Στο ερώτημα γιατί το Πεκίνο υψώνει ανάστημα απέναντι στον Τραμπ απαντά στη σημερινή του ανάλυση το εξειδικευμένο σε θέματα διεθνούς γεωπολιτικής ΜΜΕ, Foreign Policy.
Ο Κινέζος δημοσιογράφος, συγγραφέας, αναλυτής και επισκέπτης μελετητής στο Ινστιτούτο Πολιτικής της Κίνας στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, Deng Yuwen εξηγεί ότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο έχει λόγους εθνικής περηφάνιας που την κάνουν να διεκδικεί την αξιοπρέπειά της στη διεθνή σκηνή.
Στην ανάλυσή του εξηγεί τι έχει κάνει το Πεκίνο και αναφέρει ότι "παρά τις απειλές του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει σαρωτικούς δασμούς σε όλο τον κόσμο, μόνο η Κίνα έχει υψώσει πραγματικά ανάστημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Καναδάς έχουν επίσης επιδείξει σκληρή στάση, αλλά το Πεκίνο απάντησε με δύο γύρους αμοιβαίων δασμών κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, παράλληλα με μη δασμολογικά μέτρα όπως οι έλεγχοι των εξαγωγών, η προσθήκη νέων αμερικανικών εταιρειών στον "κατάλογο αναξιόπιστων οντοτήτων" της Κίνας και έρευνες κατά των μονοπωλίων. Η ρητορική της Κίνας είνα ότι "θα παλέψει μέχρι τέλους" ενάντια σε αυτό που αποκαλεί τη μονομερή συμπεριφορά της Ουάσιγκτον".
Προχωρώντας την ανάλυση, το Foreign Policy εξηγεί ότι "το Πεκίνο δεν έχει αυταπάτες ότι με αυτές τις ενέργειες θα κάνει τον Τραμπ έξαλλο. Κατανοεί καλά ότι η "μάχη μέχρι τέλους" μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη παύση του διμερούς εμπορίου κάτι που θα ισοδυναμεί στην πράξη με την οικονομική αποσύνδεση των δύο οικονομιών. Με τους σημερινούς δασμολογικούς συντελεστές να πλησιάζουν πλέον ουσιαστικά το 150% και τις εξαιρέσεις να περιορίζονται σε βασικά αγαθά, το μεγαλύτερο μέρος των εμπορικών συναλλαγών έχουν παγώσει".
Σημειώνει ωστόσο ότι "ενώ το εμπόριο με τις Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύει μόνο το 2,5% του ΑΕΠ της Κίνας, η αγορά των ΗΠΑ παραμένει ο μεγαλύτερος εξαγωγικός προορισμός της χώρας, αποτελώντας σχεδόν το 15% του εξωτερικού εμπορίου της". Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα στοιχεία, ο συντάκτης της ανάλυσης εξηγεί ότι ο σημερινός εμπορικός πόλεμος "θα μπορούσε να επιβραδύνει την ανάπτυξη του ΑΕΠ της Κίνας κατά 1,5 έως 2 ποσοστιαίες μονάδες. Δεδομένου ότι η Κίνα έχει θέσει στόχο ανάπτυξης 5% για φέτος, ένα τέτοιο χτύπημα είναι σημαντικό καθώς θα μπορούσε να προκαλέσει ένα κύμα κλεισίματος επιχειρήσεων και μαζικής ανεργίας". Και συμπεραίνει ότι "η οικονομία της Κίνας βρίσκεται ήδη υπό πίεση. αυτό θα ήταν ένα περαιτέρω πλήγμα" .

Πέρα από τις αμιγώς οικονομικές συνέπειες, στην ανάλυση υπογραμμίζεται ότι "ο δασμολογικός πόλεμος του Τραμπ θα μπορούσε να έχει σοβαρές γεωπολιτικές συνέπειες για την Κίνα. Επειδή οι δασμοί είναι το όπλο που έχει επιλέξει ο Τραμπ, άλλες χώρες -ιδιαίτερα οι μικρότερες οικονομίες-δορυφόροι της Κίνας στη Νοτιοανατολική Ασία- μπορεί να αναγκαστούν να διαλέξουν πλευρά. Τα προϊόντα τους είναι συχνά παρόμοια με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά ανταγωνιστικά με αυτά της Κίνας".
Άρα το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι "επιλέγοντας ανάμεσα στους δύο γίγαντες, πολλοί είναι πιθανό να κλίνουν προς την Ουάσιγκτον" καθώς θα συναρτήσουν την ασφάλειά τους από μια εμπορική συμφωνία με τους όρους του Τραμπ.
Φθάνοντας στο δια ταύτα, η απάντηση στο γιατί το Πεκίνο επέλεξε μια σκληρή απάντηση αντί να υιοθετήσει μια συμβιβαστική στάση για να κατευνάσει προσωρινά τον Τραμπ, εντοπίζεται στην ιδιαίτερη αίσθηση υπερηφάνειας της κινεζικής ηγεσίας.
Δηλαδή, τα αντίποινα της Κίνας με δασμούς 34% απλώς εξόργισαν τον Τραμπ που εκτιμάται ότι θα περίμενε από το Πεκίνο να επιδιώξει διαπραγματεύσεις. Ο Αμερικανός πρόεδρος είδε την υπερηφάνεια του να πληγώνεται και την εξουσία του να βάλλεται.
Αναφερόμενος στην κινεζική ηγεσία, ο αρθρογράφος του Foreign Policy εννοεί πρωτίστως τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ αλλά και τον πρωθυπουργό Λι Κιάνγκ. Και εξηγεί ότι και οι δύο εκτιμούν πως αν καλέσουν τον Αμερικανό πρόεδρο σε διαπραγματεύσεις και δεν αρθούν τελικά οι δασμοί ή αν ο Τραμπ απαιτήσει σκληρές παραχωρήσεις σε αντάλλαγμα, τότε θα πληγούν και η δική τους εξουσία και αξιοπρέπεια.
Πέρα από αυτή τη σύγκρουση εγωισμών βρίσκεται ένας πιο βαθύς στρατηγικός υπολογισμός.
Το Πεκίνο πιστεύει ότι οι δασμοί του Τραμπ είναι μια σκόπιμη προσπάθεια να στριμώξουν την Κίνα, να την οδηγήσουν σε μια θέση από την οποία δεν μπορεί να υποχωρήσει.
Στρατηγική του "μία σου και μία μου"
Από την οπτική γωνία του Πεκίνου, οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας έχουν υποστεί μια θεμελιώδη αλλαγή από την πρώτη θητεία του Τραμπ.
Στο Πεκίνο θεωρούν ότι για τις ΗΠΑ έχει γίνει κορυφαία τους προτεραιότητα το να μπουν εμπόδια στην άνοδο της Κίνας. Και ερμηνεύουν έτσι την πολιτική Τραμπ από την πρώτη θητεία του αλλά και την πολιτική Μπάιντεν που μεσολάβησε.
Κάνοντας μία αναδρομή στον πρώτο εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας το 2018, το Foreign Policy θυμίζει ότι επί Τραμπ οι δύο πλευρές είχαν καταλήξει σε μία εμπορική συμφωνία "Πρώτης Φάσης" και ότι επί Μπάιντεν η Ουάσινγκτον αντιμετώπισε το Πεκίνο ως τον μεγαλύτερο εμπορικό εχθρό. Σημειώνει δε, ότι στη δεύτερη προεδρία Τραμπ θεωρεί τη δασμολογική πολιτική του Αμερικανού προέδρου ως "υπαρξιακή απειλή".
Στην ανάλυση αναφέρεται ότι το Πεκίνο έχει προβεί σε "σαρωτικές εσωτερικές προσαρμογές" και "προώθηση της αναβάθμισης της βιομηχανίας" ενώ σημειώνεται ότι "ο αμυντικός τομέας της Κίνας γνωρίζει εκρηκτική ανάπτυξη. Η πρόοδος στη στρατιωτική τεχνολογία και τα όπλα έχουν κάνει το Πεκίνο πιο σίγουρο στον τομέα της εθνικής ασφάλειας".
Καταληκτικά υπογραμμίζεται ότι "το Πεκίνο θέλει να στείλει ένα μήνυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον κόσμο: Δεν θα υποστεί εκφοβισμό (bullying). Και δεν αποκλείεται να χρησιμοποιεί αυτή τη σύγκρουση για να πάει σε διαπραγματεύσεις διεκδικώντας ισχυρότερη θέση".
Ωστόσο, η Κίνα προετοιμάζεται επίσης για το χειρότερο - ότι ένας εμπορικός πόλεμος θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε μια αντιπαράθεση πλήρους κλίμακας, ενδεχομένως ακόμη και σε περιορισμένη στρατιωτική σύγκρουση.
Εν πάση περιπτώσει, η απάντησή της αποκαλύπτει μια νέα στρατηγική στάση απέναντι στην Ουάσιγκτον που συνοψίζεται στο "μία σου και μία μου".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr