Δείπνο σε εστιατόρια με αστέρια Μισελέν: Κατσαρίδες, χυμένες σαμπάνιες και πελάτες - κούκλες βιτρίνας...

"Το πρώτο πιάτο έφτασε μαζί με μια κατσαρίδα που αποφάσισε να τρέξει πάνω στο τραπεζομάντιλο. Ο κύριος που εργαζόταν ως υπεύθυνος σάλας φάνηκε να αδιαφορεί και μου είπε ότι πρέπει να είχε μπει από την εξώπορτα όταν μπήκα κι εγώ στο εστιατόριο. Στη συνέχεια, όταν του ζήτησα να ακυρωθεί η υπόλοιπη παραγγελία που είχα κάνει και να φύγω, επέμενε να πληρώσω την πλήρη τιμή για όλο το μενού. Το χειρότερο ήταν ότι είχα να πάω κατευθείαν στο αεροδρόμιο μετά από εκείνο το γεύμα, οπότε έπρεπε να υπομείνω όλη την πτήση θέλοντας απελπισμένα να κάνω ένα ντους".

Η παραπάνω κινηματογραφικού ύφους περιγραφή δεν είναι απόσπασμα από μυθιστόρημα ή περίληψη ταινίας, αλλά η μαρτυρία μιας εργαζόμενης για τον οδηγό Μισελέν που, στον χώρο της εστίασης και δη της υψηλής γαστρονομίας, ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Η εν λόγω κυρία καταθέτει την δυσάρεστη εμπειρία που της προκάλεσε αηδία στο μπλογκ των κριτών του Μισελέν που φιλοξενείται στον επίσημο ιστότοπο του οδηγού.

Η απρόσμενη ιστορία για ένα υψηλού επιπέδου εστιατόριο που συμβάλλει -ή αυτό επιθυμεί να κάνει- στην ανανέωση της υψηλής γαστρονομίας δεν αποκλείται να είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Παραμένει ωστόσο σοκαριστικό και ενδεικτικό ότι όλα μπορούν να συμβούν στα εστιατόρια που τίθενται στην αυστηρή κρίση των έμπειρων γευσιγνωστών του οδηγού.

Η χυμένη σαμπάνια δεν σημαίνει ότι θα χαθούν αστέρια

"Από το ξεκίνημα της καριέρας μου, έμαθα πώς το φαγητό είναι πραγματικά το μοναδικό κριτήριο του Οδηγού Μισελέν. Ένα βράδυ, ενώ έτρωγα σε ένα ήδη τιμημένο με τρία αστέρια εστιατόριο, ένας σερβιτόρος έχυσε ένα ποτήρι σαμπάνια πάνω μου. Ο σερβιτόρος είπε μια βρισιά, σήκωσε το ποτήρι και μου έδωσε μια καθαρή χαρτοπετσέτα. Αυτό ήταν. Κανείς δεν ξαναγέμισε το ποτήρι, δεν αντικατέστησε το ποτήρι της σαμπάνιας που είχε πέσει πάνω μου, ούτε καν μου ζήτησε συγγνώμη που θα έτρωγα με μουσκεμένο παντελόνι για τις επόμενες δύο ώρες. Κι όμως, η κουζίνα τους μου έκανε εξαιρετική εντύπωση".

Τα μοναχικά γενέθλια που δεν ήταν γενέθλια και η ντροπή

"Μια φορά, το σύστημα κρατήσεων που χρησιμοποίησα έδειξε σε ένα εστιατόριο ότι ήταν τα γενέθλιά μου, κάτι που δεν ίσχυε. Στην αρχή, όταν έφτασα και κάθισα, δεν έδωσα σημασία στις πολλές ευχές. Αλλά όταν ήρθε το γλυκό, το έφεραν με ένα αναμμένο κερί. Το εστιατόριο ήταν μικροσκοπικό και από όλα τα τραπέζια γύρισαν και σήκωσαν τα ποτήρια τους. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι όλοι σε εκείνο το δωμάτιο πρέπει να νόμιζαν ότι περνούσα μόνη τα γενέθλιά μου και γιόρταζα με ένα μενού γευσιγνωσίας. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί".

Οι πελάτες - κούκλες βιτρίνας

"Στο μέσον της πανδημίας, αφού η αγορά άρχισε να ανοίγει, ορισμένα εστιατόρια θεώρησαν ότι ήταν καλή ιδέα να βάλουν κούκλες βιτρίνας στα τραπέζια τους για είναι σαφές ποια είναι χωρητικότητα και ποιες οι θέσεις που επιτρεπόταν να καθίσει ένας πελάτης.

Τρώω σόλο επειδή είναι η δουλειά μου αλλά σε ένα εστιατόριο με έβαλαν με δύο κούκλες της βιτρίνας οι οποίοι απλώς κάθονταν χωρίς, φυσικά να καταναλώνουν. Δεν είχα καμία αντίρρηση να καθίσω μαζί τους, αλλά το να με βάλουν να καθίσω σε ένα τραπέζι μαζί τους το έκανε ακόμη πιο εμφανές αυτό που συνέβαινε και ένιωθα ότι συμμετέχω σε ένα αστείο. Όταν παρήγγειλα το γεύμα μου, το οποίο είναι συνήθως περισσότερο από το μέσο όρο που τρώει ένα άτομο, ο σερβιτόρος προσπάθησε να προτείνει ήπια ότι ίσως έκανα υπερβολική παραγγελία. Έκανα χειρονομία στους "συνδαιτυμόνες" μου και είπα: "Λοιπόν, αυτή η παραγγελία είναι για τρία άτομα". Δεν βρήκαν καλό το αστείο μου".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr