Ο Μάνος Βουλαρίνος είναι ο μοναδικός αυτή τη στιγμή ραδιοφωνικός παραγωγός που ξεχωρίζει για το αιχμηρό του χιούμορ και τη σάτιρα που εκτοξεύει χωρίς διακρίσεις. Πριν από λίγες μέρες δέχτηκε έντονη κριτική για το σχολιασμό που έκανε σε μία ανάρτηση της τραγουδίστριας Μποφίλιου.
Σήμερα μιλά στο TheTOC για το τι σημαίνει κατά την άποψή του η δυσανεξία στο χιούμορ και την σάτιρα, πόσο αυτό συνδυάζεται με την ασφάλεια και την βεβαιότητα που νιώθει ο καθένας μας γι’ αυτό που είναι και πως μπορούμε να καθαρίσουμε τα social media από την τοξικότητα και τις κατάρες.
- Εχεις βρεθεί κάποιες φορές στη δίνη του κυκλώνα λόγω καυστικών σχολίων. Μήπως τελικά η σκόνη και ο θόρυβος που σηκώνεται σε σχέση με το χιούμορ που έχεις πρόθεση να κάνεις κάνει το όλο θέμα πιο άβολο;
Θα σου πω. Καμιά φορά είναι έτσι αλλά τελικά δεν μετανιώνω, διότι αν αρχίσω να το μετανιώνω δεν θα κάνω πλάκα.
Αν κάθε φορά σκέφτομαι ότι κάτι που λέω ή γράφω μπορεί κάποιος να το εκμεταλλευτεί και να το εμφανίσει ως κάτι άλλο, τότε το 90% των πραγμάτων που λέω και γράφω δεν θα έπρεπε ούτε να τα λέω ούτε να τα γράφω. Είναι ενοχλητικό, ειδικά όταν σε κατηγορούν για κάτι άλλο από αυτό που είπες, αλλά σιγά σιγά το ξεπερνάς. Από ένα σημείο και μετά απελευθερώνεσαι.
- Η ιστορία με την ανάρτηση της κ.Μποφίλιου και τον δικό σου σχολιασμό πήρε αρκετή έκταση στα socia media. Πολλοί μίλησαν για σεξισμό, για body shaming, για πολλά πράγματα. Περίμενες να προκληθεί αυτός ο θόρυβος;
Δεν το περίμενα καθόλου γιατί το θεώρησα χαριτωμένο. Προκλήθηκε γιατί κάποιοι celebrities βρίσκουν πολύ βολικό να παριστάνουν τα θύματα, να αυτοθυματοποιούνται, αισθάνονται ότι κερδίζουν χειροκρότημα ή συμπάθεια. Επίσης προκλήθηκε γιατί αυτό που κοροϊδεύω είναι ο τρόπος σκέψης. Είναι η ματαιοδοξία, είναι το μυαλό. Δηλαδή αν κάποιο shaming υπάρχει, είναι το brain shaming και είναι πολύ ενοχλητικό να σου κοροϊδεύουν το πως σκέφτεσαι να σε κοροϊδεύουν, τη ματαιοδοξία σου, τον χαρακτήρα σου. Οπότε είναι πολύ εύκολο κάποιος να το αποκρούσει αυτό λέγοντας α, μου κοροϊδεύουν το σώμα μου.
- Αυτή η ματαιοδοξία όμως δεν έχει φουντώσει πολύ και λόγω των social media δεν έχεις πέσει και εσύ θύμα αυτής της ματαιοδοξίας;
Αυτά που κοροϊδεύω δεν σημαίνει ότι δεν τα κάνω εγώ. Αλλά αν κορόιδευα μόνο αυτά που δεν κάνω, δεν θα κορόιδευα σχεδόν τίποτα. Φυσικά και έχω πέσει θύμα της ματαιοδοξίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να την κοροϊδεύω. H ματαιοδοξία είναι αντικείμενο της σάτιρας από τότε που η σάτιρα υπάρχει.
Tο όλο θέμα xρησιμοποιήθηκε προκειμένου να αυτοθυματοποιηθεί η τραγουδίστρια. Διότι ας πούμε τον Σαρκοζί όταν τον κορόιδευαν που έκανε τα μυτάκια για να φαίνεται ψηλότερος δεν είπε κανένας "ρε σεις, τον κοροϊδεύετε επειδή είναι κοντός". Όλοι κατάλαβαν ότι τον κοροϊδεύουμε επειδή είναι ματαιόδοξος. Δεν κοροϊδεύαμε το σώμα του αλλά το μυαλό του .
- Στην περίπτωση της κ.Μποφίλιου έχει παίξει ρόλο ότι η τραγουδίστρια προέρχεται από την Αριστερά;
Απολύτως ναι. Η ασυλία της Αριστεράς είναι κοινός τόπος, όπως και η ευκολία με την οποία οι σύντροφοι παριστάνουν τα θύματα. Και σίγουρα η μανία με την οποία επιδιώκουν να εμφανιστούν ως θύματα.
- Δηλαδή λες αν το είχες κάνει σε μια τραγουδίστρια που έχει δηλώσει ότι είναι Νέα Δημοκρατία δεν θα είχε σηκωθεί ο θόρυβος;
Σε μια τέτοια περίπτωση θεωρώ πως όλοι όσοι μου επιτέθηκαν το πιο πιθανό θα ήταν να με χειροκροτούσαν ή στη χειρότερη δεν θα έλεγαν τίποτα.
Επίσης δεν πειράζει αν κάνεις αστεία με κάποιον που είναι άντρας. Πέντε μέρες πριν την Μποφίλιου είχα βάλει φωτογραφία του Αδωνι Γεωργιάδη που ήταν τέρμα μαυρισμένος από το καλοκαίρι και έγραψα Black Lives Matter. Κανένας δεν μου είπε "γιατί κοροϊδεύεις την εμφάνισή του;". Γιατί είναι δεξιός και άντρας και σχεδόν επιβάλλεται να τον κοροϊδεύουν.
- Και για να θυμηθώ κάτι άλλο τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν κατά διαστήματα στο διαδίκτυο του Γιώργου Λιάγκα με μαγιό.
Είναι άντρας, δεν είναι αριστερός, οπότε μπορείς να λες ότι θέλεις. Τον Λιάγκα τον λένε κανονικά χοντρό. Αυτή είναι η διαφορά. Επίσης είναι άλλο να τραβήξει κάποιος μια φωτογραφία κάποιου για να τον κοροϊδέψει κι άλλο να κοροϊδέψεις μια φωτογραφία που ένας σελέμπριτι δημοσιοποιεί.
Αν ανέβαζα εγώ ένα βίντεο, να τραγουδάω θα ήταν γελοίο να εξοργίζομαι με όποιον μου λέει ότι είμαι φάλτσος ή με όποιον μου λέει ότι αυτός δεν ξέρει να τραγουδάει. Όταν δημοσιοποιείς την εικόνα σου λες "κοιτάχτε με". Πώς μετά λες μην με κοιτάτε;
- Άρα λες ότι από τη στιγμή που λες κοιτάχτε με, πρέπει να δέχεσαι και την κριτική.
Φυσικά. Εσύ λες "κοιτάχτε με". Κι αφού λες "κοιτάχτε με", κοιτάμε
- Είπες πριν ότι ένταση της κριτικής έχει να κάνει το αν αναφέρεσαι σε άντρα ή γυναίκα. Δεν υπάρχει σε αυτό το κομμάτι ισότητα;
Καμία. Οι άντρες είναι γουρούνια. Κι έτσι για τους άντρες μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε γιατί είναι γουρούνια ένώ για τις γυναίκες δεν μπορούμε να πούμε σχεδόν τίποτα γιατί είναι ξέρω ‘γω πλάσματα του ουρανού.
- Μου έρχεται τώρα στο μυαλό το θέμα του Γάλλου προέδρου με την σύζυγό του
Στην περίπτωση του περιστατικού με τον Μακρόν και την σύζυγό του αν είχε συμβεί το αντίθετο θα ψάχναμε τώρα τα κομματάκια του Μακρόν.
Βέβαια, εδώ υπάρχει το πραγματικό γεγονός της βίας που την υφίστανται περισσότερο οι γυναίκες παρά οι άντρες οπότε υπάρχει ένας λόγος που υπάρχει μια ευαισθητοποίηση. Είναι άλλο αυτό και άλλο η αντίδραση στην κοροϊδία . Την κοροϊδία όσο μπορεί να την αντέξει ένας άντρας τόσο μπορεί να την αντέξει και μία γυναίκα. Οπότε εκεί δεν δικαιολογείται καθόλου αυτός ο διαχωρισμός.
- Εσύ πέφτεις στην παγίδα να κριτικάρεις ή να ρίξεις χιουμοριστικά βέλη περισσότερο εναντίον μίας γυναίκας απ' ότι ενός άνδρα;
Καθόλου. Κυρίως αυτοί που κοροϊδεύω είναι άντρες γιατί οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άντρες.
- Ποια είναι η πηγή που τροφοδοτεί το χιούμορ σου και την σάτιρα σου;
Νομίζω ότι με εμπνέουν η υποκρισία, η ματαιοδοξία, η διάθεση για εξαπάτηση, οι αντιφάσεις…γενικώς αυτό που λέμε "ανθρώπινη κατάσταση". Η σοβαρότητα με την οποία αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας, το ότι συχνά νομίζουμε πως είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, το σύνδρομο του πρωταγωνιστη…. όλα αυτά μαζί. Που είναι η ανθρώπινη κατάσταση.
- Η κυριαρχία των social media δεν μας ωθεί λίγο στο να γίνουμε πρωταγωνιστές;
Φυσικά. Υπάρχει στ’αλήθεια το σύνδρομο του πρωταγωνιστή. Νομίζουμε όλοι ότι είμαστε οι πρωταγωνιστές σε μια ταινία όχι μόνο της δικής μας ζωής, αλλά και της ζωής των άλλων, ότι εμείς είμαστε ό,τι σημαντικότερο και στις ζωές των άλλων. Τα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η γνώμη μας, ότι έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία το πού πήγαμε διακοπές, ότι έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία ποιο φαγητό μας αρέσει.. ενώ κανείς δεν νοιάζεται στην πραγματικότητα.
- Έχεις ανεβάσει εσύ φωτογραφίες με μαγιό από τις διακοπές σου;
Όχι γιατί δεν ξέρω να ρουφάω καλά την κοιλιά μου.
- Χωρίς να τη ρουφάς;
Όχι δα. Με την κοιλιά μου θα εμφανιστώ; Θέλω πρώτα να μάθω να τη ρουφάω και μετά να ανεβάσω φωτογραφίες.
- Γιατί κάποιος δεν θέλει να ανεβάσει μια φωτογραφία πραγματικά όπως είναι και επιθυμεί να ανεβάσει μόνο μια ιδεατή φωτογραφία ή όπως θα ήθελε να είναι;
Όταν μιλάμε για celebrity ο σκοπός που ανεβάζει μία φωτογραφία είναι για να τον χειροκροτήσει το κοινό του. Δεν υπάρχει άλλος λόγος. Για τους άλλους λόγους μοιράζεται φωτογραφίες μόνο με τους φίλους του. Τους κανονικούς φίλους. Αν έχει φυσικά.
- Έχεις κι εσύ όμως ένα κοινό και με αυτή την έννοια είσαι και εσύ celebrity.
Αν είμαι, είμαι μάλλον μικρού βεληνεκούς. Αλλά κάνω κι εγώ επίδειξη. Σώμα να επιδείξω δεν έχω οπότε επιδεικνύω τη σκέψη μου. Αυτά που γράφω και ανεβάζω, τα σχόλια, τα αστεία μου.
Ο κανονικός celebrity όμως θέλει το κοινό του να έχει μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα, μια εξιδανικευμένη εικόνα για εκείνον. Οπότε πασχίζει κάθε του ανάρτηση να είναι όσο το δυνατόν πιο κολακευτική. Γενικά οι άνθρωποι ρε παιδί μου, μας αρέσει να φαινόμαστε πιο ωραίοι απ’ ό, τι είμαστε στην πραγματικότητα. Και αυτό το κάνουμε με μανία πλέον.
- Αφού όλοι το κάνουμε όπως λες και βάζουμε φίλτρα και φτιάχνουμε τις φωτογραφίες γιατί μας ενοχλεί όταν ο άλλος επισημαίνει αυτές τις παρεμβάσεις μας;
Γιατί καμιά φορά υποτιμούμε όλους τους άλλους και νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουμε επίδειξη και θυμώνουμε μ’ αυτό που το λέει. Επίσης καμιά φορά δεν έχουμε χιούμορ. Ας πούμε αυτό με το ρούφηγμα της κοιλιάς Ένας άνθρωπος ακομπλεξάριστος και με χιούμορ θα γελούσε. Δηλαδή εγώ άμα ποστάρω φωτογραφία μου, στην οποία προφανώς κι εγώ θα ρουφήξω την κοιλιά μου, και μου πει κάποιος κάτι του στυλ "πω πω κράτημα αναπνοής" θα γελάσω δεν θα θυμώσω.
- Σε ενόχλησε η αντίδραση της Μποφίλιου;
Δεν με ενόχλησε, με την έννοια ότι εξέθεσε περισσότερο την ίδια. Αυτό που με ενόχλησε είναι ότι πολλοί άνθρωποι μείνανε με την εντύπωση ότι την είπα χοντρή. Δηλαδή νόμιζαν ότι έγραψα ότι είναι χοντρή. Αυτό με ενόχλησε, αλλά οκ.
- Θα ήταν κατά την άποψή σου πιο έξυπνο για εκείνη να απαντήσει με χιούμορ ή να μην απαντήσει καθόλου;
Δεν ξέρω τι θα ήταν πιο έξυπνο για εκείνη, γιατί δεν ξέρω το κοινό της. Εκείνη ξέρει καλύτερα το κοινό της και ξέρει γιατί το έκανε. Οπότε δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να το αντιμετώπιζε με χιούμορ και να μην προσπαθούσε να θυματοποιηθεί. Μπορεί, να μην ήταν για το κοινό της το καλύτερο δυνατόν. Αλλά όπως είπα δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει στην τελική.
- Στη λογική όλων αυτών που συζητάμε για τα social media, είναι πολύ διαδεδομένη πια η cancel culture, η δημοσια αποδοκιμασία. Το έχεις φοβηθεί αυτό;
Νομίζω ότι πια το cancel έχει μια μικρή δυσκολία, ότι οι δυνατότητες έκφρασης είναι πια τόσο πολλές, που ακόμα και αν ακυρωθείς από κάπου, μπορείς να αναδειχθείς κάπου αλλού. Δεν νομίζω οτι στην Ελλάδα το cancel λειτουργεί πραγματικά. Aλλά ακόμα και oταν λειτουργεί, λειτουργεί όχι για ανθρώπους που μπορεί να πουν ενοχλητικά πράγματα. Λειτουργεί για ανθρώπους που έχουν κατηγορηθεί για βιασμούς, για σεξουαλική παρενόχληση, για τέτοια βαριά. Δεν έχω δει κανέναν να υφίσταται κάποια συνέπεια απλώς επειδή είπε κάτι που ενόχλησε. Ίσα ίσα, αν πάρουμε τους μεγάλους stand up κωμικούς που έχουν πει φοβερές χοντράδες που έχουν ενοχλήσει πολύ κόσμο, εξακολουθούν να είναι τρομερά πετυχημένοι.
- Υπάρχει όμως και η πληγή με τα δηλητηριώδη σχόλια που εμφανίζονται κάτω από αναρτήσεις ή κείμενα που εύχονται ακόμη και θάνατο και καρκίνο
Στην αρχή με ενοχλούσε αλλά πια δεν μου λέει τίποτα. Περισσότερο λυπάμαι τον άνθρωπο που είναι σε μια τέτοια κατάσταση. Περισσότερο αισθάνομαι οίκτο. Σκέφτομαι πόσο άσχημη ζωή πρέπει να ζει αυτός που πάει σε ποστ κάποιου για τον βρίσει επειδή δεν του αρέσει κάτι που είπε. Πρέπει να είσαι πολύ ταραγμένος μέσα σου. Και θα σου πω και ένα tip βασικό για να μη στεναχωριέσαι με την κατάντια κάποιων συμπολιτών: να απολυμαίνεις συνεχώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σου.
- Δηλαδή;
Να μπλοκάρεις συνεχώς, με το που θα δεις οτι κάποιος σε βρίζει ή ακόμα κι όταν δεις ότι βρίζει κάποιον άλλον. Μπλοκ, μπλοκ μπλοκ και μετά από λίγα χρόνια θα γλιτώσεις από όλους αυτούς. Εγώ το έχω κάνει. Και έτσι συνειδητοποιείς ότι αυτοί που θα επιτεθούν, που θα βρίσουν κτλ είναι δυο-τρεις χιλιάδες όλοι κι όλοι. Δεν είναι πάρα πολλοί άνθρωποι απλά κάνουν πολύ θόρυβο γιατί άνθρωπος που έχει εσωτερικό πρόβλημα τόσο μεγάλο ώστε να πηγαίνει να βρίζει και να καταριέται αναπόφευκτα κάνει φοβερό θόρυβο. Οπότε τον βγάζεις από τη ζωή σου.
Είμαι υπέρ του μπλοκ γενικά κι ισχυρίζονται κάποιοι άμυαλοι ότι είναι λογοκρισία. Προφανώς και δεν είναι λογοκρισία. Λογοκρισία είναι να μη σε αφήνω να γράφεις. Το να μη θέλω να βλέπω αυτά που γράφεις, το να κλείνω τα αυτιά μου για να μη σ’ ακούσω, δεν είναι λογοκρισία. Εσύ μπορείς να συνεχίσεις να λες ότι θες, απλώς εγώ δεν θέλω να ακούω αυτά που λες. Δεν θέλω να έχουμε πάρε - δώσε ρε παιδί μου.
- Γιατί εμείς στην Ελλάδα δεν αντέχουμε τη χοντράδα, την σάτιρα;
Δεν αντέχουμε γενικά την κριτική. Δεν αντέχουμε και τον χλευασμό και το χιούμορ. Νομίζω ότι έχει να κάνει με το ότι δεν είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας.
- Το αντέχουμε μόνο όταν αφορά άλλους. Όταν δεν αφορά εμάς, το απολαμβάνουμε.
Στην Αμερική κάνουν εκπομπές αφιερωματα σε διασημότητες στις οποίες εμφανίζονται άλλοι γνωστοί και – παρόντος του "τιμώμενου" προσώπου λένε τα χειρότερα, λένε χοντράδες φοβερές και γελάνε όλοι μαζί. Γιατί; Γιατί ο πετυχημένος αισθάνεται σίγουρος για τον εαυτό του. Εδώ οι διάσημοι Έλληνες τραγουδιστές, οι διάσημοι Έλληνες ηθοποιοί, οι διάσημοι Έλληνες πολιτικοί, οι διάσημοι Έλληνες δημοσιογράφοι συχνά δεν είναι και τίποτα φοβερές αξίες. Δηλαδή καταλαβαίνεις ότι και λίγο από τύχη είναι εκεί που είναι. Που σημαίνει ότι το αστείο τους ενοχλεί υπαρξιακά. Δηλαδή δεν αισθάνονται τη σιγουριά του ανθρώπου που λέει "γέλα όσο θες, εγώ ξέρω ότι είμαι καλός στη δουλειά μου και ξέρω ότι το ξέρουν και οι άλλοι".
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να είναι καλός στη δουλειά του και να τον ενοχλήσει ότι τον κοροϊδεύεις. Το να τον συκοφαντείς, να πεις ψέματα γι αυτόν, φυσικά θα τον ενοχλήσει. Αλλά να τον ενοχλήσει μια κοροϊδία ή η σάτιρα έναν άνθρωπο που είναι σίγουρος για το πόσο καλά κάνει αυτό που κάνει δεν νομίζω ότι συμβαίνει.
- Από την εμπειρία σου περισσότερο ενοχλούνται από την σάτιρα οι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί, οι celebrities ή οι πολιτικοί
Δεν μπορώ να το κρίνω γιατί κατα 95% κοροϊδεύω πολιτικούς και 5% όλους τους άλλους. Ίσως οι καλλιτέχνες να ενοχλούνται λίγο πιο πολύ γιατί δεν έχουν συνηθίσει την κοροϊδία. Μπορεί να θεωρούν ότι έχουν το ελεύθερο να λένε ό,τι θέλουν και να είναι υπεράνω κριτικής. Οι πολιτικοί, λίγο ή πολύ, έχουν συνηθίσει να τους κράζουν συνέχεια.
- Στη φετινή χρονιά ποιος θεωρείς ότι θα δώσει το περισσότερο γέλιο και το περισσότερο υλικό στην εκπομπή σου;
Ο Αλέξης αν εμφανιστεί. Όχι ο ίδιος, γιατί είναι ένα αστείο που έχει ξαναγίνει. Αλλά οι αντιδράσεις για την επανεμφάνιση, τα ξεκατινιάσματα με τη Ζωή, τον Κασσελάκη, τον Βαρουφάκη, αυτό το ωραίο συντροφικό μαλλιοτράβηγμα που θα γίνει, αυτό νομίζω θα είναι από κωμικής απόψεως το ωραιότερο πράγμα της χρονιάς.
- Αν δεν ήσουν ο Μάνος Bουλαρίνος και σατίριζες, με τις ίδιες δυνατότητες και το ταλέντο που έχεις τον Μάνο Βουλαρίνο, τι θα σατίριζες;
Τίποτα. Τι να σατιρίσω; Είμαι τέλειος. Δεν μπορείς να σατιρίσεις το τέλειο. (Δυνατά γέλια)