Η αποκάλυψη του υποψηφίου για τον δήμο της Αθήνας, προέδρου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, Γρηγόρη Βαλλιανάτου, στο προφίλ του στο fb, ότι είναι οροθετικός, έσκασε σα βόμβα. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος γράφει στο fb:
«Υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε δημότη και δημότισσας(!!), να είναι αδελφή, γκέουλας, λεσβία, τρανς, κουηρ, μπάι, στρέιτ ή όπως αλλοιώς ποθεί η ψυχούλα του της του, και να το λέει!!! Οπως και το δικαίωμα κάθε οροθετικού όπως εγώ, να το λέει Η να μην το λέει!!! Τέλος!! Οι άλλοι να μη με ψηφίσετε!!!»
Το TheTOC.gr επικοινώνησε με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, ρωτώντας τον λόγο που τον οδήγησε στην απόφαση να δημοσιοποιήσει αυτή τη χρονική στιγμή, το ευαίσθητο θέμα της υγείας του.
Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος στο TheTOC.gr
«Από τις πρώτες εμφανίσεις μου στην τηλεόραση, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας, άρχισαν οι ερωτήσεις κάτω από τη μέση, άσχετες με την ατζέντα της υποψηφιότητας ενός δημάρχου. Αποφάσισα λοιπόν, να ξεκαθαρίσω όλα τα θέματα – ταμπού, στα οποία έχω αναφερθεί δημοσιογραφικά, τα τελευταία τριάντα χρόνια της δημοσιογραφικής παρουσίας μου σε περιοδικά, εφημερίδες και ραδιόφωνα.
Ετσι, έκανα αναρτήσεις για τις απόψεις μου, πολλές από τις οποίες αφορούν και τον εαυτό μου.
Τα Χριστούγεννα του 1985 και από την εκπομπή του Γιάννη Δημαρά, ξεκινάει η προσπάθεια μου για την αντιμετώπιση του προβλήματος, με έρευνα, άρθρα, εκθέσεις, ομιλίες, παραστάσεις, διαδηλώσεις, βιβλίο, ταξίδια στο εξωτερικό, ίδρυση οργάνωσης, εκπαίδευση στελεχών, αξιολόγηση προβλημάτων, δικαστηρίων.
Θεώρησα ότι απαραίτητο ένα τέτοιο θέμα να προβάλλεται με όλες τις άλλες ατζέντες.
Στην τηλεόραση, μίλησα, πρώτη φορά δημόσια, στην εκπομπή της Αννίτας Πάνια, το 2002, η οποία εκπομπή επαναλήφθηκε εννέα φορές.
Σήμερα, είναι η ώρα να τελειώνω με το στίγμα, το οποίο αφορά κάθε έναν οροθετικό, που κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη. Χιλιάδες οροθετικοί συμπολίτες μου, που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, να ζήσουν τη ζωή τους, θα πρέπει να μας κάνουν να θυμόμαστε ότι, μόνο στην Ελλάδα, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ένας οροθετικός, όχι μόνο απολύεται για τον λόγο αυτό, αλλά και χωρίς αποζημίωση.
Θεωρώ ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία να συζητηθούν τα θέματα της καθημερινότητας των οροθετικών που έχουν να κάνουν με την αποδοχή τους από τους δικούς τους ανθρώπους, του εργοδότη τους, αλλά ιδιαίτερα του εαυτού τους.
Τα προβλήματα των οροθετικών σήμερα, έχουν να κάνουν και με τη διακριτική μεταχείριση από γιατρούς, μία πιθανή έλλειψη φαρμάκων και το συμβόλαιο τους με τη ζωή, που υπογράφεται κάθε μέρα».