Οι διαδρομές των χρημάτων προκαλούν ίλιγγο ενώ τα ποσά που αναφέρονται είναι πέρα από κάθε φαντασία. Κάθε όνομα κατηγορουμένου στην υπόθεση των εξοπλιστικών συστημάτων, κρύβει εκατομμύρια ευρώ. Ξέπλυμα σε μετρητά μέσα σε τσάντες.
Ο εφοπλιστής και εκπρόσωπος της Γερμανικής Ferrostaal, Μιχάλης Μανταντός έχει παραδεχθεί ότι πήρε μίζες ύψους 28-29 εκατ. ευρώ και ότι διακίνησε 51-52 εκατ. ευρώ σε τρίτους.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η διακίνηση μαύρου χρήματος μόνο προς Τσοχατζόπουλο και Εμμανουήλ αγγίζει τα 63.192.691 και 2.960.225 Ελβετικά φράγκα.
To The.Toc.gr έχει στη διάθεση του και δημοσιεύει όλη την διαδρομή των χρημάτων από τον Μανταντό προς τους εμπλεκόμενους.
Μανταντός → Μπέλτσιο = 3,5 εκατ ευρώ
Στον Μπέλτσιο τα 3.5 εκατ λεφτά παραδόθηκαν στο γραφείο του μετρητά σε σακ βουαγιάζ
«Ο κ. Μπέλτσιος πληρώθηκε σε δραχμές το ισόποσον του 1.000.000 ευρώ την 03.04.2000 σύμφωνα με τις οδηγίες της “FERROSTAAL”. Όπως προαναφέρθηκε, κ. Μπέλτσιος μου συστήθηκε από τον κ. Haun στην Ελβετία τον Αύγουστο του 1998 ως σύμβουλος της “FERROSTAAL” σε κάποια έργα της ιδίας, όσον και της θυγατρικής της, “DSD”. Όσον αφορά στα υποβρύχια, είχε ήδη συμφωνία συνεργασίας ως πολιτικός μηχανικός με τη “FERROSTAAL” για την επίβλεψη και το συντονισμό της αναβάθμισης της υποδομής των Ελληνικών Ναυπηγείων στο προβλεπόμενο επίπεδο, καθώς και της επίβλεψης του σχεδιασμού και της κατασκευής ενός αντισεισμικού υποστέγου κατασκευής υποβρυχίων που θα εξυπηρετείτο από σύστημα “Synchrolift”, μέσω μιας ιδιωτικής ελληνικής εταιρίας. Δεν είχα μεσολαβήσει στη συμφωνία του με τη “DSD” και τη “FERROSTAAL”, ούτε γνώριζα τους όρους της. Αναφέρθηκε, ωστόσο, ότι μόνον η κατασκευή του νέου κτίσματος και του συστήματος “Synchrolift” στα “Ελληνικά Ναυπηγεία” θα κόστιζε περίπου 150.000.000 γερμανικά μάρκα. Το κτίσμα όντως ολοκληρώθηκε, οι δε προδιαγραφές του το καθιστούν ως ένα από τα κορυφαία ναυπηγικά υπόστεγα στη Μεσόγειο. Συνεπώς, μία πληρωμή ποσού μικρότερου από 1% της τιμής υποδομής δε μου φαινόταν τότε να είναι εκτός πραγματικότητας, αλλά, απεναντίας, τη θεώρησα εύλογη, ιδίως αν αναλογισθεί κανείς τις αμοιβές που χρεώνουν οι εξειδικευμένοι μηχανικοί για ανάλογα κατασκευαστικά έργα.
«Κατόπιν σχετικής οδηγίας του κ. Haun, μου ζητήθηκε να καταβάλω στον κ. Μπέλτσιο σε δραχμές το ισόποσον του 1.000.000 ευρώ, ήτοι 340.000.000 δραχμές, και δη σε μετρητά!!! Στο εύλογο ερώτημά μου προς τον κ. Haun, για ποίον λόγο να προβώ σε καταβολή μετρητών, μου απήντησε ότι αυτό είχε απαιτήσει ο ίδιος ο κ. Μπέλτσιος για δική του διευκόλυνση. Πράγματι, ο συνεργάτης μου κ. Αλέξανδρος Παπαντωνίου, μαζί με τον οδηγό μου, κ. Χρήστο Βουρή, μετέβησαν στο υποκατάστημα Πειραιώς της Royal Bank of Scotland, και προέβησαν τη μεν 22.03.2000 σε ανάληψη συνολικού ποσού 70.352.000 δραχμών σε δύο συναλλαγές (31.180.500 και 39.171.500 δραχμές), τη δε 03.04.2000 σε ανάληψη 281.497.500 δραχμών από τον υπ’ αριθμ. 366717GRD011 τραπεζικό λογαριασμό που τηρούσε η “MIE” στην ως άνω τράπεζα. Από το συνολικώς αναληφθέν ποσόν των 351.849.500 δραχμών, ποσόν 340.000.000 δραχμών (το οποίον αντιστοιχούσε σε 1.000.000 ευρώ) τοποθετήθηκε σε ένα μεγάλο μαύρο σακ βουαγιάζ, και απεστάλη την ίδια ημέρα (03.04.2000) με τον οδηγό μου και τον κ. Παπαντωνίου στο γραφείο του κ. Μπέλτσιου στον Παράδεισο Αμαρουσίου, όπου και του παρεδόθη. Αμφότεροι οι ως άνω μάρτυρες, εφόσον κληθούν, θα επιβεβαιώσουν όλα τα ανωτέρω».
«Ασχέτως από την όψιμη –και ίσως αναμενόμενη– άρνηση του κ. Μπέλτσιου περί εισπράξεως του συγκεκριμένου ποσού, εκείνη την περίοδο εγώ δεν είχα κανένα λόγο να υποπτευθώ ότι η συγκεκριμένη πληρωμή έγινε για κάποιον παράνομο σκοπό ή ότι θα διαβιβαζόταν περαιτέρω στον κ. Τσοχατζόπουλο. Το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους κκ. Haun και Μühlenbeck αλλά και την υπ’ αριθμ. 6 KLs 565 Js 122815/11 απόφαση του Πρωτοδικείου Ι του Μονάχου ο κ. Μπέλτσιος είχε διασυνδέσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ιδίως επαφές με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, κ. Τσοχατζόπουλο, από τον οποίον και τον γνώρισαν, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το στοιχείο αυτό μού είχε επιμελώς αποκρυβεί όταν μου ζητήθηκε να προβώ στην καταβολή του ανωτέρω ποσού, με υποχρεώνει σε αναθεώρηση της αρχικής μου θέσεως».
«Η μονότονη και επίμονη άρνηση των πάντων εκ μέρους του κ. Μπέλτσιου κατά την από 18.01.2014 απολογία του, ιδίως δε αναφορικά με την είσπραξη του 1.000.000 ευρώ (340.000.000 δραχμές), προκαλεί εύλογα μεγάλη εντύπωση. Και τούτο, γιατί αφενός μεν εύκολα μπορεί να διαψευσθεί από τους δύο μάρτυρες που διενήργησαν τη μεταφορά των μετρητών στο γραφείο του, αλλά και διότι δεν θα είχε κανέναν λόγο να την αρνηθεί, αν όντως αφορούσε νόμιμη αμοιβή του. Συνεπώς, τείνω να αποδεχθώ ότι όντως τα χρήματα αυτά, εν όλω ή εν μέρει, κατέληξαν στον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Πάντως, σε ό,τι με αφορά, ουδεμία γνώση είχα για την τελική κατάληξη των χρημάτων».
68. Η δεύτερη –αναφερόμενη στο κατηγορητήριο– πληρωμή προς τον κ. Μπέλτσιο, η οποία φέρεται ότι έγινε από τη “ΜΙΕ” το Μάιο του 2003, ποσού 2.500.000 ευρώ, και δη σε μετρητά, δεν έγινε από εμένα ή τη “ΜΙΕ”, εγώ δε δεν έχω καμία απολύτως γνώση γι’ αυτήν».
Μανταντός → Αγουρίδη = 1.000.000 ευρώ
Ο Μιχάλης Μανταντός λέει ότι έδωσε το 1.000.000. ευρώ στον Γιώργο Αγουρίδη καθώς του είπαν ότι ο νομικός σύμβουλος της FERROSTAAL και ήταν μέσα στην διαπραγμάτευση για την υπογραφή της σύμβασης.
Ο Γεώργιος Αγουρίδης πληρώθηκε σε δολλάρια. Η μίζα ήταν 1.000.000 δολάρια ΗΠΑ
«Ο κ. Γεώργιος Αγουρίδης την 07.04.2000 έλαβε 1.000.000 δολάρια ΗΠΑ με την υπ’ αριθμ. 7441830 τραπεζική επιταγή της “UBS” [ΣΧΕΤΙΚΟ 11] σύμφωνα με οδηγία της “FERROSTAAL”, ήτοι λίγο μετά την υπογραφή της σύμβασης “ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ”. Μου ελέχθη ότι ο κ. Αγουρίδης ήταν δικηγόρος που ενήργησε ως νομικός σύμβουλος της “FERROSTAAL” στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της ως άνω συμβάσεως και για την επίλυση νομικών ζητημάτων που εγέρθηκαν κατά την υλοποίησή της, και συνεπώς δεν αμφισβήτησα ποτέ την αιτία αυτής της πληρωμής.
Εντυπωσιακή είναι, ωστόσο, η ευφάνταστη και καταφανώς ψευδής αιτιολογία που έδωσε ο κ. Εμμανουήλ για τη συγκεκριμένη πληρωμή, εμφανίζοντάς την ως δήθεν προσωπικό δάνειο προς αυτόν εκ μέρους μου!!!
Δυστυχώς για τον κ. Εμμανουήλ, τα αυταπόδεικτα ψεύδη του τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα:
Είναι ποτέ δυνατόν να δώσω ως προσωπικό δάνειο το ποσόν του 1.000.000 δολαρίων ΗΠΑ σε έναν άνθρωπο που, όπως και ο ίδιος δηλώνει, συνάντησα τυχαία στο ξενοδοχείο “HILTON”; Δίχως καν δανειστικό συμβόλαιο και δίχως στοιχειώδη έγγραφη εξασφάλιση; Και για ποίο λόγο; Επειδή τάχα συμμερίσθηκα την ταλαιπωρία του από το γεγονός ότι κατέλυε σε ένα πανάκριβο ξενοδοχείο και δεν διέθετε ακόμη ιδιόκτητη οικία; Και για την αγορά ποίου, άραγε, ακινήτου; Έναντι ποίου τιμήματος; Ποίοι ήταν οι πωλητές; Πότε θα αποπληρωνόταν το υποτιθέμενο δάνειο; Εγείρονται εν προκειμένω πλείονα ερωτήματα, τα οποία ο κ. Εμμανουήλ θεώρησε προφανώς ως ανάξια απαντήσεως.
Μανταντός → INVECO (Εμμανουήλ) = 890.088+1.390.603 = 2.280.691
Το ποσό των 2.280.691εκατ ευρώ πληρώθηκαν στον Σωτήρη Εμμανουήλ
Η “INVECO” έλαβε δύο εμβάσματα από τη “ΜΙΕ”: το πρώτο έμβασμα ήταν ύψους 890.088 ευρώ (ή 792.960 δολαρίων ΗΠΑ) και έλαβε χώρα την 04.01.2002 από τον υπ’ αριθμ. 0248-446719.60Α τραπεζικό λογαριασμό δολαρίων της “ΜΙΕ” προς τον κύριο υπ’ αριθμ. 243-37 90 28 λογαριασμό δολαρίων της “INVECO” που τηρούσε στην τράπεζα UBS Λωζάννης. Το δεύτερο έμβασμα ήταν ποσού 1.390.603 ευρώ και έλαβε χώρα την 24.07.2002 από τον υπ’ αριθμ. 0248-446 719.63Χ τραπεζικό λογαριασμό της “ΜΙΕ” προς τον υπ’ αριθμ. 243-37 90 28.61Χ λογαριασμό σε ευρώ της “INVECO” που τηρούσε στην τράπεζα UBS Λωζάννης. Αυτές οι πληρωμές έγιναν υπό τις οδηγίες της “FERROSTAAL”, και με το ειδικότερο σχόλιο ότι αφορούσαν στα έργα αναβαθμίσεως των Ελληνικών Ναυπηγείων, προκειμένου να καταστούν λειτουργικώς δυνατά να αναλάβουν την κατασκευή των νέων υποβρυχίων και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχόντων. Την περίοδο που μου ζητήθηκε η διενέργεια των συγκεκριμένων καταβολών δεν είχα οιονδήποτε λόγο να αμφισβητήσω την προαναφερθείσα αιτία τους.
Οι καταβολές έλαβαν χώρα σχεδόν τρία χρόνια μετά τις εγκρίσεις των συμβάσεων από το ΚΥ.Σ.Ε.Α., οπότε και μου δόθηκε μόνον το όνομα της εταιρείας “INVECO”. Αλλά ακόμα και όταν αργότερα έμαθα τυχαία για τη σύνδεση του κ. Εμμανουήλ με αυτήν, δε σκέφτηκα ότι το ποσόν αυτό προοριζόταν για να τον δελεάσει να προβεί σε δραστηριότητα αντίθετη προς τα καθήκοντά του και σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Εμμανουήλ είχε διοριστεί Διευθύνων Σύμβουλος των “Ελληνικών Ναυπηγείων”, νομίζω, το Νοέμβριο του 1999, την ώρα που το ΚΥ.Σ.Ε.Α. είχε ήδη πριν μερικούς μήνες εγκρίνει τόσον την κατασκευή τριών νέων υποβρυχίων (ενός στη Γερμανία και δύο στα “Ελληνικά Ναυπηγεία”) πλέον ενός –κατ’ ενάσκηση δικαιώματος προαιρέσεως (option)–, όσον και την τιμή τους, ήδη υπό την προηγούμενη διαχείριση των Ελληνικών Ναυπηγείων, τη βρετανική εταιρία “Brown and Root”. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορούσα να αντιληφθώ τότε πως οι σχετικές πληρωμές είχαν παράνομο υπόβαθρο. Τούτο άλλωστε ουδόλως εξειδικεύεται στο κατηγορητήριο, όπως θα αναμενόταν, ώστε να μπορέσω ευπρόσωπα να αντιπαρατεθώ και να αντιλέξω, αλλά ούτε και εγώ μπορώ να το αντιληφθώ, ώστε –έστω καθ’ υποφοράν– να το αντικρούσω.
Η τότε πεποίθησή μου περί νομιμότητας των συγκεκριμένων καταβολών βασιζόταν και στο γεγονός ότι ο κ. Εμμανουήλ την περίοδο εκείνη δεν φαινόταν να χρειάζεται κανενός είδους “πίεση” ή “ενίσχυση” για να υποστηρίξει την αλλαγή της κυριότητας των ναυπηγείων.
Μπέλτιος → “Asian & Middle Eastern Engineering and Consulting Inc.'' = 20.643.000 ευρώ
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο έλαβαν χώρα δύο πληρωμές προς την “Asian & Middle Eastern Engineering and Consulting Inc.” την 15.06.2000 και την 05.07.2001, ύψους 9.200.000 ευρώ και 11.443.000 ευρώ αντίστοιχα. Η εταιρεία αυτή δήθεν ελεγχόταν από την περιβόητη “ΟΜΑΔΑ Α”, τα δε ως άνω ποσά καταβλήθηκαν εν συνεχεία στον κ. Τσοχατζόπουλο στην Αθήνα. Προτού τοποθετηθώ επί των δύο ως άνω καταβολών, διερωτώμαι ευθέως και πάλι: Από ποιο στοιχείο προκύπτει ότι τα ανωτέρω ποσά όντως κατέληξαν στον ως άνω υπουργό, και αν όντως αυτό έγινε, πώς αποδεικνύεται η σχετική γνώση μου; Πώς και από ποιον έλαβε χώρα η σχετική περιουσιακή μετακίνηση προς τον κ. Τσοχατζόπουλο; Πόθεν προκύπτει ότι τάχα είχα –από κοινού με τους συγκατηγορουμένους μου– υποσχεθεί σε αυτόν τις ανωτέρω καταβολές, όπως ισχυρίζεται το κατηγορητήριο, τις οποίες τάχα υλοποίησα με αντίστοιχα εμβάσματα προς την ως άνω εταιρεία; Πώς αποδεικνύεται ότι η προαναφερθείσα εταιρεία ελεγχόταν όντως από την “ΟΜΑΔΑ Α” και όχι από μόνο τον κ. Demirdjian; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα το κατηγορητήριο και το υλικό της δικογραφίας δεν δίδουν καμία απολύτως απάντηση. Το κραυγαλέο αυτό αποδεικτικό έλλειμμα με υποχρεώνει να επαναλάβω ότι, σε ό,τι με αφορά, ο καταλογισμός των συγκεκριμένων ποσών ως προϊόν δωροδοκίας του κ. Τσοχατζόπουλου είναι παντελώς μετέωρος και αυθαίρετος, η δε αντίστοιχη κατηγορία εναντίον μου ουσιαστικώς ανεπέρειστη.
Μη θέλοντας, βεβαίως, να υπεκφύγω, επικαλούμενος τα ανωτέρω αυταπόδεικτα κενά του κατηγορητηρίου, επιθυμώ να σας αναφέρω ότι οι συγκεκριμένες καταβολές έλαβαν χώρα καθ’ υπόδειξη των κκ. Haun και Mühlenbeck, με την –ψευδή, όπως απεδείχθη– αιτιολογία ότι οι περισσότερες από αυτές προορίζοντο για το μετοχικό κεφάλαιο της ναυτιλιακής εταιρίας στη Σαουδική Αραβία, ιδιοκτησίας του κ. Demirdjian, ο οποίος θα παρήγγειλε εμπορικά πλοία στην Ελλάδα.
Μαντατός → “Wilberforce Investments Ltd.” (Αβατάγγελος) = 19.000.000 ευρώ
Σε δύο δόσεις πληρώθηκαν οι μίζες στον Αβατάγγελο ύψους 19.000.000 ευρώ
Τις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες (15.06.2000 και 05.07.2001) έλαβαν χώρα δύο πληρωμές προς την εταιρεία “Wilberforce Investments Ltd.”, ιδιοκτησίας του κ. Αβατάγγελου, ύψους 11.500.000 ευρώ και 7.500.000 ευρώ αντίστοιχα, με την έκδοση των υπ’ αριθμ. 7479495 και 7631552 αντίστοιχων τραπεζικών επιταγών της “UBS” Λουκέρνης. Σύμφωνα πάντοτε με το κατηγορητήριο, το μεν πρώτο ποσόν κατέβαλε στη συνέχεια ο κ. Αβατάγγελος στην Αθήνα στον πρώην υπουργό, το δε δεύτερο εγώ ο ίδιος!!! Διατυπώνω και πάλι την απορία μου: Πώς είναι δυνατόν να μου αποδίδεται αυτοπρόσωπη καταβολή 7.500.000 ευρώ στον κ. Τσοχατζόπουλο και δη στην Αθήνα, τη στιγμή που το ποσόν αυτό κατεβλήθη με τραπεζική επιταγή της “UBS” στην εταιρεία “Wilbeforce Investments Ltd.”; Υπονοείται άραγε ότι ο κ. Αβατάγγελος εισέπραξε την ανωτέρω επιταγή και μου παρέδωσε σε μετρητά το ως άνω ποσόν, το οποίο τάχα παρέδωσα στη συνέχεια στον κ. Τσοχατζόπουλο; Πόθεν κατέληξε η κυρία ανάκριση σε μια τέτοια αυθαίρετη παραδοχή; Στα ερωτήματα αυτά η σιγή του κατηγορητηρίου είναι εκκωφαντική.
Κινδυνεύω να καταστώ κουραστικός, επαναλαμβάνοντας ότι και αυτές οι καταβολές έγιναν υπό τις οδηγίες της “FERROSTAAL”, και προορίζοντο τάχα για τον κ. Demirdjian, o οποίος –όπως μου έλεγαν ψευδώς– ήλεγχε αυτή την εταιρεία, ο οποίος και θα χρησιμοποιούσε τα σχετικά ποσά για το μετοχικό κεφάλαιο της ναυτιλιακής εταιρείας που θα ίδρυε στη Σαουδική Αραβία.
Μανταντός → “Dolmarton Associated Inc.”(Αβατάγγελος) = 3.800.000 ευρώ
Την 30.10.2003 κατεβλήθη από τη “MIE” στην εταιρεία “Dolmarton Associated Inc.”, ιδιοκτησίας του κ. Αβατάγγελου, ποσόν 3.800.000 ευρώ με την υπ’ αριθμ. 7736931 τραπεζική επιταγή της UBS στη Ζυρίχη, το οποίον –κατά το κατηγορητήριο– αυτός κατέβαλε στη συνέχεια στην Αθήνα στον κ. Τσοχατζόπουλο.
Μανταντός → “Rangiroa Holdings Ltd.” = 3.470.000 ευρώ
Οι δύο καταβολές προς την εταιρεία “Rangiroa Holdings Ltd.”, ύψους 3.355.000 ευρώ και 1.115.000 ευρώ, έλαβαν χώρα την 31.10.2002 και την 29.10.2003 αντίστοιχα, πάντοτε κατόπιν εντολής της “FERROSTAAL”. Η εταιρεία “Rangiroa”, όπως έμαθα από τη “FERROSTAAL”, ήταν μια εταιρία που ελεγχόταν από τον κ. Λιβανό, έναν επισκευαστή πλοίων. Αμφότερες οι πληρωμές έγιναν, αφού υπογράφηκε η δεύτερη σύμβαση των υποβρυχίων και η ιδιοκτησία των Ελληνικών Ναυπηγείων είχε περιέλθει στους Γερμανούς.
Εκείνη την εποχή ο κ. Λιβανός, όπως μου είχε λεχθεί, διαπραγματευόταν με τους Γερμανούς την ολοκλήρωση δύο ημιτελών πλοίων, που είχαν παραγγελθεί στο παρελθόν από την εταιρεία “STRINTZIS”.
Μανταντός → “Kyros” = 1.680.000 ευρώ (2.070.000 ελβετικά φράγκα)
Την 05.12.2002, και κατόπιν εντολής της “FERROSTAAL”, έλαβε χώρα καταβολή 2.070.000 ελβετικών φράγκων στο λογαριασμό μίας εταιρείας με την επωνυμία “Kyros” στην τράπεζα Morgan Stanley, με την αιτιολογία ότι αυτή συνδεόταν με έξοδα που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της εξαγοράς των Ελληνικών Ναυπηγείων, δίχως να μου δοθούν περαιτέρω λεπτομέρειες. Δεν σκέφθηκα ποτέ ότι η καταβολή του ποσού αυτού είχε άλλο, παράνομο υπόβαθρο, καθώς έλαβε χώρα πολύ καιρό αφ’ ότου υπογράφηκαν τα συμβόλαια μεταβιβάσεως των ναυπηγείων στους Γερμανούς. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αυτός ο λογαριασμός ανήκει στον κ. Κύρο Μελά, γεγονός που δεν γνώριζα κατά τη στιγμή της καταβολής, ούτε και είχα υποχρέωση να το γνωρίζω. Δεν συνάντησα ποτέ τον ίδιο, ούτε και τον είχα ακουστά μέχρι τη στιγμή που έλαβα γνώση του κατηγορητηρίου την 01.11.2013. Δεν ξέρω ούτε ποιος είναι ούτε με ποιο τρόπο μπορεί να έχει εμπλακεί στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ειλικρινώς, δεν γνωρίζω γιατί πληρώθηκαν αυτά τα χρήματα ή για ποιο σκοπό τελικώς διατέθηκαν, και ασφαλώς δεν μπορούσα να γνωρίζω ότι αφορούσαν στο χρηματισμό του πρώην υπουργού.
Μανταντός → “Morelia Trading” = 722.350 ευρώ (890.235 ελβετικά φράγκα)
Η πληρωμή των 890.235 ελβετικών φράγκων προς την εταιρία με το όνομα “Morelia Trading” έγινε επίσης κατόπιν εντολής της “FERROSTAAL” την 05.12.2002. Και για την καταβολή αυτή μού ελέχθη ότι συνδεόταν με δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της εξαγοράς των Ελληνικών Ναυπηγείων, δίχως άλλες λεπτομέρειες. Όπως και με την προηγούμενη καταβολή προς την εταιρεία “Kyros”, έτσι και στην προκειμένη δεν σκέφθηκα ποτέ αποσκοπούσε σε δωροδοκία του κ. Τσοχατζόπουλου, όπως διαλαμβάνεται στο κατηγορητήριο, καθώς έλαβε χώρα πολύ μετά την υπογραφή των συμβολαίων. Από το κατηγορητήριο πληροφορήθηκα για πρώτη φορά ότι η εταιρία αυτή ανήκε στους κκ. Οράτιο Μελά και Κωνσταντίνο Αντωνιάδη, γεγονός βέβαια που δεν γνώριζα κατά τη στιγμή της καταβολής. Περιττό να αναφέρω ότι δεν έχω συναντήσει ποτέ τους ανωτέρω, ούτε και γνώριζα την ύπαρξή τους μέχρι που διάβασα το κατηγορητήριό Σας, και δεν γνωρίζω με ποιο τρόπο μπορεί να εμπλέκονται.
Κατά μείζονα λόγο, δεν θα μπορούσα ποτέ να γνωρίζω ότι αμφότερα τα ως άνω ποσά των 2.070.000 ελβετικών φράγκων (βλ. ανωτ., υπό 86) και των 890.225 ελβετικών φράγκων παραδόθηκαν από τους ανωτέρω στον κ. Νικόλαο Ζήγρα, εξάδελφο του πρώην υπουργού, ο οποίος ενεργούσε κατ’ εντολή και για λογαριασμό του, και τους κκ. Έλκεν Στόφρεγκεν (αδελφή της κ. Γκούντρουν Μολντενάουερ, πρώην συζύγου του κ. Τσοχατζόπουλου) και Κωνσταντίνο Τάλα. Άπαντα δε τα ανωτέρω τα πληροφορήθηκα πρόσφατα, όταν απεκαλύφθησαν στο πλαίσιο της ποινικής δίκης και καταδίκης του πρώην υπουργού για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.
Μαντατός → εκ μέρους της “FERROSTAAL” προς την εταιρεία “Dolmarton Associated Inc.” 11.000.000 ευρώ στο πλαίσιο συμβιβαστικής επίλυσης διαφοράς τους
Τέλος, αδυνατώ ειλικρινώς να αντιληφθώ το γεγονός ότι κατά το κατηγορητήριο μου αποδίδεται σχέση και με το ποσόν των 11.000.000 ευρώ, το οποίο καταβλήθηκε την 13.08.2007 από τη “FERROSTAAL” στην εταιρεία “Dolmarton Associated Inc.” κατόπιν συμβιβασμού των δύο εταιρειών δίχως απολύτως καμία ανάμειξη της “ΜΙΕ”!!! Κατά την κυριολεκτικώς μετέωρη λογική του κατηγορητηρίου, υπήρξε έριδα ανάμεσα σε εμάς (συμπεριλαμβάνομαι και εγώ!!!) και της εταιρείας “FERROSTAAL” σχετικώς με το ύψος του ποσού της δωροδοκίας που έπρεπε να καταβληθεί σχετικά με την προμήθεια και τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων (!!!), εγώ δε και οι συγκατηγορούμενοί μου – μέλη της “ΟΜΑΔΑΣ Α” εγείραμε αξίωση διά της εταιρείας “Dolmarton Associated Inc.”, για καταβολή ποσού 60.738.000 ευρώ πλέον τόκων από την εταιρεία “FERROSTAAL”. H εταιρεία “Dolmarton Associated Inc.” ήγειρε αγωγή κατά της “FERROSTAAL”, και εν συνεχεία συμφώνησε με αυτήν στο πλαίσιο συμβιβαστικής επιλύσεως της διαφοράς σε είσπραξη 11.000.000 ευρώ, το οποίον κατεβλήθη την 13.08.2007 στον υπ’ αριθμ. 2530491/02 τραπεζικό λογαριασμό του δικηγορικού γραφείου “Waldowski Stunkel Arendt & Partner GbR” στην τράπεζα “DRESDNER BANK” στο Ντίσελντορφ, και εν συνεχεία καταβλήθηκε στην εταιρεία “Dolmarton Associated Inc.”, για να καταλήξει στη συνέχεια ως προϊόν δωροδοκίας στον κ. Τσοχατζόπουλο.
Μαντατός → “Bristle Navigation Corp.”= 1.294.584 ευρώ (945.700 δολάρια ΗΠΑ)
Μολονότι η συγκεκριμένη καταβολή δεν περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο, και προς το σκοπό της αρωγής του έργου της κυρίας ανακρίσεως, επιθυμώ να θέσω υπ’ όψιν σας ότι την 18.06.2002 η “MIE”, καθ’ υπόδειξη της “HDW” ενέβασε (από τον υπ’ αριθμ. 0248-446 719.60Α λογαριασμό δολαρίων ΗΠΑ που τηρούσε στο υποκατάστημα UBS Λουκέρνης) ποσόν 945.700 δολαρίων ΗΠΑ (ή 1.000.000 ευρώ) στον υπ’ αριθμ. 243-376 275.60 λογαριασμό της εταιρείας “Bristle Navigation Corp.”, ο οποίος τηρείτο στο υποκατάστημα της UBS Λωζάννης [ΣΧΕΤΙΚΟ 15], καθ’ υπόδειξη των Γερμανών, οι οποίοι μου ανέφεραν ότι και το ανωτέρω ποσόν προοριζόταν για τον κ. Εμμανουήλ.
Μανταντός → “ΒΑΝΚ HOFMANN AG” και την εταιρεία “MARIOLA REAL ESTATE” = 327.220.00 ευρώ
Ενδεχομένως, προκύψει η έκδοση και άλλων επιταγών προς την “BANK HOFFMANN” μετά την ολοκλήρωση της έρευνας που διεξάγουν κατόπιν εντολής μου οι Ελβετοί δικηγόροι μου, για το πόρισμα της οποίας θα σας ενημερώσω αμελλητί.
Το έτος 2000 ο κ. Haun μου προέτεινε να συμμετέχω σε ένα fund που θα ίδρυε η τράπεζα “ΒΑΝΚ HOFMANN AG” με έδρα τη Ζυρίχη, και με προέτρεψε να αναζητήσω και άλλους επενδυτές από τον εφοπλιστικό χώρο και όχι μόνον, όπως άλλωστε είχε σκοπό να πράξει και ο ίδιος. Σκοπός του fund αυτού ήταν να επενδύσει είτε απευθείας το ίδιο, είτε μέσω άλλων funds σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις, σε εταιρείες real estate κ.ά. Ο κ. Haun, σύμφωνα με όσα μου είπε, είχε ενδιαφέρον να προσελκύσει επενδυτές υψηλού επιπέδου, προκειμένου να ευοδωθούν οι σκοποί του συγκριμένου fund. Πράγματι, αποφάσισα να συμμετέχω στην εν λόγω επένδυση, και για το λόγο αυτό ζήτησα κατά καιρούς την έκδοση τραπεζικών επιταγών εις διαταγήν “BANK HOFFMANN AG”, τις οποίες και του παρέδιδα. Ειδικότερα, την 22.02.2001 του παρέδωσα την υπ’ αριθμ. 7617662 επιταγή της “UBS”, ποσού 137.220,52 ευρώ, καθώς και την 21.01.2004 την υπ’ αριθμ. 7763269 επιταγή της ιδίας τράπεζας ποσού 190.000 ευρώ. Ενδεχομένως, προκύψει η έκδοση και άλλων επιταγών προς την “BANK HOFFMANN” μετά την ολοκλήρωση της έρευνας που διεξάγουν κατόπιν εντολής μου οι Ελβετοί δικηγόροι μου, για το πόρισμα της οποίας θα σας ενημερώσω αμελλητί. Ενθυμούμαι δε ότι μου είχε δε ζητήσει να καταβάλω μέσω εμβάσματος στην “BANK HOFMANN AG» και ποσόν 205.630 ευρώ την 27.08.2001 σε πίστωση λογαριασμού της εταιρείας με την επωνυμία “MARIOLA REAL ESTATE”, η οποία επρόκειτο να συμμετάσχει και αυτή στο υπό ίδρυση fund. Σε συχνές ερωτήσεις μου για την πορεία της επενδύσεώς μου, με διαβεβαίωνε ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι ο ίδιος χειριζόταν προσωπικώς την τύχη της.
Το έτος 2011, όταν πλέον είχε εκκινήσει στη Γερμανία η δικαστική διερεύνηση της υποθέσεως, διαπίστωσα ότι οι πληρωμές προς την “BANK HOFMANN AG” δεν πιστώθηκαν στην ίδια, αλλά στην εταιρεία “MARIOLA REAL ESTATΕ”. Κατάλαβα τότε ότι ο κ. Haun με είχε και πάλι εξαπατήσει, λέγοντάς μου ένα τέτοιο απίθανο ψεύδος προκειμένου να επιτύχει, εν αγνοία μου προφανώς, τις συγκεκριμένες καταβολές για τους δικούς του σκοπούς.