Πριν από 50 χρόνια, οι φοιτητές του Παρισιού βγήκαν στους δρόμους. Τους ακολούθησαν οι εργάτες, που κήρυξαν γενική απεργία σε ολόκληρη την χώρα, όταν οι δυνάμεις καταστολής που έστειλε ο πρόεδρος Σαρλ Ντε Γκωλ στα πανεπιστήμια συγκρούστηκαν με τους φοιτητές. Τελικά, η Εθνοσυνέλευση διαλύθηκε, νέες εκλογές προκηρύχθηκαν, οι απεργίες σταμάτησαν, και το κόμμα του Ντε Γκωλ εκλέχθηκε και πάλι. Η κληρονομιά που άφησε πίσω τους ο γαλλικός Μάης εξακολουθεί να εμπνέει μέχρι σήμερα.
Τα συνθήματα και οι αφίσες του αντανακλούν μια μοναδική εποχή.
Οι αφίσες
Τα συνθήματα
Απαγορεύεται το απαγορεύεται.
Η Φαντασία στην Εξουσία
Να 'στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.
Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο.
Η ανία είναι αντεπαναστατική.
Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.
Το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα, δεν τον έχεις εσύ ανάγκη.
Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα.
Αγοράζουν την ευτυχία σου... Κλέψ' την.
Ήρθα. Είδα. Πίστεψα.
Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.
Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD.
Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι.
Κάτω από τα πεζοδρόμια, η παραλία!
Σ' αγαπώ! Ω, πες το με πέτρες!
Ούτε Θεός ούτε αφέντης!