"Έμεινα πάνω της 4-5 λεπτά, την πίεσα με το μαξιλάρι": Ο Αναγνωστόπουλος περιγράφει πώς σκότωσε την Καρολάιν

Tο μοιραίο βράδυ της δολοφονίας της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά περιέγραψε κατά την απολογία του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, υποστηρίζοντας ότι μετά τον πνιγμό της 20χρονης συζύγου του θεώρησε ότι είχε λιποθυμίσει.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος επιχείρησε να "δικαιολογήσει" την πράξη του με συχνές αναφορές σε βίαια ξεσπάσματα που ισχυρίστηκε ότι είχε η Καρολάιν.

Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε και η αναφορά της Προέδρου, ο οποίος είχε χαρακτηριστικά: "Στην αρχή γίνατε πιστευτός. Η ΕΛ.ΑΣ. επικήρυξε τους ληστές. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα".

Διαβάστε Επίσης

Σοκάρει ο Αναγνωστόπουλος για την αποβολή της Καρολάιν: "Βάλαμε τον σποράκο σε κουτάκι και πήγαμε στον Υμηττό"

Ο διάλογος με την έδρα

Πρόεδρος: Ανεβήκατε στο σώμα της;

Αναγνωστόπουλος: Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω, σωστά.

Πρόεδρος: Ήταν μπρούμυτα ή ανάσκελα;

Αναγνωστόπουλος: Στο πλάι. Προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην ψάχνετε λογική, ήθελα να πω μην χτυπιέσαι, χτύπησες τη μικρή. Ήταν ένα κράμα από θυμό, θλίψη, απογοήτευση. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμά της, άθελά της, αφορούσε και το παιδί. Ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα, έχασα τον έλεγχο. Την αγκαλιάζω και κινούμαι πάνω της. Ήθελα να ηρεμήσει και να με ακούσει.

Πρόεδρος: Αν θέλατε να ηρεμήσει δεν θα το κάνατε αυτό.

Αναγνωστόπουλος: Ναι, ήταν η εξαίρεση.

Πρόεδρος: Ναι, αλλά η εξαίρεση που της αφαίρεσε τη ζωή.

Αναγνωστόπουλος: Έχει ξεχειλίσει το συναίσθημα.

Πρόεδρος: Αλλά το ελέγχετε, άλλες τρεις φορές ανεβήκατε.

Αναγνωστόπουλος: Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει με μια συγγνώμη. Δεν θα βρω λογική.

Πρόεδρος: Μέχρι τις 4 το ελέγχετε. Τι το κατέστησε ανεξέλεγτο;

Αναγνωστόπουλος: Ίσως να έφτασα στα όριά μου και θα μετανιώνω ένα εκατομμύριο φορές. Αντί να συμβεί κάτι θετικό από μέρους της δεν άλλαξε τίποτα

Πρόεδρος: Δηλαδή, διαψεύστηκε η προσδοκία σας;

Αναγνωστόπουλος: Ναι, να λήξει το συμβάν. Έμεινα πάνω της 4-5 λεπτά ώστε να μην μπορεί να με χτυπήσει. Σε παρακαλώ ηρέμησε… μετά ένα χάος. Την πίεσα στο μαξιλάρι. Πήρα το μαξιλάρι. Μου φώναζε

Πρόεδρος: Μπορούσε να φωνάξει;

Αναγνωστόπουλος: Μπορούσε, σήκω παράτα με, φύγε, δεν θέλω να πω άλλα. Ηλίθιε ή άει… δεν θέλω να τα πω.

Πρόεδρος: Ποιος ήταν ο σκοπός σας; Να την ηρεμήσετε;

Αναγνωστόπουλος: Δυστυχώς δεν θα το συγχωρέσω, ούτε θα το εξηγήσω ποτε.

Πρόεδρος: Έκανε κάτι το θύμα;

Αναγνωστόπουλος: Μετά από το πρώτο κομμάτι είναι τόσο θολωμένο το μυαλό μου, με βρίζει, δεν υπάρχει λογική.

Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει;

Αναγνωστόπουλος: Δεν μπορώ να το εκλογικεύσω. Θα είναι για πάντα παρούσα στη ζωή μου.

Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα; Είχατε τη ζωή της στα χέρια σας. Το παιδί σας;

Αναγνωστόπουλος: Είναι ξεκάθαρο λάθος ό,τι έγινε.

Πρόεδρος: Δεν πέρασε από το μυαλό σας στα 5 λεπτά (του πνιγμού) ότι αυτό το παιδί έχει δικαίωμα να έχει μητέρα...;

Αναγνωστόπουλος: Θα ήταν για πάντα στη ζωή μου. Ήταν δεδομένο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ να μεγαλώσει η μικρή ...

Πρόεδρος: Μα νιώθατε να ξεψυχά η κοπέλα...

Αναγνωστόπουλος: Θα σας πω το εξής. Υπήρχε ποτέ περίπτωση ότι θα μεγαλώσει το παιδί χωρίς τη μητέρα ή τον πατέρα του; Και να το αποδεχτώ... με ήρεμη σκέψη; Ποτέ!!!! Δυστυχώς υπήρξε μια τελευταία έκρηξη που είναι εκτός ελέγχου. Αδικαιολόγητη...

Πρόεδρος: Μας λέτε ότι όσα μας είπατε είναι ικανά για ό,τι έγινε.

Αναγνωστόπουλος: Σας λέω απλά ό,τι έγινε. Δε θέλω να σας πω τίποτα διαφορετικό από ό,τι έγινε. Δεν υπάρχει αμφιβολία καμία ότι έχω ευθύνη σε προγενέστερα γεγονότα. Δεν έχω αποποιηθεί της ευθύνης. Πιθανόν σε μια σχέση 4 ετών έχω κάνει λάθη. Δεν προσπαθώ να πω ότι υπήρχε ένας σύζυγος και μια σύζυγος που τα έκαναν όλα καλά. Υπήρχαν κομμάτια με ψεγάδια. Εκρήξεις. Αυτά τα κομμάτια όμως στη σχέση μας. Δεν τα αγνοούσα αλλά σαν προβλήματα θεωρούσα ότι είναι πολύ μακριά από τα να μη λυθούν.

Και ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος πρόσθεσε ότι θεώρησε πως η Κάρολαϊν είχε λιποθυμίσει.

Αναγνωστόπουλος: Θεώρησα ότι είχε λιποθυμίσει..

Πρόεδρος: Δεν το καταλάβατε ότι έχασε τη ζωή της;

Αναγνωστόπουλος: Είμαι σε κατάσταση, ότι αφήνω την Καρολάιν σηκώνω τα μαξιλάρια και βλέπω κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω. Πλησιάζω και λέω λιποθύμισε. Η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή. Εύχομαι να είναι λιπόθυμη. Όταν τη βλέπω στο πρόσωπο. Ήταν γυρισμένη ένα τμήμα του προσώπου της, στο προφίλ.....Οι εικόνες είναι πάρα πολύ θολές όπως καταλαβαίνετε.

Πρόεδρος: Είμαι σίγουρη ότι η εικόνα είναι τώρα μπροστά σας.

Αναγνωστόπουλος: Δεν είναι εύκολο...όπως είπατε. Είδα σφιγμούς και πριν από αυτό είδα ανοιχτά τα μάτια της. Άρχισα να κινούμε πέρα-δώθε στο δωμάτιο. Οι επόμενες στιγμές το ίδιο χαοτικές όπως αυτές με το μαξιλάρι. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλάιω, περπατάω, είμαι σε πλήρη διάλυση.... Λίγα λεπτά 2-3.... Το χάος διήρκησε πολύ. Η πρώτη κίνηση να κατέβω κάτω τρέχοντας να δω τι κάνει η μικρή που κοιμόταν. Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη. Ξανανέβηκα πάνω. Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη.

Στην συνέχεια η πρόεδρος παρατήρησε σχολιάζοντας όσα έγιναν τις πρώτες ώρες μετά την δολοφονία.

Πρόεδρος: Σκεφτήκατε να παρουσιάσετε μια άγρια ληστεία. Ακόμα και η αστυνομία είχε επικηρύξει τους δράστες για 300 χιλιάδες ευρώ. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα.

Αναγνωστόπουλος: Έλεγα ότι θα γινόμουν πειστικός αν κάνω κακό και στο ζωάκι. Εκτός από την ηλιθιότητα της σκέψης, στο θολωμένο μου μυαλό δεν υπήρχε λογική. Πήγα στο ισόγειο, πήρα το σκυλί με το λουράκι. Δεν ήμουν νηφάλιος (…) Τράβαγα τα μαλλιά μου. Το σήκωσα ελαφρά και έβαλα το λουρί στο κάγκελο. Έφυγα. Ήταν αδύνατο να κοιτάω τη Ρόξυ... Το σκυλί έβγαζε δυνατούς ήχους, έντονους. Διήρκεσαν κάποια δευτερόλεπτα...

"Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία"

Ο πιλότος λίγο πριν από το τελευταίο στάδιο της απολογίας του, είπε στο δικαστήριο πως η Καρολάιν μετά την αποβολή που είχε και την ψυχική φόρτιση που προκάλεσε το γεγονός, άρχισε να έχει εξάρσεις θυμού τις οποίες η ίδια έλεγε πως τις είχε από την εφηβεία αλλά δεν είχε δει ο ίδιος ποτέ πριν.

Η εγκυμοσύνη που ακολούθησε με τη σειρά προβλημάτων που ανέκυψαν λόγω ασθενείας που διαγνώστηκε από τον τρίτο μήνα κύησης, αλλά και η γέννηση του μωρού που επί ενάμιση μήνα ήταν σε νοσηλεία, επιδείνωσε τα πράγματα, οπότε η 20χρονη τον χτυπούσε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου.

Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;

Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω.

Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.

Κατηγορούμενος: Δεν θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.

Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι;

Κατηγορούμενος: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.

Πρόεδρος: Ε, πώς δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.

Σύμφωνα με τον πιλότο το θύμα "είχε τάσεις βίας που έχανε τον έλεγχο του εαυτού της. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δεχθώ, ό,τι είχα να δεχθώ, είτε σωματικό είτε λεκτικό. Ένιωθα πως έπρεπε να απορροφήσω το ξέσπασμά της. Έμαθα να ζω με αυτό και μετά τα ξεσπάσματά της ήμασταν αγκαλιά. Μετά από κάποια ξεσπάσματα που, ειδικά δύο, ήταν επικίνδυνα για εμένα. Δεν θέλω να πω πιο πολλά. Ας πούμε μπορεί να πέταξε κάτι κατά λάθος που κινδύνευσε να με χτυπήσει άσχημα. Μετά από αυτά, αποφασίσαμε να πάμε στην κ. Μυλωνοπούλου".

Σε ερώτηση της προέδρου αν η συμπεριφορά της συζύγου ήταν εκείνη για την οποία αποφάσισαν να πάνε σε ειδικό, ο πιλότος απάντησε πως "αποφασίσαμε πως αμελήσαμε επί σειρά μηνών να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση από μήνες καταπόνησης που περάσαμε. Η Καρολάιν μπήκε στην λογική ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει γιατί η ζωή μας ήταν πάρα πολύ όμορφη. Στις 15 μέρες οι 14 ήταν παραμυθένιες".

Πρόεδρος: Άρα πήγατε για πρόβλημα της συζύγου;

Κατηγορούμενος: Στην ψυχολόγο πήγαμε για να βοηθήσουμε -εγώ με την ψυχολόγο- την Καρολάιν στις εξάρσεις της. Να διαχειριστεί το θυμό της και να βοηθήσει εμένα να διαχειριστώ την απώλεια του πρώτου μωρού που την είχα κάνει στην άκρη αλλά και τους θυμούς της Καρολάιν.

Πρόεδρος: Μάλιστα. Δηλαδή για τα θέματα της συζύγου...

Σε άλλη ενότητα ακολούθησε ο εξής διάλογος:

Πρόεδρος: Από την πλευρά της υπήρχε κάποιο εκπεφρασμένο παράπονο;

Κατηγορούμενος: Όχι, δεν υπήρχε γενικό παράπονο. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αν κάτι την ενοχλεί, θα το δείξει, θα ξινίσει, θα νευριάσει, θα το πει και αυτό είναι μέρος της γλύκας της. Εγώ έτσι την ερωτεύτηκα.

Προεδρος: Έβγαινε με τη φίλη της την Παρασκευή γιατί έπρεπε να σας πάρει;

Κατηγορούμενος: Για να πάω να την πάρω.

Προεδρος: Για να μη γυρίσει με ταξί;

Κατηγορούμενος: Να πάρω και τη φίλη της. Είχαμε φτιάξει το έθιμο η Παρασκευή να είναι η μέρα. Ήταν πιο εύκολο για μένα να μπει σε ένα ταξί στο Σύνταγμα και να έρθει, από το να ξυπνήσω το παιδί να πάμε να την πάρουμε.

Πρόεδρος: Νιώθω ότι δεν καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα. Έμοιαζε ένας άνθρωπος σε απόλυτη σύγχυση. Το καταλαβαίνατε εσείς αυτό;

Κατηγορούμενος: Ναι. Σε στιγμές έντασης. Υπήρχε η φράση "θα πάω να φύγω". Αλλά σε στιγμές έντονες συναισθηματικής αστάθειας. Πάντα όμως δυο ώρες αργότερα καθόμασταν αγκαλιά και κάναμε όνειρα για το σε ποιο σχολείο θα πάει η Λυδία.

Πρόεδρος: Το "πνίγομαι" έχει κάποια λογική;

Κατηγορούμενος: Είναι της στιγμής.

Προεδρος: Διαβάζοντας κάποιος το ημερολόγιο, αυτό το συναίσθημα αποκομίζει. Το αντιληφθήκατε ποτέ;

Κατηγορούμενος: Τα πηγαίναμε πολύ καλά στην πλειοψηφία του χρόνου. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πώς θα είναι ευτυχισμένη. Αν είχαμε στιγμή έντασης το απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κοιμηθούμε μαζί.

Προεδρος: Τη φράση "το Μπαμπη τον αγαπάω αλλά δε μπορώ να είμαι μαζί του", πώς την επεξεργάζεστε;

Κατηγορούμενος: Τη δικαιολογώ. Είχε μια πίεση γιατί ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του παρά πολλά. Μπορεί σε στιγμές από την αγάπη μου να την πίεζα. Αυτή η καταχώριση στο ημερολόγιο που διαβάσατε [...], είμαι βέβαιος ότι την επόμενη ημέρα θα ήμασταν αγκαλιά.

Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο οποιαδήποτε καταγραφή του ημερολογίου είναι "εκείνης της στιγμής" και δεν αφορούν τη γενική εικόνα. Όπως είπε δεν περνούσε από το μυαλό του "καμία στιγμή του μέλλοντος, κανένα πλάνο που δεν έχω την Καρολάιν δίπλα μου".

Στην επισήμανση της προέδρου αν ίσχυε το ίδιο και για την Καρολάιν, ο πιλότος απάντησε πως σχεδίαζαν μαζί το μέλλον τους,το σχολείο που θα πάει η κόρη τους, "το σπίτι που θα χτίζαμε με κήπο για να παίζουν τα παιδιά και τα ζωάκια μας".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr