Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης ο αποχαιρετισμός στη Μητρόπολη Αθηνών στον Μίμη Δομάζο.
Στο πλευρό τους "φύλακες" και τα αδέλφια του Μίμη Δομάζου, ο Λεωνίδας και ο Θανάσης Δομάζος.
Μιλώντας στην εκπομπή "Αλήθειες με τη Ζήνα", στο Star μοιράστηκαν ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια.
"Μεγάλη η αγάπη και ο σεβασμός που μας έδειξε ο κόσμος, από όλους τους φιλάθλους, όλων των ομάδων. Και από την Κύπρο όπου μένω", δήλωσε αρχικά ο αδελφός του, Λεωνίδας και συνέχισε:
"Τελευταία μιλούσαμε πολύ συχνά στο τηλέφωνο, σαν κάτι να μας προετοίμαζε ότι κάτι θα συμβεί. Τον αποκαλούσα είτε "αδελφό" είτε "στρατηγό"".
Στη συνέχεια αποκάλυψε έναν διάλογο που είχε με τον αδελφό του, στον οποίο του είχε αποκαλύψει γιατί δεν έγινε ποτέ προπονητής.
"Ο αδελφός μου έπαιρνε πάντα πολλή αγάπη από τον κόσμο. Όταν τον είχα ρωτήσει γιατί δεν αποφάσισε να γίνει προπονητής εκείνος μου απάντησε: "Θέλω όταν φύγω από το γήπεδο να φωνάζει το όνομά μου. Αν γίνω προπονητής θα με βρίζουν".
Εμφανώς συγκινημένος, ο δεύτερος αδελφός του Μίμη Δομάζου, ο Θανάσης, περιέγραψε τα χρόνια που ο αδελφός του μεσουρανούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως είπε, ήταν μόλις 19 ετών όταν ήρθε από την Καρδίτσα στην Αθήνα για να δουλέψει:
"Τι να πω για έναν στρατηγό, εγώ είμαι ένας απλός φαντάρος. Τιμή και συγκίνηση... Είχα νοικιάζει ένα σπίτι στους Αμπελόκηπους όταν ήρθα στην Αθήνα για να πηγαίνω και στις προπονήσεις του και τους αγώνες του... Τέτοια ήταν η αρρώστια μας για να είμαστε κοντά στον αδελφό μας".
"Μας στήριξε πολύ και του είμαι ευγνώμων. Ήμασταν όλη η οικογένειά του δίπλα του στο νοσοκομείο. Περιμέναμε να ακούσουμε μια καλή εξέλιξη", κατέληξε.