Κρατώντας ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα στο χέρι, ο στρατιώτης Γιούρι ανεβαίνει στο τρένο για να αγκαλιάσει τη γυναίκα του. Έρχεται από το Κίεβο για να τον επισκεφθεί στην ανατολική Ουκρανία, κοντά στο μέτωπο όπου πολεμάει.
Εκείνος είναι 56 ετών, η σύζυγός του, η Βίρα, 49 ετών. Στην αποβάθρα 4 του σταθμού του Κραματόρσκ, του τερματικού σταθμού, περπατούν αγκαλιασμένοι.
Στις 6:42 τα ξημερώματα, η Βίρα πήρε το Ιντερσίτι Νο 712, που συνδέει καθημερινά την πρωτεύουσα της Ουκρανίας με αυτή την πόλη του Ντονμπάς, σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από ένα από τα πιο ενεργά μέτωπα του πολέμου.
Ύστερα από 7 ώρες ταξίδι, το ζευγάρι ξανανταμώνει με συγκίνηση. Η τελευταία φορά ήταν φέτος το καλοκαίρι.
"Μου έρχονται δάκρυα … Σήμερα είναι τα γενέθλια της Βίρα. Άρα είναι ένα δώρο, όλα είναι τέλεια", δήλωσε ο Γιούρι, που φορά στολή παραλλαγής και κασκέτο και έχει επιστρατευτεί στη χερσαία άμυνα.
Όπως πολλά ζευγάρια που έχουν χωριστεί από τον πόλεμο και ξανασυναντιούνται εκεί για σύντομο διάστημα, νοικιάζουν ένα διαμέρισμα στο Κραματόρσκ.
"Είχε τριήμερη άδεια. Επέστρεψε μόλις από το ‘σημείο μηδέν’", όπως ονομάζεται η τελευταία θέση πριν από τον εχθρό, δήλωσε η σύζυγός του.
"Επικίνδυνο"
Ο Αντρίι, 36 ετών, κατεβαίνει μόνος του από το ίδιο τρένο. Η σύζυγός του τον συνόδευσε στον σταθμό του Κιέβου όπου έμειναν για πολύ ώρα αγκαλιασμένοι πριν αποχαιρετιστούν.
Ο ίδιος έχει επιστρατευθεί στην 66η μηχανοκίνητη ταξιαρχία, επιστρέφει από άδεια 15 ημερών. Η τελευταία του άδεια ήταν τον Ιούνιο. Έχουν ένα μικρό παιδί, οπότε δεν τίθεται καν θέμα να έρθει η σύζυγός του στο Κραματόρσκ, καθώς "είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνο", δήλωσε.
"Δεν ξέρω πώς να υπολογίσω πόσο δύσκολο είναι" να χωριστείς, λέει ο στρατιώτης. "Χρειάζομαι τρεις, τέσσερις ημέρες για να προσαρμοστώ. Είναι το ίδιο για τη γυναίκα μου".
Σαν αυτόν, κατεβαίνουν από το τρένο και άλλοι άνδρες με στρατιωτικά ρούχα, που βρίσκονται κυρίως στα βαγόνια της πρώτης θέσης. Επιστρέφουν στο μέτωπο ύστερα από σύντομη άδεια, εκπαίδευση ή ακόμα και από απουσία για λόγους υγείας.
Τα βαγόνια είναι γεμάτα, καθώς μεταφέρουν επίσης πολίτες. Αυτοί έρχονται για να επισκεφθούν συγγενείς ή φίλους που βρίσκονται στην περιοχή, ή είναι εκτοπισμένοι που επιστρέφουν για μερικές ημέρες για να συντηρήσουν την κατοικία τους.
Ύστερα από στάση μίας ώρας, το τρένο αναχωρεί εκ νέου, και πάλι γεμάτο, προς την πρωτεύουσα όπου φθάνει στις 21:22 το βράδυ.
Το Κραματόρσκ, βιομηχανική πόλη και σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος, με 150.000 κατοίκους πριν από τον πόλεμο, αποτελεί συχνά στόχο ρωσικών βομβαρδισμών.
Στις 8 Απριλίου 2022, ένας πύραυλος χτύπησε τον σταθμό που ήταν γεμάτος με κόσμο που περίμενε να αναχωρήσει, με αποτέλεσμα 61 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και πάνω από 160 να τραυματιστούν.
Η αποβάθρα 4, όπου σταθμεύει το τρένο 712, προστατεύεται από κάθε πλευρά από εμπορικά βαγόνια γεμάτα με χώμα.
Κάτω από έναν καλοδεχούμενο για τέλη Οκτωβρίου ήλιο, ο Βάνια κλείνει στην αγκαλιά του τη γυναίκα του Ιλόνα για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό. Ο 26χρονος στρατιώτης πολεμάει κοντά στο Μπαχμούτ εδώ και ένα χρόνο.
"Η στήριξη από έναν δικό σου άνθρωπο είναι σημαντική. Αυτό μου δίνει μεγαλύτερο κίνητρο", τόνισε ο στρατιώτης.
"Δεν είναι όπως όταν έφθασε, όπου ξέρεις ότι θα μείνεις πέντε ημέρες με τη γυναίκα σου. Τώρα... είμαι λυπημένος", δήλωσε. "Δεν έχει σημασία πώς θα γυρίσω (από τον πόλεμο), χωρίς χέρι, χωρίς πόδι, τρελός, ξέρω ότι εκείνη θα είναι πάντα δίπλα μου", δήλωσε ο νεαρός άνδρας.
Παραδίπλα, ο Σέρχιι αγκαλιάζει την Κατερίνα που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της πριν ανέβει στο τρένο. Έμεινε δύο ημέρες με το σύζυγό της, έναν 34χρονο ειδικό στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που έχει επιστρατευθεί σε ταξιαρχία εφόδου.
Οι πόρτες κλείνουν. Κάποιοι στρατιώτες παραμένουν στην αποβάθρα έως την αναχώρηση του τρένου, στέλνοντας με το χέρι τους φιλιά στη σύζυγο ή τη σύντροφό τους.
"Όταν φεύγω, του αφήνω την καρδιά μου για να τον προστατεύει συνεχώς", δήλωσε η 32χρονη Κατερίνα στο τρένο που επιστρέφει πλέον στο Κίεβο.
Μερικά καθίσματα πιο μακριά, η Αλίνα 32 ετών, δεν είδε τον φίλο της παρά μόνο για 24 ώρες, έναν 29χρονο μηχανικό αεροσκαφών, που υπηρετεί στο γενικό επιτελείο. Το ζευγάρι είναι μαζί εδώ και έναν χρόνο.
Η ίδια, που εργάζεται σε εταιρία του κλάδου υγείας, κατοικεί στην Πολτάβα (κέντρο), μια από τις οκτώ στάσεις του τρένου 712, σε απόσταση τριών ωρών από το Κραματόρσκ.
"Δεν μπορώ να έρθω παρά μόνο μία φορά τον μήνα και μόνο για μία ημέρα. Εάν μπορούσα να έρθω μόνο για 5 λεπτά, θα ερχόμουν", λέει με θλιμμένο βλέμμα.
"Είναι σαν να σου δίνουν ένα γλυκό, αλλά να σου το παίρνουν αμέσως".