Την υπόθεση του 2005 επικαλέστηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, κάνοντας επίθεση στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας στη διάρκεια της χθεσινής ομιλίας του στη Βουλή για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής.
Οταν ο Γ. Φλωρίδης αναφέρθηκε στην υπόθεση του "βιαστή με την τυρόπιτα", σημειώνοντας ότι τη νομική υπεράσπισή του, τότε, είχε αναλάβει η Ζωή Κωνσταντοπούλου οι τόνοι ανέβηκαν στα ύψη.
"Αν Μακάλαν από την Αυστραλία, Μαρί Σαίντ από την Αυστραλία, Άντζελα (σ.σ. Νάταλι) Κάρνιφ από τον Καναδά, Σάντρα Κρούτσνικ από τη Δανία", ανέφερε αρχικά ο Γιώργος Φλωρίδης και στη συνέχεια τόνισε πως οι γυναίκες αυτές "υπέστησαν βιασμό από κάποιον εδώ, Έλληνα, αφού προηγουμένως ναρκώθηκαν. Την υπεράσπιση του βιαστή των γυναικών που βιάστηκαν ναρκωμένες, ανέλαβε η Ζωή Κωνσταντοπούλου".
"Οταν πήγε να ξεκινήσει η δίκη, δεν υπήρξε μεθόδευση που δεν εξαντλήθηκε, για να πετυχαίνει συνεχώς αναβολές (σ.σ. η κυρία Κωνσταντοπούλου)".
Με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας να φωνάζει "ψέματα" από τα έδρανα, όσο μιλούσε ο υπουργός Δικαιοσύνης, εκείνος συνέχισε: "Υπάρχουν οι καταγγελίες της περιόδου εκείνης από τις γυναικείες οργανώσεις. Για τα βασανιστήρια που κάνατε σε εκείνες τις γυναίκες. Βασανιστήρια κανονικά. Μπρος πίσω".
Υπενθυμίζεται ότι το καλοκαίρι του 2005, στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, ένας άνδρας, γνωστός με τα αρχικά Α.Ε., προσέγγιζε τουρίστριες, κυρίως αλλοδαπές, προσφέροντας τους δωρεάν ξενάγηση στην Αθήνα. Μετά την εμπιστοσύνη που κέρδιζε, τους προσέφερε τυρόπιτα που περιείχε το υπνωτικό χάπι Stilnox.
Όταν τα θύματα έχαναν τις αισθήσεις τους, τα μετέφερε σε ξενοδοχεία και τα βίαζε. Η πρώτη καταγγελία έγινε στις 6 Μαρτίου 2005 από την 29χρονη Αυστραλή τουρίστρια Νάταλι Κάρνιφ, η οποία περιέγραψε τη διαδικασία της προσέγγισης και της επίθεσης. Ο "βιαστής με την τυρόπιτα", πατέρας δύο παιδιών, παραδέχτηκε την πράξη του, επικαλούμενος ψυχολογικά και συζυγικά προβλήματα. Αρχικά αποδέχτηκε τις κατηγορίες, αλλά αργότερα ισχυρίστηκε ότι τα θύματα είχαν συναινέσει.
Η υπεράσπισή του ανατέθηκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η δίκη υπήρξε εξαιρετικά χρονοβόρα, με συνεχείς αναβολές και ενστάσεις από την πλευρά της υπεράσπισης. Από το 2006 έως το 2013, οι δίκες αναβλήθηκαν λόγω αποχής δικηγόρων, απεργιών, απουσίας θυμάτων και μαρτύρων, καθώς και αιτημάτων εξαίρεσης δικαστών.
Το χρονικό της υπόθεσης
Η υπόθεση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2005. Δράστης ήταν ο Ε.Α., ο οποίος προσέγγιζε τουρίστριες, κυρίως αλλοδαπές, προσφέροντάς τους δωρεάν ξενάγηση στην Αθήνα. Μετά την εμπιστοσύνη που κέρδιζε, τους προσέφερε τυρόπιτα που περιείχε το υπνωτικό χάπι Stilnox. Όταν τα θύματα έχαναν τις αισθήσεις τους, τα μετέφερε σε ξενοδοχεία και τα βίαζε.
Ο δράστης Α.Ε, πατέρας δυο παιδιών, από τον Μάρτιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2005 έστηνε καρτέρι στα πλακόστρωτα σοκάκια γύρω από την Ακρόπολη και περίμενε καρτερικά μέχρι να εντοπίσει τα θύματα του, ασυνόδευτες τουρίστριες, οι οποίες έκαναν βόλτες τα αξιοθέατα κάτω από την Ακρόπολη.
Μόλις έβρισκε το θύμα του πλησίαζε με ύφος χαμένου τουρίστα ρωτούσε αρχικά στα ελληνικά για να βεβαιωθεί πως δεν πρόκειται για Ελληνίδες και στη συνέχεια με σπαστά αγγλικά να του πουν πως θα πάει σε κάποιο μαγαζί.
Εκείνες αν και δεν ήξεραν έπεφταν στην παγίδα της κουβέντας και μετά από λίγο ο δράστης τους έλεγε ότι ήταν Ελληνογάλλος, πιλότος της AirFrance και τις ρωτούσε αν ήθελε να τις ξεναγήσει στην Αθήνα, αφού όπως τους έλεγε ήταν λάτρης της Ελληνικής Ιστορίας.
Ο Α.Ε. οδηγούσε τα θύματα του στο θέατρο του Διονύσου και αφού είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους με τη δήθεν ξενάγηση του. Όπως έιχε γράψει και η εφημερίδα "Veto" τους έλεγε πως πεινούσε και πήγαινε να πάρει μία τυρόπιτα. Μόλις επέστρεφε έκανε τον ευγενικό και τους προσέφερε τη μισή. Στο κομμάτι όμως που τους έδινε είχε τρίψει υπνωτικό χάπι, το Stilnox. Στην συνέχεια και αφού οι άτυχες κοπέλες άρχισαν να ζαλίζονται τις πήγαινε για ποτό στην Πλάκα και στη συνέχεια εκείνες σχεδόν αναίσθητες, ανήμπορες να αντιδράσουν τον ακολουθούσαν σε ξενοδοχείο, όπου τις βίαζε.
Η πρώτη καταγγελία
Η πρώτη καταγγελία για επίθεση από το βιαστή με τις τυρόπιτες έγινε στις 6 Μαρτίου 2005. "Σε μία από τις βόλτες μου στην πόλη συνάντησα έναν άνδρα. Όταν κατάλαβε ότι δεν είμαι Ελληνίδα, προσφέρθηκε να μου κάνει μια μικρή ξενάγηση. Δεν ήμουν καχύποπτη. Δεν υπήρχε λόγος. Θα ήταν μια μικρή ξενάγηση στην Ακρόπολη. Θα ήμασταν ανάμεσα σε κόσμο. Ήταν ένας άνδρας γύρω στα 45.
Κάποια στιγμή είπε ότι πείνασε. Πήγε και πήρε μια τυρόπιτα. Τον είδα δηλαδή που μπήκε σε ένα μαγαζί και όταν γύρισε μου πρόσφερε τη μισή. Όταν ο άλλος σου δίνει από το φαγητό που τρώει δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς", ανέφερε το θύμα του, Νάταλι Κάρνιφ και πρόσθεσε: "Ήταν λίγο πικρή αλλά τότε δεν έδωσα σημασία. Μετά άρχισα να αισθάνομαι βαριά. Το κεφάλι μου, όχι το σώμα μου. Περπατούσα κανονικά. Το κεφάλι μου όμως συνεχώς βάραινε. Το επόμενο που θυμάμαι είναι ότι ξύπνησα σε ένα κρεβάτι ξενοδοχείου με αυτόν τον άνδρα στο πλευρό μου. Μόνο σαν εικόνα το θυμάμαι. Δεν μπορούσα να αντιδράσω. Το κεφάλι μου ήταν ακόμη πολύ βαρύ. Μόλις συνήλθα, συνειδητοποίησα ότι είχα βιαστεί.
Πήγα στην Αστυνομία και μου είπαν ουσιαστικά ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Επέμεινα. Πήγα και σε δεύτερο. Τελικά μου είπαν να πάω στο νοσοκομείο. Επισκέφθηκα τρία νοσοκομεία για να βεβαιωθεί ο βιασμός και να διαπιστωθεί ποια ναρκωτική ουσία μου είχε δώσει. Αισθάνθηκα πολύ άβολα γυρνώντας από γιατρό σε γιατρό και λέγοντας τα ίδια και τα ίδια.
Τελικά έμαθα πως μου είχε βάλει ένα δυνατό υπνωτικό, το Stilnox, το ίδιο είχε χρησιμοποιήσει για να ναρκώσει και τις άλλες κοπέλες. Έτσι έγινε γνωστός τότε στις αρχές ως ο βιαστής με την τυρόπιτα".
Τρεις καταγγελίες
Στη συνέχεια έγιναν τρεις ακόμα καταγγελίες για βιασμό στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης. Με τον ίδιο προκάτ τρόπο ένας περίεργος μεσήλικας τις τάισε τυρόπιτα και τις κέρασε ποτό και μετά, όταν ήταν μισολιπόθυμες, τις βίασε.
Η Ασφάλεια έδειξε στα θύματα φωτογραφίες υπόπτων, όμως κανένα δεν αναγνώρισε τον βιαστή του. Άλλωστε ο δράστης είχε λευκό ποινικό μητρώο και διέθετε το προφίλ ενός συνηθισμένου οικογενειάρχη της διπλανής πόρτας, που ουδέποτε είχε δώσει δικαιώματα υποψιών για διαστροφική δραστηριότητα.
Για τους αστυνομικούς τα τυχαία περιστατικά είχαν συναρμολογηθεί σκιαγραφώντας το πρόσωπο ενός μεσήλικα που προέκυπτε από τις περιγραφές των τεσσάρων θυμάτων. Παράλληλα η Αστυνομία έψαχνε εξονυχιστικά στα μέρη που της είχαν υποδείξει τα θύματα. Εν τω μεταξύ είχε προηγηθεί η ανεύρεση σε δωμάτιο ξενοδοχείο μιας 19χρονης αλλοδαπής σε ιδιαίτερα βεβαρημένη κατάσταση και με εμφανή σημάδια κακοποίησης. Οι μυστικοί αστυνομικοί που όργωναν την περιοχή κατάφεραν να τον εντοπίσουν τον Σεπτέμβριο του 2005 μετά την τέταρτη καταγγελία για βιασμό εις βάρος του και να του περάσουν χειροπέδες.
Η επιστολή θύματος στη Ζωή Κωνσταντοπούλου
Η Νάταλι Κάρνιφ απευθύνθηκε επί προσωπικού στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα".
"Το μόνο πράγμα που θα ήθελα να πω στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αυτό: Φανταστείτε να βρίσκεστε σε μια χώρα όπου δεν γνωρίζετε κανέναν και δεν μιλάτε τη γλώσσα.
Φανταστείτε να ξυπνάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο απότην πρώτη μέρα που επισκεφτήκατε την ξένη αυτή χώρα, καθώς συνειδητοποιείται πως είστε αναίσθητη γιατί ένας άγνωστος σας νάρκωσε με υπνωτικά και δια της βίας διείσδυσε μέσα σας.
Φανταστείτε πόσο τρομοκρατημένη και πόσο μόνη θα αισθανόσασταν και πόσο πολύ θα προσευχόσασταν να εμφανιστεί κάποιος να σας βοηθήσει.
Κυρία Κωνσταντοπούλου, είστε μια γυναίκα με δύναμη και μια σημαντική πολιτική φωνή στη χώρα σας.Θα μπορούσατε να έχετε κάνει για να μας βοηθήσετε, όλες τις γυναίκες που πέσαμε θύματα βιασμού. Αντ’ αυτού, κάνατε το αντίθετο. Ποτέ δεν θα το καταλάβω αυτό!
Σας προκαλώ να υπερασπιστείτε δημοσίως τις ενέργειές σας. Έχετε το θάρρος;".
Η απολογία
Ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε αρχικά ότι χρησιμοποίησε το φάρμακο, επικαλούμενος προσωπικά ψυχολογικά και οικογενειακά προβλήματα. Αργότερα, αναθεώρησε την κατάθεσή του, ισχυριζόμενος ότι οι πράξεις ήταν συναινετικές.
Μαραθώνια διαδικασία
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, η υπόθεση βρισκόταν σε εκκρεμότητα επί σειρά ετών, με συνεχείς αναβολές.
Από το 2006 έως το 2013 είχαν καταγραφεί τουλάχιστον έντεκα διακοπές ή μεταθέσεις δικών. Δύο αποδόθηκαν σε απουσίες μαρτύρων, τρεις σε αποχές δικηγόρων ή απεργίες, ενώ οι υπόλοιπες σχετίζονται με δικονομικές ενστάσεις από την υπεράσπιση του κατηγορουμένου.
Τα τέσσερα φερόμενα ως θύματα – τρεις γυναίκες από την Αυστραλία και μία από τον Καναδά – αναγκάζονταν επί σειρά ετών να ταξιδεύουν στην Ελλάδα, καλύπτοντας με δικά τους έξοδα τη μεταφορά και διαμονή τους, χωρίς να καταφέρνουν να καταθέσουν σε πλήρη δίκη. Παράλληλα, όπως καταγγέλθηκε, κάθε αναβολή σήμαινε και νέα αναβίωση τραυματικών εμπειριών.
Σε συνέντευξή της στον Σταύρο Θεοδωράκη, μία εκ των γυναικών από τον Καναδά είχε δηλώσει: "Η συνήγορος του κατηγορούμενου ισχυρίστηκε ότι είναι απασχολημένη με κάποια άλλη υπόθεση στην επαρχία. Μια υπόθεση που ανέλαβε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Τους είπα ότι είχα έρθει από τον Καναδά. Το ήξεραν άλλωστε. Τους παρακάλεσα να διακόψουν εν ανάγκη και να γίνει η δίκη την επόμενη εβδομάδα. Τίποτα".
Η μακρά καθυστέρηση της εκδίκασης της υπόθεσης έχει προκαλέσει πολιτικές αντιδράσεις, ακόμη και εντός του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, η Σίσσυ Βωβού, τότε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και του Δικτύου Γυναικών και τώρα Πρόεδρος γυναικείων δικαιωμάτων "Το μωβ", είχε εκφράσει δημόσια επιφυλάξεις για την υπερασπιστική τακτική της κ. Κωνσταντοπούλου, θέτοντας ζήτημα επαγγελματικής δεοντολογίας.
Τελικά, μετά από χρόνια καθυστερήσεων, ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 12 ετών για βιασμό κατ’ εξακολούθηση. Ωστόσο, το 2015, αποφυλακίστηκε βάσει του νόμου Παρασκευόπουλου, ο οποίος προέβλεπε αποσυμφόρηση των φυλακών και ευνοϊκές ρυθμίσεις για μεγάλο αριθμό κρατουμένων.
Η αποφυλάκιση του δράστη προκάλεσε πολιτικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα καθώς υπήρξαν επικρίσεις για τη στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που είχε διατελέσει συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου και, εκείνη την περίοδο, ήταν πρόεδρος της Βουλής.