Τι συμβαίνει στην Ολλανδία; Γιατί ξαφνικά εξωτερικεύεται τόσος θυμός από τους "πλούσιους" κατοίκους; Ο ακροδεξιός Βίλντερς είναι ψηλά σε μία ευτυχισμένη χώρα. Ή όχι;
θα μπορούσε να οναματισθεί και "ολλανδικό παράδοξο". Οι κάτοικοι είναι σχετικά πλούσιοι, περίπου ίσοι οικονομικά και με καλή ισορροπία εργασίας-ζωής αλλά και υψηλή απασχόληση. Το κυριότερο; Εμφανίζονται ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι. Σε ελάχιστες χώρες οι κάτοικοι είναι πιο πλούσιοι, υγιέστεροι και πιο χαρούμενοι!
Η ικανοποίηση για τη ζωή μετριέται στο 7,3, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 6,5. Μάλιστα, οι Ολλανδοί εργαζόμενοι ξοδεύουν περισσότερο χρόνο εκτός γραφείου, για αναψυχή ή με την οικογένειά τους, σχεδόν από κάθε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ.
Σχεδόν 82% του πληθυσμού σε ηλικία απασχόλησης έχει εργασία, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία είναι το 68% στη Γερμανία και 67% στη Γαλλία. Δύο στους τρεις νέους Ολλανδούς έχουν απασχόληση, έναντι κάτω του 50% στο σύνολο του ΟΟΣΑ.
Το εθνικό εισόδημα ανά κάτοικο είναι γύρω στα 53.000 δολάρια, 38% υψηλότερο από την Ισπανία και την Ιταλία και 21% περισσότερο από τη Μεγάλη Βρετανία. Αξιοσημείωτο: Ο πλούτος μοιράζεται περισσότερο δίκαια απ’ ότι στις περισσότερες χώρες.
Η χώρα διαθέτει ισχυρές εξαγωγές γεωργικών προϊόντων διατροφής και χημικών, σχετικά υψηλή αποταμίευση και ξένες επενδύσεις πολυεθνικών και συνταξιοδοτικών κεφαλαίων.
Πώς λοιπόν εξηγούνται τα υψηλά ποσοστά του ξενοφοβικού αντι-ισλαμιστή Βίλντερς αλλά και η δυσαρέσκεια και ο θυμός; Η απάντηση ίσως να κρύβεται στο γεγονός ότι οι Ολλανδοί είναι ευχαριστημένοι σε σύγκριση με τους κατοίκους των άλλων οικονομικά αναπτυγμένων οικονομιών. Όχι όμως σε σχέση με το πως ήταν πριν δέκα χρόνια. Αυτό που μοιάζει παράδοξο ίσως έχει την εξήγησή του ακριβώς εκεί.
Καταρχάς, μειώνεται η ποιότητα εργασίας, ενώ συγχρόνως υπάρχει απότομη αύξηση στο ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης και της αυτοαπασχόλησης, μετά την κρίση του 2008. Σχεδόν ένας στους τέσσερις εργαζόμενους είναι με προσωρινά συμβόλαια, σχεδόν διπλάσιο ποσοστό από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ, ενώ πάνω από τους μισούς εργαζόμενους κάτω των 25 ετών είναι με προσωρινά συμβόλαια.
Βέβαια, το εθνικό εισόδημα επέστρεψε στα προ κρίσης επίπεδα αλλά αυτό έγινε μόλις το 2015. Συνολικά, η ολλανδική οικονομία έμεινε πίσω έναντι των περισσότερων χωρών του ΟΟΣΑ.
Κοντολογίς, οι Ολλανδοί δεν προχωρούν σε σύγκριση με τους Έλληνες ας πούμε ή άλλους λαούς αλλά με τους εαυτους τους ουσιαστικά όπως όμως ήταν πριν δέκα χρόνια.
Για τους γνώστες της οικονομίας υπάρχουν και άλλα θολά σημεία. Όπως η πρόσβαση στη χρηματοδότηση. Οι ολλανδικές εταιρείες παλεύουν για να βρουν χρήμα. Σχεδόν 12% των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων έχουν δυσκολίες στο να εξασφαλίσουν ένα τραπεζικό δάνειο και τούτο είναι το υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη, με εξαίρεση την Ελλάδα.
Η άνοδος του Βίλντερς έχει όμως και γεωγραφικά αίτια. Οι κατά τόπους ανισότητες είναι "χτυπητές". Δηλαδή, μπορεί η ανεργία να έπεσε στο 5,3% τον Ιανουάριο, αλλά ξεπέρασε το 9% στο Groningen. Αυτή η περιοχή στα βόρεια σύνορα τυγχάνει να είναι ένα από τα κάστρα του ακροδεξιού υποψηφίου. Την ίδια ώρα, ο Βίλντερς πηγαίνει καλά στο Zeeland και το Limburg, δυο περιοχές με τα χαμηλότερα επίπεδα ανεργίας.
Με πληροφορίες από τους Financial Times
Φωτό: Reuters