Η Μαρία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μοναχοπαίδι. Σε σπίτι νοικοκυραίων με τη δική τους επιχείρηση. Ήθελε να σπουδάσει δασκάλα. Το 1990 μπήκε να δουλέψει στη δουλειά του πατέρα της και έμεινε εκεί για δέκα χρόνια. Οι γονείς έφυγαν από τη ζωή, η επιχείρηση διαλύθηκε, η Μαρία έμεινε μετέωρη. Τα έξοδα βροχή και μια πιστωτική που την φόρτωνε συνεχώς.
Μέχρι που δεν μπόρεσε να την πληρώνει πια. Η τράπεζα της πήρε το σπίτι και το 2000 η Μαρία άρχισε μια περιπλάνηση σε ξενώνες, φιλοξενούμενη, άνθρωπος περιπλανώμενος μέσα στην πόλη. Καρέας, Βουλιαγμένη, κέντρο Αθήνας, μια περιπλάνηση δεκατεσσάρων ετών. Με ανασφάλεια με προσωρινές δουλειές, με φόβο. «Υπήρχαν φορές που φοβήθηκα, ευτυχώς τα διαστήματα αυτά ήταν μικρά», μου λέει.
Το φθινόπωρο του 2015 η Μαρία μπήκε σε σπίτι. Το δικό της σπίτι μετά από μια μακρά και επώδυνη διαδρομή. Είναι οι πρώτες γιορτές που θα κάνει από το 2000 σπίτι της. Πουλάει Σχεδία και ψάχνει να βρει μια πιο μόνιμη δουλειά.
«Να μη τα παρατάς», «Να μη σταματάς να το παλεύεις. Αυτό έμαθα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό είναι το μόνο που έχω να πω σε όποιον δυσκολεύεται».