Κρίση στη Βενεζουέλα: Τί συμβαίνει στην χώρα που γέννησε τον Τσαβισμό

Μήπως η πολυθρύλητη Μπολιβαριανή Επανάσταση πλησιάζει στο τέλος της;

Αυτό αναρωτιούνται όλοι, εκτός και (κυρίως) εντός Βενεζουέλας, με αφορμή το κύμα βίας, οργής κι αγανάκτησης που έχει ξεχυθεί τις τελευταίες εβδομάδες στους δρόμους της πρωτεύουσας Καράκας κι άλλων μεγαλουπόλεων της λατινοαμερικάνικης χώρας.

Μήπως ο Τσαβισμός και το κίνημα που ξεκίνησε το 1999 ο κοσμαγάπητος ηγέτης Ούγκο Τσάβες πνέει τα λοίσθια;

Μήπως η σοβαρή έλλειψη βασικών αγαθών, η μεγάλη μείωση τροφίμων, οι εξωφρενικές τιμές στην μαύρη αγορά, η κατάρρευση του νομίσματος και ο υπερπληθωρισμός, είναι ικανά να διαλύσουν μια χώρα που ισχυρίζεται ότι διαθέτει τα υψηλότερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου της υφηλίου;

Τα χειρότερα επεισόδια από το 2014

Ήδη, η χώρα πλήττεται από τα πιο αιματηρά επεισόδια από το 2014. Τότε είχαν σκοτωθεί 46 άτομα σε τεράστιες διαδηλώσεις, ενώ κατά τη διάρκεια των ταραχών που ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή πεθάναν στους δρόμους του Καράκας 11 άνθρωποι, με αποτέλεσμα να αυξηθεί στους 20 ο αριθμός των νεκρών στο κύμα διαδηλώσεων που ξεκίνησαν πριν από τρεις εβδομάδες εναντίον του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.

Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης υπόσχονται να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις αξιώνοντας η κυβέρνηση Μαδούρο να προκηρύξει νομαρχιακές εκλογές, μια διαδικασία που έχει καθυστερήσει από τον περασμένο χρόνο, να αποφυλακίσει σχεδόν 100 ακτιβιστές της αντιπολίτευσης και να σεβαστεί την αυτονομία του Κογκρέσου, όπου ηγείται η αντιπολίτευση.

Επιπλέον, για την ερχόμενη Δευτέρα, η αντιπολίτευση κάλεσε τους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν μια «καθιστική» διαμαρτυρία και να αποκλείσουν τους κεντρικούς δρόμους της Βενεζουέλας.

Η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο προς το παρόν αντιστέκεται στις πιέσεις που ασκούνται από τις διαδηλώσεις. Οι ηγέτες του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος περιγράφουν τους διαδηλωτές ως βίαιους τραμπούκους που καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία και διαταράσσουν τη δημόσια τάξη με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης έχοντας τη στήριξη της Ουάσιγκτον.

Παρόλ' αυτά, εύλογα αναρωτιέται κάποιος “τί ακριβώς συμβαίνει στην χώρα που γέννησε τον Τσαβισμό”;

Γι' αυτό και υποβάλλουμε τέσσερα ερωτήματα -και δίνουμε τέσσερις αντίστοιχες απαντήσεις, ώστε να γίνει πιο κατανοητή η κρίση στην Βενεζουέλα.

Γιατί η χώρα είναι τόσο διχασμένη;

Η χώρα είναι διχασμένη στα δυο: Ανάμεσα στους οπαδούς του Τσαβισμού -τους οπαδούς του εκλιπόντος προέδρου Τσάβες, ο οποίος πέθανε το 2013, μετά από 14 χρόνια στην ηγεσία της χώρας ως επικεφαλής του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV). Μετά τον θάνατο του, ανέλαβε την εξουσία ο διάδοχος του, Νίκολας Μαδούρο, με την υπόσχεση να συνεχίσει την λεγόμενη Μπολιβαριανή Επανάσταση που έφερε κοινωνικές παροχές, εθνικοποίησε τις επιχειρήσεις κι επέβαλε εργασιακούς θεσμούς απαγορεύοντας τις μαζικές απολύσεις.

Κυρίως όμως, οι Τσαβίστες επαινούν τους δυο πολιτικούς για το ότι χρησιμοποίησαν τον φυσικό πλούτο της χώρας -λεγε με πετρέλαιο- προκειμένου να μειώσουν την κοινωνική αδικία και να βγάλουν πολλούς Βενεζουελάνους από την φτώχεια.

Αντίθετα, οι πολέμιοι του Τσαβισμού κατηγορούν τον Τσάβες πως αφενός με τους χειρισμούς τους διάβρωσε κάθε έννοια δημοκρατικότητας στην χώρα κι αφετέρου χρησιμοποίησε τον πετρελαϊκό πλούτο προκειμένου να πλουτίσει ο ίδιος και οι συν αυτω κομματικοί σύντροφοι.

Οι Τσαβίστες, ανταπαντούν, κατηγορώντας πολλά μέλη της αντιπολίτευσης πως βρίσκονται στο... μισθολόγιο των ΗΠΑ, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα.

Γιατί ο Μαδούρο είναι τόσο αντιδημοφιλής;

Είναι αλήθεια πως ο Μαδούρο δεν κατάφερε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του PSUV στο βαθμό που το έκανε ο προκάτοχος του, αλλά ούτε κι εμπνέει όπως έκανε ο Τσάβες. Εχθρός της κυβέρνησης στάθηκε μέχρι και η χρονική συγκυρία, καθώς η τιμή του πετρελαίου έπεσε κατακόρυφα, κατακρημνίζοντας την οικονομία της χώρας, που εξαρτιόταν σχεδόν εξολοκλήρου -κοντά στο 95%- από τον “μαύρο χρυσό” προκειμένου να επιβιώσει. Κι αυτοί που την πλήρωσαν, φυσικά, ήταν οι πολίτες που είδαν να κόβονται συντάξεις, επιδόματα και λοιπές κοινωνικές παροχές.

Γιατί σημειώνονται τόσο εκτεταμένα επεισόδια;

Η ένταση ανάμεσα σε Τσαβίστες και οπαδούς της αντιπολίτευσης κλιμακώθηκε επικίνδυνα στις 29 Μαρτίου, όταν το καθεστώς Μαδούρο, έβαλε το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να κλείσει και να πάρει τον έλεγχο στο, ελεγχόμενο από την αντιπολίτευση, Κοινοβούλιο της χώρας.

Η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον Μαδούρο πως την έχει “δει”... Ερντογάν, παρακάμπτοντας την δημοκρατία, σε μια απόπειρα να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες εξουσίες στα χέρια του και να μετατρέψει το καθεστώς σε ένα αυταρχικό one-man show.

Το Ανώτατο Δικαστήριο με την σειρά του ισχυρίστηκε πως το Κοινοβούλιο έχει πολλάκις αγνοήσει αποφάσεις του Δικαστηρίου και κλείνει λόγω... περιφρόνησης στους δημοκρατικούς θεσμούς.

Την αντιπολίτευση εξόργισε περαιτέρω και η απόφαση, στις 7 Απριλίου, απαγόρευσης κατοχής δημόσιου αξιώματος για 15 χρόνια που επιβλήθηκε στον ηγέτη της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας Ενρίκε Καπρίλες.

Επί δύο φορές υποψήφιος για την προεδρία της χώρας και εν ενεργεία κυβερνήτης της Πολιτείας Μιράντα, ο Καπρίλες εμφανιζόταν ως ο κύριος αντίπαλος του προέδρου Μαδούρο.

Το πόρισμα του Γενικού Ελεγκτή που εξέδωσε την σχετική απόφαση, κάνει λόγο για «διοικητικές παρατυπίες», ανάμεσα τους παράβαση της νομοθεσίας περί του Δικαίου των Συμβάσεων και κακή διαχείριση δωρεών από πρεσβείες της Βρετανίας και της Πολωνίας, σύμφωνα με ένα αντίγραφο του κειμένου του πορίσματος.

Τί ζητάει η αντιπολίτευση;

Τα βασικά αιτήματα της αντιπολίτευσης είναι τέσσερα:

1. Την απομάκρυνση από την θέση τους όλων των δικαστών που έβγαλαν την απόφαση της 29ης Μαρτίου.

2. Την διενέργεια γενικών εκλογών μέχρι το τέλος της χρονιάς.

3. Την δημιουργία ενός “ανθρωπιστικού δικτύου” προκειμένου να γίνει μαζική εισαγωγή στη χώρα όλων εκείνων των φαρμάκων που λείπουν από τα ράφια των φαρμακείων.

4. Την άμεση απελευθέρωση των 120 πολιτικών κρατουμένων που έχουν συλληφθεί από την κυβέρνηση.

“Δεδομένης της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, κανείς δεν τρέφει αυταπάτες πως η κυβέρνηση Μαδούρο θα πέσει τόσο εύκολα”, επισημαίνει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian, “καθώς και τον περασμένο Σεπτέμβριο έγιναν αντίστοιχες διαδηλώσεις για την διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, οι οποίες ωστόσο αγνοήθηκαν παντελώς από την κυβέρνηση”.

“Γι' αυτό το λόγο και οι διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών μπορούν να κάνουν την διαφορά”, τονίζει ο Χαβιέ Κοράλες, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο Αμχερστ.

“Με τέτοιες διαδηλώσεις, ανεβαίνει το ηθικό της αντιπολίτευσης και τρομάζουν τους κυβερνώντες, κάνοντας τους να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν συνέπειες σε ό,τι κάνουν”, καταλήγει με νόημα ο Κοράλες.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr