Γιoς αποκληρώθηκε από τον πατέρα του και δικαιώθηκε στον Άρειο Πάγο

Γιος τον οποιό ο πατέρας του τον είχε αποκληρώσει προσέφυγε στον Άρειο Πάγο και δικαιώθηκε.

Ο πατέρας είχε συντάξει το 2009 μια μυστική διαθήκη, η οποία κατατέθηκε ενώπιον συμβολαιογράφου και δημοσιεύθηκε σε Μονομελές Πρωτοδικείο της χώρας, σύμφωνα με την οποία καθιστούσε ως μοναδική κληρονόμο στην περιουσία του την κόρη του, ενώ αποκλήρωσε το γιό του.

Σύμφωνα με τη διαθήκη και όσα ανέφερε την περίοδο εκείνη ο πατέρας ο λόγος ήταν ότι επανειλημμένα, «κάθε φορά που με συναντούσε με εξύβριζε με φράσεις ακατονόμαστες, υποτιμητικές και ανάρμοστες, με κατήγγειλε στην πολεοδομία του Δήμου για αυθαίρετες κατασκευές με αποτέλεσμα να κληθώ να καταβάλλω υπέρογκα πρόστιμα και αποζημιώσεις, να σφραγιστεί το σνάκ μπάρ του ξενοδοχείου και με τις ενέργειές του αυτές να κλονιστεί η οικονομική μου κατάσταση και η υγεία μου, δεν μου συμπαραστάθηκε ηθική ή υλικά στην αρρώστια μου, θέλει να αλλάξει το όνομά του για να μην έχει καμία σχέση με την οικογένειά μας, αλλά παρ’ όλα αυτά μένει στο σπίτι μας, αν και έχει δικό του φτιάξει. Σαν πατέρας, όπως είπα και παραπάνω, τον συγχωρώ και ό,τι μου έχει κάνει και του εύχομαι να μην γνωρίσει ούτε ο εχθρός μου τις πίκρες που μου προκάλεσε, δεν μπορώ όμως να του αφήσω και τίποτα γιατί αυτά που ξόδεψα εξ αιτίας των ενεργειών του σε πρόστιμα και δικηγόρους, που αποδεικνύονται με τα έγγραφα που φυλάσσω, υπερβαίνουν τη νόμιμη μοίρα του. Εύχομαι να μπορέσει να καταλάβει κάποτε το τί μου έκανε και να μετανιώσει για την δική του ψυχική ηρεμία και γαλήνη».

Μετά το θάνατο και το άνοιγμα της διαθήκης τα αρμόδια δικαστήρια εξέτασαν αν είναι υπαρκτός ο λόγος της αποκλήρωσης. Η υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο όπου ο γιος δικαιώθηκε, καθώς οι ανώτατοι δικαστές διαπίστωσαν με βάση την κρατούσα εκάστοτε ηθική και κοινωνική αντίληψη ότι κατά το χρόνο σύνταξης της διαθήκης δεν αποδείχθηκαν οι λόγοι που επικαλέσθηκε ο πατέρας για να αποκληρώσει το γιο του και έτσι έκρινε άκυρη την αποκλήρωση.

Σύμφωνα με την αποφαση αποδεικνύονται πως οι σχέσεις του γιου με τον πατέρα του ενώ ήταν καλές επιδεινώθηκαν, όταν ο γιος πληροφορήθηκε την επικείμενη μεταβίβαση από τους γονείς του προς την αδερφή του, ως γονική παροχή, ενός αγρού συνιδιοκτησίας των δύο.

Επιπλέον αν και ο πατέρας δεν αναφέρει στην διαθήκη του εξυβριστικά περιστατικά, η αδερφή του στις προτάσεις της αναφέρει μόνο ένα περιστατικό, όταν, κατά τους ισχυρισμούς της, ο ενάγων τέλη Μαρτίου του 2009 συνάντησε στο δρόμο τον πατέρα του και του είπε, γνωρίζοντας ότι έπασχε από καρκίνο, «ακόμα ζεις ρε παλιόγερε; Δεν πας να ψοφήσεις επιτέλους;». Ο τρόπος, με τον οποίο περιγράφεται από την πρώτη εναγομένη και το μάρτυρά της το, μεμονωμένο και μοναδικό σε διάστημα 5 περίπου ετών, όπως ο διαθέτης το ορίζει στη διαθήκη του, αυτό περιστατικό, δεν παρέχει πίστη στο Δικαστήριο ότι συνέβη, ούτε είναι ικανό να το οδηγήσει σε πλήρη δικανική πεποίθηση και σε αποδεικτικό πόρισμα για την αλήθεια του συγκεκριμένου λόγου αποκλήρωσης.

Αναφορικά δε με το δεύτερο λόγο αποκλήρωσης, ότι ο ενάγων δεν συμπαραστάθηκε υλικά στον πατέρα του κατά την αρρώστια του, τον οποίο είχε επικαλεστεί πρωτοδίκως με τις προτάσεις της η αδερφή του και επαναφέρει, μη εξετασθέντα πρωτοδίκως, με τις προτάσεις της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προς απόκρουση της έφεσης, δεν αποδεικνύεται. Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη των λόγων της αποκλήρωσης κατά τον χρόνο της σύνταξης της διαθήκης η αποκλήρωση του ενάγοντος είναι άκυρη».

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr