Μεγάλος Διαγωνισμός TheTOC powered by Viva: Δείτε τα δώρα του Ιανού!

Το TheTOC καλωσορίζει τη Viva με έναν μεγάλο διαγωνισμό! Τώρα μπορείτε να αγοράσετε τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά σας εισιτήρια με τον πιο εύκολο τρόπο: απευθείας από το TheTOC.gr χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα της Viva. Κάνοντας τις κρατήσεις σας μέσα από το TheTOC, έχετε τη δυνατότητα να μπείτε στον μεγαλύτερο καλοκαιρινό διαγωνισμό!

Μπείτε στον μεγάλο διαγωνισμό του TheTOC εδώ.

Δώρα από τις Εκδόσεις IANOS

Παραλία και βιβλίο πάνε χέρι χέρι! Οι εκδόσεις IANOS προσφέρουν στους νικητές 7 καταπληκτικά βιβλία για όλες τις προτιμήσεις:

Ανδέας Μπελεγρής - «Εκ του πατρός εκπορευόμενοι»

Σ’ ένα χωριό της Μεσογείου, ένας πατέρας δολοφονείται από τον έναν εκ των διδύµων γιων του. Οι αυτόπτες µάρτυρες της δολοφονίας δεν µπορούν να αναγνωρίσουν ποιος από τους δύο έπραξε το έγκληµα, καθώς πρόκειται για οµοζυγωτικούς διδύµους, σχεδόν κλώνους. Τα δύο αδέλφια εξαφανίζονται και το έγκληµα απασχολεί τα ΜΜΕ της χώρας. Όταν συλλαµβάνονται, παραδίδουν στην Αστυνοµία ένα σηµείωµα του πατέρα τους που ζητά να µη διωχθεί ο γιος του. Ένας δημοσιογράφος, έξι χρόνια µετά το έγκληµα, συναντά τους πρωταγωνιστές και τους φίλους τους, που κάποιοι από αυτούς είναι και δικοί του φίλοι. Πού αρχίζει και πού τελειώνει το δέσιµο των δύο αδελφών; Ποιος πραγµατικά αποφάσισε τον φόνο; Ένα θύµα µπορεί να γίνει µετά θάνατον θύτης;

Αντώνης Δούμας-Κανάκης - «Μπαμπά... (μια κανονική ημέρα)»

"Αυτό δεν είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Είναι ένα πέρα για πέρα αληθινό, κείμενο, που περιγράφει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αντιδράσεις, τα γεγονότα, είκοσι περίπου συγκεκριμένων ημερών.
Τις είκοσι αυτές ήμερες αυτά έζησα, αυτά ένιωσα, αυτά σκέφτηκα, αυτά φώναξα, αυτά έκανα.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε αυθόρμητα, άμεσα, ασταμάτητα. Γράφτηκε μόνο του, μέσα σε τέσσερις περίπου ήμερες, όταν συνέβη ό,τι συνέβη. Έκτος από τις εκ των υστερών ορθογραφικές διορθώσεις, ούτε μια λέξη δεν άλλαξε από την αρχική άμεση-αυτόματη καταγραφή. Δεν σουλουπώθηκε στη συνέχεια, δεν στρογγύλεψε, δεν δουλεύτηκε το περιεχόμενο ή οι διατυπώσεις. Έμεινε έτσι, ακατέργαστο και ωμό.

Το κείμενο αυτό είναι μια αντίδραση, μια ανάγκη, ένα καταφύγιο, μια ενέργεια που δεν την αποφάσισα εγώ. Το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για να δημοσιευτεί. Το κείμενο αυτό εύχομαι να μην είχε γραφτεί πότε.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από εμένα για τον Μπαμπά μου, από μένα για μένα, αλλά και για όλους τους Μπαμπάδες, για όλους τους γιους, για όλες τις Μαμάδες-συντρόφους, για όλες τις κόρες…
Για τους ιερούς αυτούς δεσμούς…"

Μαριέττα Πεπελάση - «Δίδυμες Ακτίνες»

Η κυτταρική μνήμη του ανθρώπου στον υπέροχο πλανήτη Γαία, του θυμίζει διαρκώς έναν «χαμένο παράδεισο», που δεν είναι –βεβαίως– αυτός της παιδικής ηλικίας. Αυτή η διαρκής αναζήτηση επιστροφής στην Εστία διακατέχει τη συνειδητότητα όλων των ποιητών. Πολλοί μιλούν για το λεγόμενο «ωκεάνιο συναίσθημα». Ο Καβάφης μίλησε για την επιστροφή στην Ιθάκη. Η Βίβλος για την επιστροφή του ασώτου και την εξορία από τον Κήπο της Εδέμ. Ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος μιλάει για το Φως που θα μας καταπιεί, μετά… Η Μαριέττα Πεπελάση είναι ποιητική προσωπικότητα. Τα ποιήματά της είναι απλώς και μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Συνθέτει μουσική, ζωγραφίζει, βοηθάει τους ανθρώπους ως ψυχολόγος να επουλώσουν τα τραύματά τους, υπάρχει στην εποχή της Κρίσης, ως φωτεινός φάρος και σηματωρός για τον Χρυσούν Αιώνα που δικαιούμεθα άπαντες. Στις «Δίδυμες Ακτίνες», ο ρυθμός, η αυστηρή δόμηση του λόγου, η έκδηλη μουσικότητα δημιουργούν ένα πρώτης τάξεως λιμπρέτο για ορατόριο, που όταν γραφτεί θα σταθεί αντάξια της «Λειτουργίας κάτω από την Ακρόπολη» του Νικηφόρου Βρεττάκου. Ο Έρωτας συμπαντικός και τρισάγιος, όχι απλώς και μόνον αντίδοτο του Θανάτου, αλλά σκοπός κι έργο ζωής. Πέρα από κάθε μικρότητα και συμπλεγματική αναζήτηση οποιασδήποτε καταξίωσης, η Ποίηση της Μαριέττας Πεπελάση είναι συμπαντική, ανθρωπιστική, ελληνική και γι’ αυτό οικουμενική. Η ιδιόλεκτός της επεξεργασμένη μέχρις λειάνσεως, αναδίδει τη φυσικότητα των γνήσιων διαλόγων με τον αναγνώστη και τον εαυτό.

Ανδρέας Μαράτος - «Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης. Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θεοδωράκη και η εποχή του»

Ο Ανδρέας Μαράτος αντιμετωπίζει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ως ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο μουσικό κόσμο, ως τεκμήριο της δυναμικής και των μετέωρων αιτημάτων μιας ολόκληρης εποχής. Ερευνά τις καταγωγικές του ρίζες και τον πολυπρισματικό χαρακτήρα του ως οδοδείκτες επιστροφής σε ένα μέλλον που δεν ήρθε ακόμα. Μελετά τους δεσμούς του με την ταραγμένη πολιτική ιστορία του τόπου, την τραγική περιπέτεια της Αριστεράς, την κοινωνικοπολιτική κοσμογονία του εικοστού αιώνα. Τελικά, πώς το έργο αυτό αναδύεται μέσα από τη συνάντηση και την υπέρβαση των κυρίαρχων ρευμάτων σκέψης και τέχνης της εποχής καθώς και την αλληλεπίδρασή του με τις συγκαιρινές του ραγδαίες μεταμορφώσεις του χώρου και των συλλογικών νοοτροπιών όπως αυτές αποτυπώνονται στο σώμα της πόλης.

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη - «Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας και η διέξοδος: η δραχμή»

Στο βιβλίο αυτό οι αναγνώστες θα απολαύσουν μια ζωντανή ανάλυση μοναδικής αμεσότητας, καθώς τα συμβάντα που εξυφαίνουν βήμα προς βήμα την ελληνική οικονομική γενοκτονία συλλαμβάνονται από τη συγγραφέα ακριβώς τη στιγμή που διαδραματίζονται, και όχι, όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες αφηγήσεις, εκ των υστέρων. Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα είδος συγκλονιστικού ημερολογίου της περιόδου 2011-2014, που καταγράφει με κινηματογραφική ταχύτητα και απαθανατίζει με φωτογραφική πιστότητα ακριβώς τη στιγμή που ένα προς ένα τα δραματικά γεγονότα ρίχνονται αλύπητα στην ελληνική σκηνή, από τους εταίρους μας, για να μορφοποιηθούν με ποικίλους τρόπους στη συνέχεια. Η ανάλυση και κριτική των συμβάντων αυτής της δραματικής περιόδου αποτελούν το κύριο σώμα του ανά χείρας έργου και χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες. Το βιβλίο φιλοδοξεί να προβληματίσει ένα αναγνωστικό κοινό πολύ ευρύτερο αυτού των οικονομολόγων ή ακόμη και όσων διαθέτουν επαρκείς γνώσεις οικονομίας. Επιλέχθηκε γι’ αυτό όσο γίνεται πιο απλός τρόπος γραφής, ποικιλία θεμάτων, καθώς και αποφυγή, στο μέτρο του δυνατού, μακροσκελών και κουραστικών θεωρητικών αναλύσεων. Χωρίς, φυσικά, αυτό να σημαίνει και απουσία έμμεσης αλλά στερεάς στήριξης του όλου κειμένου από τη βασική οικονομική θεωρία.

Χρήστος Γιανναράς - «Τόπος του ανοίκειου τρόπου»

Μοιάζει τελευταία να μεγαλώνει ο αριθμός των ανθρώπων που ψάχνουν, με σοβαρότητα και συνέπεια, απάντηση στο ερώτημα: Γιατί, διακόσια χρόνια τώρα, θέλουμε να γίνουμε ένα σωστά οργανωμένο, λειτουργικό, προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος – και δεν τα καταφέρνουμε.

Τί φταίει, ποιος μας εμποδίζει, πού σκοντάφτουμε.

1. Σωστὴ διάγνωση: τὸ μισὸ τῆς ἀνάκαμψης

Ὁ δῆμος σὲ λήθη τοῦ οἰκείου — Ἐπώνυμοι οἱ τελεστὲς τοῦ ἀνοίκειου τρόπου — Ἡ λοιμικὴ τοῦ πελατειακοῦ κράτους — Ὀλετήρια ἡ ἰδιοτέλεια — «Νταβατζῆδες» καὶ «κουρσάροι» — Πρωτογονισμοῦ θεσμοποίηση

2. Τί θὰ σήμαινε «ἀλλαγὴ γηπέδου»

«Νέμεσις» — Ὁ ρεαλισμὸς τῆς προσφυγῆς στὴν ἀριστεία — Δήμευση τῶν κλοπιμαίων θὰ ἀλλαξο­δρομήσει τὴ χώρα — Ἐπαναστατικὴ κάθε πράξη ποὺ προάγει τὴν ποιότητα — Αὐτοκαταστροφικὴ ἡ κα­τεστημένη στὴν πολιτικὴ μωρία — Ἡ δυναμικὴ τοῦ «νοήματος»

Βαγγέλης Γερμανός - «Ο Αρμενιστής»

"Το τραγούδι είναι μοντέλο της ανθρώπινης ύπαρξης και της ουσίας της. Εμβαθύνοντας στη φύση του, στον λόγο δηλαδή και στον τρόπο κατασκευής του, ενώνουμε τον εαυτό μας με τον κόσμο. Τραγουδότοποι είναι οι μύθοι και τα όνειρα, η μνήμη και η θέληση, οι εμπειρίες, τα πάθη και οι ελπίδες μας. Έχει άπειρες όψεις και χαμαιλεόντιες ιδιότητες. Με διαρκή άσκηση, όξυνση και ανάμιξη των αισθήσεων και κυρίως με την ενόραση και τον στοχασμό, μπορεί να συλληφθεί. Αλλά μόνο προς στιγμήν.

Όπως όλες οι ΤΕΧΝΕΣ ("καλές" ή μη), έτσι είναι κι αυτή του ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΥ... Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο...

Στον ΑΡΜΕΝΙΣΤΗ τεκμηριώνω το πρακτικό και θεωρητικό κομμάτι της τέχνης του Τραγουδοποιού, με τρόπο απόλυτα βιωματικό. Με παραδείγματα απ' όλα τα τραγούδια μου (στίχοι, πάρτες)...

Συν, ο υποφαινόμενος με την κιθάρα του..."

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr