έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, αλλά εμείς δεν μπορούμε να διπλασιάσουμε τις τιμές στο μενού μας".
Το Μπέλφαστ επιπλέον, δεν είναι μια πόλη αντίστοιχης δυναμικής με τις μεγάλες πρωτεύσουσες της γαστρονομίας όπως είναι το Λονδίνο ή το Παρίσι. Ένα μενού στα 125 ευρώ είναι πολύ ακριβό.

"Τα πανάκριβα εστιατόρια με τα λευκά, λινά τραπεζομάντιλα και το αποκλειστικό σέρβις για κάθε τραπέζι ανήκουν πια σε μια άλλη εποχή" είναι η πικρή του διαπίστωση.
Τα σύγχρονα εστιατόρια του διαμετρήματος των αστεριών Μισελέν θα "απογυμνωθούν" από τα πολυτελή στοιχεία του παρελθόντος. Η αγορά για γεύματα με εκλεκτά υλικά και πολλές δόσεις δημιουργικότητας, το λεγόμενο fine dining, συρρικνώνεται.

Το Deanes EIPIC είναι το τελευταίο σε μια σειρά εστιατορίων υψηλού προφίλ που οδηγούνται σε κλείσιμο.
Τον Ιανουάριο, ένα από τα πιο διάσημα εστιατόρια του κόσμου, το Noma στην Κοπεγχάγη, ανακοίνωσε ότι κλείνει, με τον ιδιοκτήτη Ρενέ Ρεντζεπί Redzepi να λέει στους New York Times, ότι το επιχειρηματικό μοντέλο της εξαιρετικής εστίασης ήταν "μη βιώσιμο", επικαλούμενος όχι μόνο το ασύμφορο κόστος παραγωγής των εξεζητημένων γευμάτων, αλλά και τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας που δεν μπορούν να πληρωθούν με τίποτα.
Και τον Αύγουστο, ο Βρετανογάλλος διάσημος σεφ Μισέλ Ρου τζούνιορ ανακοίνωσε ότι τον ερχόμενο Ιανουάριο θα κλείσει το εστιατόριο Le Gavroche στο Λονδίνου, παρότι έχει δύο αστέρια Michelin.
Ο λόγος; Για να "βρει χρόνο για μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr