Προβληματισμένους για την διανοητική του κατάσταση άφησε τους επίλεκτους μαθητές που συνάντησε σε σχολείο στον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.
Για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο Πούτιν είχε αποφασίσει να μιλήσει σε μαθητές ηλικίας 9 έως 12 ετών και μάλιστα τους άριστους, παιδιά προικισμένα και με άριστες επιδόσεις.
Καραντίνα και κρύα αστεία
Πρώτο στοιχείο προβληματισμού - αν και κάπως πιο κατανοητό - το γεγονός ότι απαιτήθηκε από τους μαθητές που επρόκειτο να συναντήσουν τον Πούτιν να περάσουν καραντίνα δύο εβδομάδων ώστε να εξαληφθεί η πιθανότητα να του μεταδώσει κάποιο παιδί κορονοϊό.
Το στοιχείο αυτό συνδυάζεται με τα πλείστα δημοσιεύματα περί κλονισμένης υγείας του Πούτιν και ενισχύεται από την εικόνα που παρουσίασε μπροστά στα παιδιά, όπου, αν και καθισμένος, αρκετά συχνά φαινόταν να μην μπορεί να ελέγξει τα τρεμάμενα πόδια του.
Δεύτερο στοιχείο όμως - και πολύ πιο χτυπητό - τα όσα τους είπε και ειδικά ένα δυσερμήνευτο αστείο που έκανε. Αφού είπε ότι "δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο πιο πειθαρχημένος. Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου. Η πειθαρχία είναι σημαντική για να πετύχεις, αλλά η πειθαρχία από μόνη της δεν αρκεί", συνέχισε το κήρυγμά του για την αξία της σκληρής δουλειάς και της πειθαρχίας.
Προς το τέλος, πέταξε ένα αστείο που άφησε τα παιδιά άφωνα και τους ενήλικες χρήστες των κοινωνικών δικτύων ανήμπορους να το εξηγήσουν.
Ο "λαστιχένιος πισινός"
"Πρέπει να έχετε κίνητρο για να πετύχετε τους στόχους σας. Και φυσικά, να δουλεύετε σκληρά. Αυτός ο συνδυασμός είναι πολύ σημαντικός. Η σκληρή δουλειά είναι ταλέντο από μόνη της. Δεν είναι απλώς, συγγνώμη για την έκφραση, ένας "λαστιχένιος πισινός". Είναι ταλέντο να υποχρεώνει κάποιος τον εαυτό του να δουλεύει, και να το κάνει παραγωγικά".
Ο ίδιος γέλασε - εμφανώς ικανοποιημένος με το αστείο του - το κοινό των μαθητών όμως, δεν ανταποκρίθηκε.
Τι μπορεί να σημαίνει
Ακόμη για τους Ρώσους ήταν δύσκολο να εξηγηθεί τι ήθελε να πει ο Πούτιν αναφερόμενος σε "λαστιχένιο πισινό".
Η Ρωσίδα δημοσιογράφος Ελένα Ριβκότσεβα έγραψε: "Για όνομα του Θεού - τι είναι αυτά που πετάει στα παιδιά στην "σημαντική ομιλία" του στο Καλίνινγκραντ; Τι μπέρδεμα υπάρχει στο κεφάλι του; Ας κάνει κάποιος καλά τον πρόεδρο!"
Σύμφωνα με μια ερμηνεία, ο Πούτιν μπέρδεψε κάποια παραλειπόμενα της σοβιετικής ιστορίας. Ενδεχομένως να ήθελε να κάνει μια αναφορά στον διαβόητο Σοβιετικό υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Μολότοφ. Την περίοδο της κυριαρχίας του, ο Μολότοφ ήταν γνωστός με το παρατσούκλι "πέτρινος πισινός" που το είχε κερδίσει για την ικανότητά του να κάθεται στο γραφείο του και να εργάζεται ασταμάτητα για πάνω από 20 ώρες.
Λέγεται μάλιστα, ότι, συχνά πυκνά, ο ίδιος ο Μολότοφ διόρθωνε τους συντρόφους λέγοντάς τους ότι ο Λένιν ήταν αυτός που τους είχε δώσει το παρατσούκλι και ότι το σωστό ήταν "σιδερένιος πισινός".
Μάθημα πουτινικής ιστορίας: Το "παραδοσιακά ρωσικό Ντονμπάς" και το "πραξικόπημα του 2014"
Ο Πούτιν μίλησε τα παιδιά για τη σημασία του να διδάσκεται η ιστορία με τρόπο εγκεκριμένο από το Κρεμλίνο, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στον πόλεμο με την Ουκρανία, λέγοντας ότι σκοπεύει να ανακτήσει τις περιοχές που θεωρεί "παραδοσιακά ρωσικές".
Για το Ντονμπάς είπε πως πρόκειται για "ιστορικά εδάφη" της Ρωσίας και κάνοντας έναν παραλληλισμό με την περιοχή όπου ζουν τα ίδια (σ.σ το Καλίνινγκραντ) τους είπε ότι "είχαν αρχίσει να δημιουργούν ένα αντιρωσικό θύλακα στην επικράτεια της σημερινής Ουκρανίας που απειλεί την πατρίδα μας... Οι δικοί μας λοιπόν που πολεμούν εκεί υπερασπίζονται και τους κατοίκους του Ντονμπάς αλλά και την ίδια τη Ρωσία".
Η συνάντηση με τους μαθητές κράτησε περίπου μία ώρα και περιλάμβανε ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο Πούτιν είπε στα παιδιά ότι σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι τα παιδιά στην ανατολική Ουκρανία δεν ήξεραν ότι η πατρίδα τους αποτελούσε κάποτε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης μαζί με τη Ρωσία, και ότι είχε ζωτική σημασία να διορθωθεί αυτή η κατάσταση.
Επίσης, αποκάλεσε "πραξικόπημα" το κύμα των διαμαρτυριών που εξανάγκασαν τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς να παραιτηθεί το 2014. "Μετά το πραξικόπημα του 2014, οι κάτοικοι του Ντονέτσκ, ενός μεγάλου μέρους το Λουχάνσκ και της Κριμαίας δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν το πραξικόπημα. Ένας πόλεμος ξεκίνησε εναντίον τους και κράτησε οκτώ χρόνια".