
Ο Ντομινίκ και η Ζιζέλ Πελικό, και οι δύο 72 ετών σήμερα, οι πρωταγωνιστές της δίκης που συγκλονίζει τη Γαλλία, δεν ζούσαν πάντα στον γραφικό νότο της χώρας τους. Το χωριουδάκι Μαζάν, εκεί όπου η Ζιζέλ "θυσιάστηκε στον βωμό της διαστροφής" όπως είπε στο δικαστήριο στην πρώτη κατάθεσή της, δεν ήταν ο τόπος τους, εκεί που μεγάλωσαν τα τρία παιδιά τους.
Η οικογένεια που σχημάτισε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο νεαρός άνδρας με την τραυματική παιδική ηλικία, όπως αποκαλύφθηκε από τις καταθέσεις των ψυχολόγων και ψυχιάτρων που τον εξέτασαν, με μια συνομίλική του, νεαρή γραμματέα από τα 16 της, την οποία ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, έμοιαζε υποδειγματική.
Ο άνδρας που κατηγορείται ότι νάρκωνε τη σύζυγό του και την εξέδιδε σε τουλάχιστον 50 άνδρες που έχουν ταυτοποιηθεί και είναι συγκατηγορούμενοί του, έζησε περιστοιχισμένος από τα τρία παιδιά του που τον θεωρούσαν βράχο στις ζωές τους.

Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, η οικογένεια ζούσε σε προάστιο του Παρισιού. Εκεί εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος ο Ντομινίκ. Ένας βιοπαλαιστής που είχε εγκαταλείψει το σχολείο πολύ νωρίς και πάλευε για μια καλύτερη ζωή.

Όταν έφτασε η ώρα της σύνταξης, το ζευγάρι, περίπου στα 60 το 2011, αποφάσισε να εγκατασταθεί στον νότο, έναν προορισμό όνειρο για εκατομμύρια Γάλλους σε ηλικία συνταξιοδότησης. Εκεί, άνοιξε για τα ενήλικα πια παιδιά της οικογένειας ένας νέος κύκλος οικογενειακής ευτυχίας καθώς η χαριτωμένη βιλίτσα των Πελικό μετατράπηκε σύντομα σε πυρήνα ειδυλλιακής συνύπαρξης όλων των μελών της οικογένειας, που μεγάλωνε καθώς σε αυτή προστίθεντο νύφες και γαμπρός αλλά και συνολικά, επτά εγγόνια.
Μια οικογένεια βγαλμένη, λες, από εγχειρίδιο οικογενειακής ευτυχίας
Στο γαλήνιο περιβάλλον, στον κήπο με την πισίνα, έστρωναν πλούσια οικογενειακά τραπέζια, ο μπαμπάς έκανε μπάρμπεκιου, τα παιδιά έκαναν κούνια και βουτιές, οι μεγαλύτεροι έπαιζαν επιτραπέζια, όπως το αγαπημένο τους Trivial Persuit, και έπιαναν ανάλαφρες κουβέντες απολαμβάνοντας το ροζέ κρασί της Προβηγκίας.

Κι όσοι τους γνώριζαν είχαν να πουν ότι οι Πελικό ήταν μια οικογένεια βγαλμένη, λες, από εγχειρίδιο οικογενειακής ευτυχίας.
Το 2022, όταν πια τα τρία παιδιά των Πελικό είχαν βιώσει τη συντριβή του κόσμου τους, η κόρη της οικογένειας, Καρολίν Περονέ δημοσίευσε ένα πολύ προσωπικό κείμενο χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Καρολίν Νταριάν. Στο βιβλίο της με τίτλο "Και σταμάτησα να σε φωνάζω μπαμπά...", η 40χρονη δηλώνει προς τον πατέρα-τέρας: "Σε μισώ. Ήσουν πάντα τόσο απόμακρος; Πώς δεν είδαμε κάτι; Πώς μας ξεγλίστρησε ο ίδιος ο πατέρας μας; Ποιος είσαι, τελικά;".

Είναι η ίδια γυναίκα που στη δική της κατάθεση αποκάλυψε ότι η αστυνομία της έχει δείξει δύο φωτογραφίες με την ίδια μόνο με τα εσώρουχα να κοιμάται. Η Καρολίν είναι σίγουρη ότι ο πατέρας της την είχε ναρκώσει.
Τα τρία ενήλικα παιδιά που γεννήθηκαν (το 1973, το 1979 και το 1986) από ένα τέρας και το θύμα του, δεν ανακαλούν κανένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας, χειριστικής συμπεριφοράς ενώ δηλώνουν ότι δεν έχουν παιδικά τραύματα. Η Καρολίν μιλά για τον γονιό που τη συνόδευε στις εξωσχολικές δραστηριότητες, στον χορό, στα αθλήματα, που τη συμβούλευε και την ενθάρρυνε.
Κι όμως οι ψυχιατρικοί πραγματογνώμονες έχουν χαρακτηρίσει τον Ντομινίκ Πελικό ως "Δρ Τζέκιλ και κύριο Χάιντ", έναν άνθρωπο με διχασμένη προσωπικότητα που μπορούσε ταυτόχρονα να είναι ένας τρυφερός και υποστηρικτικός πατέρας και ένα κτήνος με σαδιστική συμπεριφορά.
Ποιος θα μπορούσε να είχε διαγνώσει την ερεβώδη πλευρά του; Ίσως κανείς ή ίσως μόνο κάποιος πολύ επίμονος παρατηρητής μιας εμμονικής συνήθειας που απέκτησε με τη χρήση του διαδικτύου.
Ενώ ήταν ένας τυπικός Γάλλος συνταξιούχος που έπαιζε πετάνκ (σ.σ. ένα τυπικά γαλλικό παιχνίδι που παίζεται με μεγάλες, μεταλλικές σφαίρες σε υπαίθριους χώρους) και έκανε πολύ ποδήλατο και, μέχρι λίγο πριν τη σύλληψή του, σχεδίαζε με τον ένα γιο του και τον εγγονό του να ακολουθήσουν τον Γύρο της Γαλλίας, υπήρχε ένα στοιχείο που κλωτσούσε. Η Καρολίν τώρα λέει με βεβαιότητα ότι ο πατέρας της περνούσε όλο τον ελεύθερο χρόνο του μπροστά από μια οθόνη. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, καθόταν μέχρι πολύ αργά, ακόμα κι όταν τους επισκέπτονταν παιδιά κι εγγόνια, και άτμιζε με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του υπολογιστή.
Παρακολουθούσε άραγε το νοσηρό έργο του στον υπολογιστή; Αναζητούσε νέους πελάτες για να βιάσουν τη ναρκωμένη Ζιζέλ που παραδομένη στη σχεδόν κωματώδη βύθισή της, ροχάλιζε ενώ την κακοποιούσαν; Κανείς δεν μπορεί να πει.

Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο Νταβίντ Πελικό, είπε πάντως στο δικαστήριο, στη δική του κατάθεση, ότι τίποτε στη συμπεριφορά του πατέρα του δεν πρόδιδε τη φρίκη. "Ήταν πάντα ένας καλός πατέρας. Δεν υποπτευθήκαμε ποτέ, τίποτα".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr