Ένα ενδιαφέρον σχόλιο για τον διορισμό της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα δημοσίευσε στην σελίδα του στο facebook ο καθηγητής της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας που σήμερα είναι πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος.
Στο σχόλιό του ο Στάθης Καλύβας αναγνωρίζει ότι ο διορισμός ίσως ξένισε κάποιους, αλλά όπως γράφει η Αθήνα είναι πλέον για τις ΗΠΑ ένα μέρος όπου οι πρόεδροι στέλνουν χρηματοδότες και υποστηρικτές της καμπάνιας τους και όχι μπαρουτοκαπνισμένους διπλωμάτες, και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού δείχνει ότι έχουν εξαφανιστεί τα προβλήματα ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Αθήνα.
Ενώ προσθέτει, ότι η νέα πρέσβης μπορεί να είναι ολίγον γκροτέσκα και τραμπική, αλλά ούτε χαζή είναι, ούτε αμόρφωτη και το πιστοποιεί η πορεία της μέχρι στιγμής, από τη θέση του βοηθού Εισαγγελέα στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι το επιτελείο του Τραμπ. Και προσθέτει ότι τα όσα έχει πει στο παρελθόν για τους Ελληνες στην οικονομική κρίση δεν διαφέρουν και πολύ με το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε τότε διεθνώς για την Ελλάδα.
Και καταλήγει προτείνοντας ένα βιβλίο ενός διπλωμάτη που υπηρέτησε στην Αθήνα και ο οποίος γράφει για τα διπλωματικά παρασκήνιο στις πρεσβείες και στο State Department. Για όσους θέλουν να ενημερωθούν περαιτέρω.
Στάθης Καλύβας: Διαβάζω πολλές υπερβολές για την Kimberly Guilfoyle
Θα στεναχωρήσω μερικούς καλούς φίλους αλλά διαβάζω πολλές υπερβολές για την Kimberly Guilfoyle που συγκεντρώνει τα πυρά του σχολιασμού ("πως τόλμησε να μας κάνει ο Τραμπ κάτι τέτοιο"). Επιπλέον έχω και καλό σκοπό. Ξεκινώ με τις υπερβολές.
Η Kimberly είναι τραμπική και δεν είναι βέβαια διπλωμάτης. Ομως είναι παράδοση στις ΗΠΑ η θέση του πρεσβευτή, ιδίως σε προορισμούς πολυτελείας να προσφέρεται εν είδει ανταμοιβής σε φίλους, υποστηρικτές και χρηματοδότες του προέδρου. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία, πάντως δεν είναι εφεύρεση του Τραμπ. Και η Αθήνα, πως να το κάνουμε, είναι πλέον τέτοιος προορισμός πολυτελείας (ευτυχώς λέω εγώ, δεν είμαστε Δαμασκός!).
Ο νυν πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι τέτοια περίπτωση, δηλαδή διορισμού χρηματοδότη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν κάνουν πολιτική, είναι όπως οι εστεμμένοι, για τις εμφανίσεις, τα πάρτυ κλπ. Την δουλειά την κάνει πάντα το διπλωματικό προσωπικό. Οπότε η απόφαση αυτή δεν έχει κάποια ουσιαστική ή ακόμη χειρότερα κάποια βλαβερή συνέπεια για την Ελλάδα, πέρα του γεγονότος πως θα κάνει την Αθήνα ακόμη πιο γκλάμορους, γιατί έτσι όπως την κόβω θα θέλει να εμφανίζεται συνέχεια στα παγκόσμια μέσα και έχει τον τρόπο να το κάνει. Δηλαδή ακόμη περισσότεροι Αμερικανοί θα κατακλύσουν την χώρα μας προς μεγάλη χαρά των ξενοδόχων και των εργολάβων. Πάντως, δεν το θεωρώ απίθανο να εξελιχθεί σε μεγάλη φαν της Ελλάδας, που δεν το λες και κακό.
Τώρα, η εμφάνιση της είναι, πως να το πούμε ευγενικά, κάπως γκροτέσκα. Αυτό το τελευταίο δεν είναι σεξισμός να λέγεται, όμως είναι σεξισμός (στον οποίο μάλιστα υποκύπτουν κάμποσοι "συμπεριληπτικοί") να υπονοείται πως η εμφάνιση της σημαίνει πως είναι χαζή, ανίκανη και αμόρφωτη. Δεν είναι.
Είναι νομικός που υπήρετησε ως εισαγγελέας στο Σαν Φρανσίσκο για τέσσερα χρόνια. Ηταν επίσης σύζυγος του Gavin Newsom που υπήρξε δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, είναι κυβερνήτης της Καλιφόρνια και προαλείφεται για μελλοντικός προεδρικός υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος--που σημαίνει πως έχει κινηθεί σε υψηλούς πολιτικούς κύκλους. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την τηλεόραση και την πολιτική, αρραβωνιάστηκε τον πρωτότοκο γυιό του Τραμπ, ο αρραβώνας χάλασε και γι' αυτό της προσφέρθηκε η πρεσβεία της Αθήνας (δίνει νέο περιεχόμενο στην έκφραση "στρίβειν δια του αρραβώνος").
Το τηλεοπτικό σχόλιο που έκανε για την Ελλάδα το 2015 δεν έχει κάτι το μεμπτό ("κόψτε τη γκρίνια και σηκώστε τα μανίκια", κανείς δεν υποστηρίζει τους "τζαμπατζήδες" κλπ) ενώ η έκφραση "suck it up" είναι αθώα και απολύτως διαδεδομένη, χρησιμοποιείται παντού και από τους πάντες, και αντιστοιχεί χοντρικά στο "σώπα και κολύμπα". Με λίγα λόγια, μπορεί να μην μας γούσταρε (το 2015 θυμίζω!) αλλά δεν σημαίνει ούτε πως μας μισεί, ούτε πως είναι για πέταμα.
Ο καλός μου σκοπός τώρα: τέτοια πράγματα (και πολλά άλλα) περιγράφει πολύ ωραία ο αγαπημένος μου Todd Pierce στο εξαιρετικό του βιβλίο Attache case που μόλις κυκλοφόρησε. Ο Todd υπηρέτησε για μεγάλα διαστήματα στην Αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας (και όχι μόνο) και περιγράφει την εμπειρία του στο αμερικανικό διπλωματικό σώμα με τρόπο αστείο αλλά και πολύ συγκινητικό προς το τέλος του. Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, και σίγουρα το βιβλίο που με έκανε να γελάσω όσο κανένα άλλο. Διαβάστε το!