Η συγκλονιστική ιστορία ενός έρωτα στο Άουσβιτς: Πώς "νίκησαν" τους Ναζί και επέζησαν στις πιο απάνθρωπες συνθήκες

Γνωρίστηκαν υπό τις πιο σκοτεινές και απάνθρωπες συνθήκες. Οι επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος Λάλε Σοκόλοφ και Γκίτα Φουρμάνοβα, παντρεύτηκαν, έγιναν γονείς αλλά δεν μίλησαν ποτέ για τη φρίκη. Μέχρι που μια κοινωνική λειτουργός, η Χέδερ Μόρις, βοήθησε τον Λάλε, μετά τον θάνατο της αγαπημένης του Γκίτα, να πει την ιστορία τους.

Οι δυο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν μέσα στο Άουσβιτς γνωρίστηκαν την περίοδο που ο Λάλε ήταν επιφορτισμένος με ένα θλιβερό καθήκον: να "χτυπάει" τα τατουάζ με τους αριθμούς στους βραχίονες των κρατουμένων στο στρατόπεδο. Ο ίδιος, ήταν ο κρατούμενος με το νούμερο 32307. Η Γκίτα στάθηκε κάποια στιγμή μπροστά του καθώς ήταν η σειρά της να αποκτήσει το δικό της νούμερο στο στρατόπεδο θανάτου. Ο Λάλε εκτέλεσε τις εντολές των Ναζί και χάραξε στο χέρι της το δικό της νούμερο, όπως είχε κάνει σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους. Από εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να τη βγάλει από το μυαλό του.

Ένας SS μετέφερε στη Γκίτα τα γράμματα που της έγραφε ο Λάλε

Ο Λάλε, που είχε φτάσει στο στρατόπεδο το 1942, αρχικά δούλευε στις κατασκευές νέων εγκαταστάσεων καθώς το στρατόπεδο συνεχώς επεκτεινόταν. Κάποια στιγμή, εξαντλημένος από τις κακουχίες, κόλλησε τύφο. Ένας συγκρατούμενός του, επίσης Σλοβάκος, ο Πέπαν, τον βοήθησε να αναρρώσει και τον πήρε βοηθό του. Ήταν ο άνθρωπος που έως τότε "χτυπούσε" τα νούμερα στα χέρια των νεοεισερχόμενων. Όταν ο Πέπαν στάλθηκε σε άλλο στρατόπεδο, ο Λάλε πήρε τη θέση του. Εκτελούσε το αδιανότητο καθήκον του υπό την επιτήρηση ενός αξιωματικού των SS που ήταν επιφορτισμένος με το να ελέγχει ότι "μάρκαρε" σωστά τους κρατουμένους. Αυτός ο SS έγινε ο άνθρωπος που βοήθησε τον Λάλε να εκφράσει τον έρωτά του στην Γκίτα καθώς της μετέφερε τα γράμματα που της έγραφε ο "δερματοστίκτης" του στρατοπέδου.

Είναι γεγονός ότι η θέση του Λάλε του εξασφάλισε κάποια προνόμια, όπως να κοιμάται μόνος του σε ένα δωμάτιο και να έχει λίγο ελεύθερο χρόνο τις ημέρες που δεν είχαν νέες αφίξεις στο στρατόπεδο. Ο Λάλε αξιοποιούσε αυτές τις χαραμάδες αυτονομίας για να βοηθά συγκρατούμενούς του, εξασφαλίζοντας επιπλέον μερίδες φαγητού και φάρμακα για όποιον τα είχε περισσότερο ανάγκη. Ικανός και πολύγλωσσος, κατάφερε να επιζήσει και βοηθήσει και άλλους. Ωστόσο, δεν ξεθάρευε. Στο μυαλό του ηχούσε πάντα η φωνή του διαβόητου γιατρού του Ολοκαυτώματος, Γιόζεφ Μένγκελε, που του είχε πει: "Μια μέρα τατουατζή, θα σε πάρω κι εσένα. Μια μέρα..."

Τον Οκτώβριο του 1945, δέκα μήνες μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς, οι δύο επιζήσαντες αποφάσισαν να παντρευτούν και να αφήσουν πίσω τους τη φρίκη. Μετά τον γάμο τους αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία, πολύ μακριά από την Ευρώπη και τη φρίκη από την οποία είχαν επιζήσει. Εκεί δημιούργησαν μια επιχείρηση κλωστοϋφαντουργίας που άνθισε και τους εξασφάλισε μια άνετη ζωή.

Το 1961, ο Λάλε, που είχε γεννηθεί το 1916 στη Σλοβακία, και η Γκιζέλη ή Γκίτα, όπως ήταν το χαϊδευτικό της, απέκτησαν τον γιο τους Γκάρι.

Δεν μίλησαν ποτέ για την ιστορία τους. Το βλέμμα τους ήταν στραμμένο προς τα εμπρός και προσπαθούσαν να χτίσουν τη ζωή τους ξεχνώντας τις θηριωδίες.

Η Γκίτα πέθανε το 2003 και μέχρι τότε κανείς δεν γνώριζε τις λεπτομέρειες για τις συνθήκες στις οποίες γνωρίστηκαν.

Κάποια στιγμή όμως η πρώην κοινωνική λειτουργός Χέδερ Μόρις, που έκανε πολυετή έρευνα για τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, εντόπισε τον Λάλε και εκείνος συμφώνησε να της μιλήσει. Ένας κοινός γνωστός της με τον γιο του ζευγαριού της είπε ότι υπάρχει ένας επιζήσας με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Η κοινωνική λειτουργός μετατρέπηκε σε συγγραφέα και κατέγραψε τη μαρτυρία του. Πάνω στην αφήγηση του Λάλε βάσισε το βιβλίο της που στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει με τίτλο "Ο Δερματοστίκης του Άουσβιτς" (αγγλικός τίτλος "The Tattooist of Auschwitz").

Στο βιβλίο της Μόρις, που κυκλοφόρησε το 2018, βασίστηκε η νέα σειρά παραγωγής του βρετανικού Sky.

Τον Λάλε σε μεγάλη ηλικία υποδύεται ο σημαντικός Αμερικανός ηθοποιός Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Η πρακτική χάραξης ενός αριθμού στο χέρι κάθε κρατούμενου ξεκίνησε το 1941. Μέχρι το 1943, όλοι όσοι είχαν μεταφερθεί ήδη και όσοι μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στα στρατόπεδα είχαν όλοι το δικό τους νούμερο.

Διαβάστε Επίσης

Ημιτελής πίνακας του Κλιμτ πουλήθηκε 30 εκατ. ευρώ: Η ιστορία του χαμένου "Πορτρέτου της δεσποινίδας Λίζερ"

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr