Ελληνας που σώθηκε: «Μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή»

Εχω την αίσθηση ότι μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Αντώνης Μαυρόπουλος, ο άνθρωπος που σώθηκε από τύχη από την αεροπορική τραγωδία της Ethiopian Airlines, την εμπειρία του.

«Κοιτάξτε να σας πω την αλήθεια δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ γιατί είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς όλο αυτό που έγινε και σιγά σιγά όσο περνάει ο καιρός ερχόμαστε πιο κοντά με την πραγματικότητα. Καταλαβαίνω πόσο δίπλα πέρασα και από την άλλη στεναχωριέμαι και συντρίβομαι για τους ανθρώπου χάθηκαν. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση. Ξέρετε τι γίνεται είναι μία από τις περιπτώσεις που μπορεί πραγματικά να σου αλλάξουν τη ζωή. Κάποιος φίλος μου είπε ότι σου δόθηκε δώρο μία δεύτερη ζωή φρόντισε να την ζήσεις όπως θέλεις», είπε ο Αντώνης Μαυρόπουλος στον ΣΚΑΙ.

Στην ερώτηση αν αλλάζουν όλα από εδώ και πέρα στη ζωή του απάντησε: «Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι ότι χάσαμε ανθρώπους που τους ξέραμε εκεί πέρα, γνωστούς και είναι συγκλονιστικό να ξέρεις ότι χάθηκαν για το τίποτα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και αυτό που σε χώριζε από τη μοίρα τους είναι κάποια λεπτά, δύο λεπτά ίσως ή ένα».

Όπως εξήγησε είχε μεταβεί στην Αντίς Αμπέμπα με αεροπλάνο και έτρεχε να προλάβει την ανταπόκριση της μοιραίας πτήσης για το Ναϊρόμπι, όπου θα συμμετείχε σε συνέδριο του ΟΗΕ. «Εγώ δεν μπήκα στην πτήση από τύχη δηλαδή ένας connection ambassador που ήρθε να με βρει να με πάει στην πτήση άργησε λίγο οπότε τον περίμενα. Ήταν μισή ώρα η διαφορά και έπρεπε να πάω πολύ γρήγορα. Είχε έρθει κάποιος από το αεροδρόμιο να με βρει. Δεν με βρήκε οπότε εγώ συνέχισα για να προλάβω», είπε ο Αντώνης Μαυρόπουλος.

«Επίσης αυτό που με έσωσε ήταν ότι δεν είχα δώσει βαλίτσα επειδή ήξερα ότι ήταν μικρή η διαφορά μεταξύ των δύο πτήσεων. Γιατί αν είχα δώσει βαλίτσα θα με περίμεναν οπωσδήποτε», παραδέχθηκε ο Αντώνης Μαυρόπουλος.

Και συνέχισε: «Η πτήση έφευγε 08:15. Εγώ έφτασα στην πύλη 8:03 και είχε κλείσει. Πήγα διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήταν δικιά μου ευθύνη. Οι πτήσεις ήρθαν στην ώρα τους και οι δύο και κακώς δεν με περίμεναν. Εγώ έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες να μπαίνουν μέσα αλλά ήταν κλειστή η πύλη δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ζήτησα τα ρέστα όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Τελοσπάντων οι άνθρωποι μου έβγαλαν ένα εισιτήριο για μετά από 3 ώρες να φύγω με την επόμενη πτήση. Μου ζήτησαν συγνώμη. Ήταν παρά πολύ ευγενικοί. Περίμενα. Δεν ήξερα τίποτα και όταν μετά από τρεις ώρες πήγα να επιβιβαστώ μου είπαν ότι δεν μπορείτε να επιβιβαστείτε γιατί είστε ο μοναδικός που δεν μπήκε στην πτήση που αγνοείται. Μέχρι την ώρα εκείνη 10:50 ή κάτι τέτοιο αγνοούνταν η πτήση. Δεν ξέραμε τι ακριβώς είχε γίνει. Τότε πραγματικά μου κόπηκαν τα πόδια γιατί κατάλαβα ότι εδώ τα πράγματα είναι ένα άλλο τοπίο. Είναι ένα άλλο πράγμα ότι καθυστέρησα και ένα άλλο πράγμα ότι δεν μπήκα σε μία πτήση που αγνοείται».

O Aντώνης Μαυρόπουλος μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ανάρτησε κείμενο με τον τίτλο η «η τυχερή μου μέρα» και έχει ποστάρει και το εισιτήριο που είχε βγάλει.

10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 - Η ΤΥΧΕΡΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ
Τρέχοντας να προλάβω την πτήση ΕΤ 302 Αντίς Αμπέμπα - Ναϊρόμπι, που συνετρίβη 6 λεπτά μετά την απογείωση της, είχα τα νεύρα μου γιατί δεν υπήρχε κανεις να με βοηθήσει να πάω γρήγορα. Την έχασα για δυο λεπτά, όταν έφτασα είχε κλείσει η επιβίβαση και έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα - φώναζα να με βάλουν κι εμενα αλλά δεν το επέτρεψαν. Στην πραγματικότητα, την πτήση την έχασα διότι δεν είχα δώσει βαλίτσα (αλλιως θα με περίμεναν για 10-15 λεπτά η και παραπάνω, διότι το να βρεθεί μια βαλίτσα φορτωμένη θέλει τουλάχιστον 40 λεπτά). Επίσης, όπως έμαθα αργότερα, την έχασα γιατί βγήκα πρώτος και πολύ γρήγορα από το αεροπλάνο και ο connection Ambassador που ήρθε να με παραλάβει δεν με βρήκε.

Οι άνθρωποι του αεροδρομίου, ευγενέστατοι, με προώθησαν στην επόμενη πτήση που θα έφευγε στις 11:20, μου ζήτησαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και με μετέφεραν σε ένα ωραίο lounge για την τρίωρη αναμονή.

Στις 10:50, καθώς επιβιβαζομουν στην επόμενη πτήση, δυο σεκιουριτάδες με ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλειας που θα μου εξηγήσει κάποιος ανώτερος αξιωματικός, δεν θα επιτρέψουν την επιβίβαση μου. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης και με οδήγησαν στον ανώτερο τους, στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου.

Αυτός μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται. Και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούν να με αφήσουν να φύγω, μέχρι να εξακριβωθεί ποιος είμαι, γιατί δεν μπήκα στην πτήση και τα σχετικά. Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγε ψέμματα, ωστόσο το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας.

Ένιωσα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, αλλά επανήλθα σε 1-2 δευτερόλεπτα γιατί σκέφτηκα ότι κάτι άλλο θα συμβαίνει, κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ίσως. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, ρώτησαν ότι έπρεπε να ρωτήσουν, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου και με άφησαν να περιμένω.

Με έβαλαν να καθίσω σε ένα σαλόνι και μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με ειδοποιήσουν.

Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία για την πτήση, φίλοι από το Ναϊρόμπι με ενημέρωσαν ότι 30 λεπτά μετά την αναμενόμενη ώρα δεν είχε προσγειωθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες για την τύχη της και ξαφνικά κόβονται και όλα τα WiFi του αεροδρομίου.

Ευτυχώς υπάρχουν και τα SMS - από στενό φίλο έμαθα ότι η πτήση συνετρίβη σχεδόν μόλις απογειώθηκε και ότι το θέμα έβγαινε στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.

Τότε κατάλαβα ότι πρέπει αμέσως να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω ότι δεν ήμουν μέσα και ότι για δυο μικρές τυχαίες συγκυρίες έχασα την πτήση - τη στιγμή που έκανα αυτή τη σκέψη κατέρρευσα γιατί τότε ακριβώς κατάλαβα ποσο τυχερός στάθηκα.

Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου. Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτος πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας. Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτε δεν τις αισθανόμαστε - αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία.

Πραγματικά, είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ που έγραψα ένα ποστ και είμαι ευγνώμων που ζω και που έχω τόσους φίλους που με έκαναν να νιώσω την αγάπη τους - φιλιά σε όλους και ένα θερμό ευχαριστώ για τη συγκινητική συμπαράσταση σας. Ειδική εύφημος μνεία για την έγκαιρη επέμβαση και υποστήριξη στους Jeroen Par Dijk Panos Fragiadakis Haris Kamariotakis και ένα μεγάλο συγνώμη στην οικογένεια μου για το σοκ που εζησαν.

Maybe not too old to rock n roll - but certainly too young to die...

Κυριακή 10/3/2019, 13:00 Αντίς Αμπέμπα, Αιθιοπία

(Το ποστ ανέβηκε από το Ναϊρόμπι στο οποίο έφτασα τελικά)

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr